สมัครด้วยคน ชอบอ้ะ

ชื่อ ::แต๋ง
ID ::แต๋งนะคะ
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง ::นัทสึมิ(ขอเปลี่ยนน้าา)
เล่าเลย : สวัสดีค่ะ เมื่อพูดถึงเรื่องผีๆเนี่ย รู้มั้ยฉันขนลุกขึ้นมาทันทีเลย เพราะอะไรน่ะหรอ? เพราะฉันเองก็เคยผ่านประสบการณ์การเจอผีมาแล้วน่ะสิ ฉันขอเล่านะคะ วันนั้นเป็นวันหยุดค่ะ ฉันไปบ้านเพื่อนคนนึง บ้านเพื่อนคนนี้สวยมากเลยนะคะ ยิ่งน้ำคลองหลังบ้านที่ใสแจ๋วมันชวนให้ฉัน อยากเล่นขึ้นมาทันที คุณไม่เห็นคุณไม่รู้หรอกว่ามัน เย้ายวนชวนให้น่าเล่นขนาดไหน แต่ทว่า เพื่อนฉันสั่งห้ามนักห้ามหนา ว่าไม่ให้เล่น (ลึกๆแล้วฉันคิดว่า เพื่อนเขาหวงอยากมีไว้เล่นคนเดียวละมั้ง) แต่โชคเข้าข้างฉันค่ะ เพราะตอนที่ฉันไปบ้านเพื่อน เพื่อนฉันบอกว่าให้ฉันรออยู่ข้างในบ้านก่อน เดี๋ยวออกไปซื้อของแป๊บนึง ฉันก็ตอบตกลงค่ะ ทันทีที่เพื่อนฉันก้าวออกไปจากประตูบ้าน ตอนนั้นล่ะค่ะ ฉันรีบ วิ่งลงไปเล่นเลยย เล่นได้ประมาณ10นาที ว่ายไปช่วงกลางๆคลองแล้ว ทันใดนั้น เหมือนมีคนว่ายมาชนขาค่ะ ฉันรีบว่ายออกมาจากที่ตรงนั้น(แต่ยังไม่ได้ขึ้นฝั่งนะ) ฉันเลยตะโกนว่า ใครฟะ? .......ไม่มีใครตอบ ฉันเลยตะโกนอีกว่า แน่จริงออกมาดิวะ ทันใดนั้นล่ะ มีผู้หญิงโผล่มาจากตรงนั้นค่ะ แต่โผล่มาแค่ครึ่งหน้านะคะ หน้าสีซีด ตาโปนแทบจะถลน คุณพระช่วย! เธอรีบว่ายมาหาฉันค่ะ อีกแค่10เมตรก็จะถึงตัวฉันแล้ว เดชะบุญ เพื่อนฉันมาเห็นพอดี เพื่อนฉันรีบดึงฉันขึ้นมาค่ะ!! หลังจากนั้นเพื่อนฉันก็ต่อว่า(ตามประสาคนขี้บ่น- -*)พอบ่นจบเพื่อนฉันก็เล่าว่าเล่าว่า เคยมีผู้หญิงอกหักมาโดดน้ำตายที่นี่ เฮี้ยนมาก หูยยย ขนฉันเนี่ยลุกพรึ่บเลยค่ะ ขอจบไว้เท่านี้นะคะ


ไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไร

ชื่อ ::เบลล์
ID ::bell2541
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง ::สิบโทเคโรโระ
เล่าเลย :: ในคืนวันหนึ่งขณะที่ข้าน้อยกำลังอาบน้ำอยู่ข้าน้อยก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้องน้ำที่ข้าน้อยอาบน้ำอยู่ข้าน้อยก็นึกว่าเพื่อนข้าน้อยแกล้งพออาบน้ำเสร็จข้าน้อยก็เดินไปหาเพื่อนแล้วถามว่ามาแกล้งข้าน้อยทำไมเพื่อนก็บอกว่าเขายังไม่ได้เดินไปไหนเลยเพราะพึ่งมาถึงเมื่อกี้นี้เอง ตอนแรกข้าน้อยก็ไม่เชื่อก็เลยไปถามพ่อและแม่พวกท่านก็บอกมาว่าเรื่องที่เพื่อนของข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงข้าน้อยก็เลยคิดว่าสงสัยคงเป็นเชือกโดนประตูห้องน้ำพอไปที่หน้าประตูห้องน้ำอีกครั้งปรากฏว่าที่หน้าห้องน้ำนั้นไม่มีอะไรอยู่เลย ตั้งแต่วันนั้นข้าน้อยก็ไม่กล้าอาบน้ำตอนกลางคืนอีกเลย....
ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเบลล์เองTT

ชื่อ :: ดิว
ID :: dews
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง :: นัทสึมิ
เล่าเลย :: (อย่ายาวเกิน 10 บรรทัดนะคะ มันยาวว @_@)

ขอเป็นแบบเรื่องสั้นน่ะค่ะ

=== ผีใต้โต๊ะกินข้าว ===

เวลา 2 ทุ่มของวันหนึ่ง บริเวณชั้น 1 ของบ้านปิดไฟมืดมิด มีเพียงแสงสว่างรำไรจากดวงไฟรอบๆ บ้านส่องลอดเข้ามา และในเวลานั้นมีฉันอยู่เพียงคนเดียว..........

ขณะเดินผ่านโต๊ะกินข้าวที่ตั้งอยู่ทางด้านหลังของบ้าน โคนขาทั้งสองของฉันก็สัมผัสได้กับความเย็นยะเยือกที่ชวนให้ขนขาลุก!!!

ขณะนั้นเป็นช่วงหน้าร้อน และไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ ไม่มีเหตุผลใดเลยที่จะทำให้ฉันรู้สึกเย็นได้ขนาดนั้น ใช่แล้วนี่อาจเป็นการทักทายของวิญญาณที่สิงสถิตอยู่ในบ้าน ฉันนิ่งอึ่งอยู่อย่างนั้นเกือบนาที ฉันตัดสินใจทำอะไรบ้างอย่าง ฉันเลยก้มลงมองใต้โต๊ะกินข้าวที่มืดมิดน่ากลัวนั้น สายตาก็พลันไปพบเข้ากับสิ่งที่ไม่คาดฝัน...

ใช่แล้ว.............. มันคือพัดลมตั้งพื้นที่แม่ของฉันอุตริเอามันไปวางไว้ใต้โต๊ะกินข้าว (เพื่อเป่าไล่ยุงที่จะมากัดขาขณะนั่งกินข้าว) และที่น่าตกใจคือพัดลมตัวนั้นเปิดเบอร์ 3 ลมแรงสุด!!! เป็นแรงลมที่ทำให้คนกลัวผีรู้สึกเย็นจนขนลุก ฉันเดินไปไปถอดปลั๊กพัดลมพลางบ่นในใจ แม่ลืมปิดพัดลมอีกแล้ว มันเปลืองไฟนะเนี่ย!!!

ขอร่วมกิจกรรม

ชื่อ :: เมย์
ID :: dekokan
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง :: สิบโทเคโรโระ
เล่าเลย ::
ณ บัดนี้ ข้าน้อยจะเล่าเรื่องสยองขวัญขนหัวลุก ขนหน้าแข้งชัน นะขอรับ
หอพักมหาลัยแห่งหนึ่ง มี น.ศ. ชาย หญิง อยู่ด้วยกันในห้อง 109 ต่อมาฝ่าย ญ บอกว่าจะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ที่เชียงราย แล้วก็หายไปเลย ฝ่าย ชาย ซึ่งเฝ้าแต่รออออ 5 เดือน 6 เดือน จนเวลาล่วงเลยมา 1 ปี ฝ่าย ช จึงตัดสินใจว่าตั้งแต่วันนี้ไปถ้าฝ่าย ญ ไม่มาจะตัดนิ้วตัวเองเดือนละ 1 นิ้ว ฝ่านไป ปีกว่า ฝ่าย ญ ก็ยังไม่กลับมา ฝ่าย ช ซึ่งได้ตัดนิ้วตัวเองจนหมด ด้วยความหมดอาลัยในความรัก จึงฆ่าตัวตายคาโต๊ะเครื่องเขียน ตั้งแต่นั้นมาพอมีคนมาใช้ห้องต่อ พอดึก ๆ จะได้ยินเสียงคนร้องบ้าง เสียง เขย่าลิ้นชักบ้าง ในตู้บ้าง ตั้งแต่นั้นมาก้อไม่มีใครมาใช้ห้อง 109 อีกเลย แต่แล้ววันนึงมีชายคนหนึ่งเข้ามาพัก ในวันนั้นเป็นเวลาห้าทุ่มได้ คืนนั้นที่หอพักเหลือห้องว่างอยู่ห้องเดียว คือห้อง 109 ชายคนนั้นก็ไม่คลางแคลงใจอะไรเลยตอบตกลง พอไปถึงห้องข้าวของทุกอย่าง โต๊ะ เตียง มีในห้องครบหมด (หอพักที่นี่ส่วนมากจะไม่มีให้) เขาเข้านอนทันที พอนอนไปได้สักพัก ก็ได้ยินเสียง เขย่าลิ้นชัก และได้ยินเสียงคนร้อง ดังเปนพัก ๆ เปิดดดดดเปิดให้ชั้นทีๆๆๆๆๆ ด้วยความเหนื่อยเพราะเดินทางทั้งวันเค้าจึงรวบรวมความกล้า ลุกขึ้นไปที่ลิ้นชัก แล้วค่อย ๆ เปิดลิ้นชัก ทีละนิด ๆ ๆ ๆ ....... แล้วมือที่ไม่มีนิ้วทั้ง 2 ข้าง โผล่พรวดขึ้นมาจากลิ้นชักทั้ง 2 ข้างมาจับแขนเค้าไว้แล้วบอกว่า . . . . . . . . . .

โนบีตะ เราไปเที่ยวโลกอนาคตกันเถอะ
^
^
ครอบเอาเน้อ

สมัครด้วยคน ชอบอ้ะ

ชื่อ ::แต๋ง
ID ::แต๋งนะคะ
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง ::นัทสึมิ(ขอเปลี่ยนน้าา)
เล่าเลย : สวัสดีค่ะ เมื่อพูดถึงเรื่องผีๆเนี่ย รู้มั้ยฉันขนลุกขึ้นมาทันทีเลย เพราะอะไรน่ะหรอ? เพราะฉันเองก็เคยผ่านประสบการณ์การเจอผีมาแล้วน่ะสิ ฉันขอเล่านะคะ วันนั้นเป็นวันหยุดค่ะ ฉันไปบ้านเพื่อนคนนึง บ้านเพื่อนคนนี้สวยมากเลยนะคะ ยิ่งน้ำคลองหลังบ้านที่ใสแจ๋วมันชวนให้ฉัน อยากเล่นขึ้นมาทันที คุณไม่เห็นคุณไม่รู้หรอกว่ามัน เย้ายวนชวนให้น่าเล่นขนาดไหน แต่ทว่า เพื่อนฉันสั่งห้ามนักห้ามหนา ว่าไม่ให้เล่น (ลึกๆแล้วฉันคิดว่า เพื่อนเขาหวงอยากมีไว้เล่นคนเดียวละมั้ง) แต่โชคเข้าข้างฉันค่ะ เพราะตอนที่ฉันไปบ้านเพื่อน เพื่อนฉันบอกว่าให้ฉันรออยู่ข้างในบ้านก่อน เดี๋ยวออกไปซื้อของแป๊บนึง ฉันก็ตอบตกลงค่ะ ทันทีที่เพื่อนฉันก้าวออกไปจากประตูบ้าน ตอนนั้นล่ะค่ะ ฉันรีบ วิ่งลงไปเล่นเลยย เล่นได้ประมาณ10นาที ว่ายไปช่วงกลางๆคลองแล้ว ทันใดนั้น เหมือนมีคนว่ายมาชนขาค่ะ ฉันรีบว่ายออกมาจากที่ตรงนั้น(แต่ยังไม่ได้ขึ้นฝั่งนะ) ฉันเลยตะโกนว่า ใครฟะ? .......ไม่มีใครตอบ ฉันเลยตะโกนอีกว่า แน่จริงออกมาดิวะ ทันใดนั้นล่ะ มีผู้หญิงโผล่มาจากตรงนั้นค่ะ แต่โผล่มาแค่ครึ่งหน้านะคะ หน้าสีซีด ตาโปนแทบจะถลน คุณพระช่วย! เธอรีบว่ายมาหาฉันค่ะ อีกแค่10เมตรก็จะถึงตัวฉันแล้ว เดชะบุญ เพื่อนฉันมาเห็นพอดี เพื่อนฉันรีบดึงฉันขึ้นมาค่ะ!! หลังจากนั้นเพื่อนฉันก็ต่อว่า(ตามประสาคนขี้บ่น- -*)พอบ่นจบเพื่อนฉันก็เล่าว่าเล่าว่า เคยมีผู้หญิงอกหักมาโดดน้ำตายที่นี่ เฮี้ยนมาก หูยยย ขนฉันเนี่ยลุกพรึ่บเลยค่ะ ขอจบไว้เท่านี้นะคะ


ไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไร

ชื่อ ::เบลล์
ID ::bell2541
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง ::สิบโทเคโรโระ
เล่าเลย :: ในคืนวันหนึ่งขณะที่ข้าน้อยกำลังอาบน้ำอยู่ข้าน้อยก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้องน้ำที่ข้าน้อยอาบน้ำอยู่ข้าน้อยก็นึกว่าเพื่อนข้าน้อยแกล้งพออาบน้ำเสร็จข้าน้อยก็เดินไปหาเพื่อนแล้วถามว่ามาแกล้งข้าน้อยทำไมเพื่อนก็บอกว่าเขายังไม่ได้เดินไปไหนเลยเพราะพึ่งมาถึงเมื่อกี้นี้เอง ตอนแรกข้าน้อยก็ไม่เชื่อก็เลยไปถามพ่อและแม่พวกท่านก็บอกมาว่าเรื่องที่เพื่อนของข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงข้าน้อยก็เลยคิดว่าสงสัยคงเป็นเชือกโดนประตูห้องน้ำพอไปที่หน้าประตูห้องน้ำอีกครั้งปรากฏว่าที่หน้าห้องน้ำนั้นไม่มีอะไรอยู่เลย ตั้งแต่วันนั้นข้าน้อยก็ไม่กล้าอาบน้ำตอนกลางคืนอีกเลย....
ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเบลล์เองTT

ชื่อ :: ดิว
ID :: dews
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง :: นัทสึมิ
เล่าเลย :: (อย่ายาวเกิน 10 บรรทัดนะคะ มันยาวว @_@)

ขอเป็นแบบเรื่องสั้นน่ะค่ะ

=== ผีใต้โต๊ะกินข้าว ===

เวลา 2 ทุ่มของวันหนึ่ง บริเวณชั้น 1 ของบ้านปิดไฟมืดมิด มีเพียงแสงสว่างรำไรจากดวงไฟรอบๆ บ้านส่องลอดเข้ามา และในเวลานั้นมีฉันอยู่เพียงคนเดียว..........

ขณะเดินผ่านโต๊ะกินข้าวที่ตั้งอยู่ทางด้านหลังของบ้าน โคนขาทั้งสองของฉันก็สัมผัสได้กับความเย็นยะเยือกที่ชวนให้ขนขาลุก!!!

ขณะนั้นเป็นช่วงหน้าร้อน และไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ ไม่มีเหตุผลใดเลยที่จะทำให้ฉันรู้สึกเย็นได้ขนาดนั้น ใช่แล้วนี่อาจเป็นการทักทายของวิญญาณที่สิงสถิตอยู่ในบ้าน ฉันนิ่งอึ่งอยู่อย่างนั้นเกือบนาที ฉันตัดสินใจทำอะไรบ้างอย่าง ฉันเลยก้มลงมองใต้โต๊ะกินข้าวที่มืดมิดน่ากลัวนั้น สายตาก็พลันไปพบเข้ากับสิ่งที่ไม่คาดฝัน...

ใช่แล้ว.............. มันคือพัดลมตั้งพื้นที่แม่ของฉันอุตริเอามันไปวางไว้ใต้โต๊ะกินข้าว (เพื่อเป่าไล่ยุงที่จะมากัดขาขณะนั่งกินข้าว) และที่น่าตกใจคือพัดลมตัวนั้นเปิดเบอร์ 3 ลมแรงสุด!!! เป็นแรงลมที่ทำให้คนกลัวผีรู้สึกเย็นจนขนลุก ฉันเดินไปไปถอดปลั๊กพัดลมพลางบ่นในใจ แม่ลืมปิดพัดลมอีกแล้ว มันเปลืองไฟนะเนี่ย!!!

ขอร่วมกิจกรรม

ชื่อ :: เมย์
ID :: dekokan
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง :: สิบโทเคโรโระ
เล่าเลย ::
ณ บัดนี้ ข้าน้อยจะเล่าเรื่องสยองขวัญขนหัวลุก ขนหน้าแข้งชัน นะขอรับ
หอพักมหาลัยแห่งหนึ่ง มี น.ศ. ชาย หญิง อยู่ด้วยกันในห้อง 109 ต่อมาฝ่าย ญ บอกว่าจะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ที่เชียงราย แล้วก็หายไปเลย ฝ่าย ชาย ซึ่งเฝ้าแต่รออออ 5 เดือน 6 เดือน จนเวลาล่วงเลยมา 1 ปี ฝ่าย ช จึงตัดสินใจว่าตั้งแต่วันนี้ไปถ้าฝ่าย ญ ไม่มาจะตัดนิ้วตัวเองเดือนละ 1 นิ้ว ฝ่านไป ปีกว่า ฝ่าย ญ ก็ยังไม่กลับมา ฝ่าย ช ซึ่งได้ตัดนิ้วตัวเองจนหมด ด้วยความหมดอาลัยในความรัก จึงฆ่าตัวตายคาโต๊ะเครื่องเขียน ตั้งแต่นั้นมาพอมีคนมาใช้ห้องต่อ พอดึก ๆ จะได้ยินเสียงคนร้องบ้าง เสียง เขย่าลิ้นชักบ้าง ในตู้บ้าง ตั้งแต่นั้นมาก้อไม่มีใครมาใช้ห้อง 109 อีกเลย แต่แล้ววันนึงมีชายคนหนึ่งเข้ามาพัก ในวันนั้นเป็นเวลาห้าทุ่มได้ คืนนั้นที่หอพักเหลือห้องว่างอยู่ห้องเดียว คือห้อง 109 ชายคนนั้นก็ไม่คลางแคลงใจอะไรเลยตอบตกลง พอไปถึงห้องข้าวของทุกอย่าง โต๊ะ เตียง มีในห้องครบหมด (หอพักที่นี่ส่วนมากจะไม่มีให้) เขาเข้านอนทันที พอนอนไปได้สักพัก ก็ได้ยินเสียง เขย่าลิ้นชัก และได้ยินเสียงคนร้อง ดังเปนพัก ๆ เปิดดดดดเปิดให้ชั้นทีๆๆๆๆๆ ด้วยความเหนื่อยเพราะเดินทางทั้งวันเค้าจึงรวบรวมความกล้า ลุกขึ้นไปที่ลิ้นชัก แล้วค่อย ๆ เปิดลิ้นชัก ทีละนิด ๆ ๆ ๆ ....... แล้วมือที่ไม่มีนิ้วทั้ง 2 ข้าง โผล่พรวดขึ้นมาจากลิ้นชักทั้ง 2 ข้างมาจับแขนเค้าไว้แล้วบอกว่า . . . . . . . . . .

โนบีตะ เราไปเที่ยวโลกอนาคตกันเถอะ
^
^
ครอบเอาเน้อ

สมัครด้วยคน ชอบอ้ะ

ชื่อ ::แต๋ง
ID ::แต๋งนะคะ
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง ::นัทสึมิ(ขอเปลี่ยนน้าา)
เล่าเลย : สวัสดีค่ะ เมื่อพูดถึงเรื่องผีๆเนี่ย รู้มั้ยฉันขนลุกขึ้นมาทันทีเลย เพราะอะไรน่ะหรอ? เพราะฉันเองก็เคยผ่านประสบการณ์การเจอผีมาแล้วน่ะสิ ฉันขอเล่านะคะ วันนั้นเป็นวันหยุดค่ะ ฉันไปบ้านเพื่อนคนนึง บ้านเพื่อนคนนี้สวยมากเลยนะคะ ยิ่งน้ำคลองหลังบ้านที่ใสแจ๋วมันชวนให้ฉัน อยากเล่นขึ้นมาทันที คุณไม่เห็นคุณไม่รู้หรอกว่ามัน เย้ายวนชวนให้น่าเล่นขนาดไหน แต่ทว่า เพื่อนฉันสั่งห้ามนักห้ามหนา ว่าไม่ให้เล่น (ลึกๆแล้วฉันคิดว่า เพื่อนเขาหวงอยากมีไว้เล่นคนเดียวละมั้ง) แต่โชคเข้าข้างฉันค่ะ เพราะตอนที่ฉันไปบ้านเพื่อน เพื่อนฉันบอกว่าให้ฉันรออยู่ข้างในบ้านก่อน เดี๋ยวออกไปซื้อของแป๊บนึง ฉันก็ตอบตกลงค่ะ ทันทีที่เพื่อนฉันก้าวออกไปจากประตูบ้าน ตอนนั้นล่ะค่ะ ฉันรีบ วิ่งลงไปเล่นเลยย เล่นได้ประมาณ10นาที ว่ายไปช่วงกลางๆคลองแล้ว ทันใดนั้น เหมือนมีคนว่ายมาชนขาค่ะ ฉันรีบว่ายออกมาจากที่ตรงนั้น(แต่ยังไม่ได้ขึ้นฝั่งนะ) ฉันเลยตะโกนว่า ใครฟะ? .......ไม่มีใครตอบ ฉันเลยตะโกนอีกว่า แน่จริงออกมาดิวะ ทันใดนั้นล่ะ มีผู้หญิงโผล่มาจากตรงนั้นค่ะ แต่โผล่มาแค่ครึ่งหน้านะคะ หน้าสีซีด ตาโปนแทบจะถลน คุณพระช่วย! เธอรีบว่ายมาหาฉันค่ะ อีกแค่10เมตรก็จะถึงตัวฉันแล้ว เดชะบุญ เพื่อนฉันมาเห็นพอดี เพื่อนฉันรีบดึงฉันขึ้นมาค่ะ!! หลังจากนั้นเพื่อนฉันก็ต่อว่า(ตามประสาคนขี้บ่น- -*)พอบ่นจบเพื่อนฉันก็เล่าว่าเล่าว่า เคยมีผู้หญิงอกหักมาโดดน้ำตายที่นี่ เฮี้ยนมาก หูยยย ขนฉันเนี่ยลุกพรึ่บเลยค่ะ ขอจบไว้เท่านี้นะคะ


ไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไร

ชื่อ ::เบลล์
ID ::bell2541
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง ::สิบโทเคโรโระ
เล่าเลย :: ในคืนวันหนึ่งขณะที่ข้าน้อยกำลังอาบน้ำอยู่ข้าน้อยก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้องน้ำที่ข้าน้อยอาบน้ำอยู่ข้าน้อยก็นึกว่าเพื่อนข้าน้อยแกล้งพออาบน้ำเสร็จข้าน้อยก็เดินไปหาเพื่อนแล้วถามว่ามาแกล้งข้าน้อยทำไมเพื่อนก็บอกว่าเขายังไม่ได้เดินไปไหนเลยเพราะพึ่งมาถึงเมื่อกี้นี้เอง ตอนแรกข้าน้อยก็ไม่เชื่อก็เลยไปถามพ่อและแม่พวกท่านก็บอกมาว่าเรื่องที่เพื่อนของข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงข้าน้อยก็เลยคิดว่าสงสัยคงเป็นเชือกโดนประตูห้องน้ำพอไปที่หน้าประตูห้องน้ำอีกครั้งปรากฏว่าที่หน้าห้องน้ำนั้นไม่มีอะไรอยู่เลย ตั้งแต่วันนั้นข้าน้อยก็ไม่กล้าอาบน้ำตอนกลางคืนอีกเลย....
ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเบลล์เองTT

ชื่อ :: ดิว
ID :: dews
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง :: นัทสึมิ
เล่าเลย :: (อย่ายาวเกิน 10 บรรทัดนะคะ มันยาวว @_@)

ขอเป็นแบบเรื่องสั้นน่ะค่ะ

=== ผีใต้โต๊ะกินข้าว ===

เวลา 2 ทุ่มของวันหนึ่ง บริเวณชั้น 1 ของบ้านปิดไฟมืดมิด มีเพียงแสงสว่างรำไรจากดวงไฟรอบๆ บ้านส่องลอดเข้ามา และในเวลานั้นมีฉันอยู่เพียงคนเดียว..........

ขณะเดินผ่านโต๊ะกินข้าวที่ตั้งอยู่ทางด้านหลังของบ้าน โคนขาทั้งสองของฉันก็สัมผัสได้กับความเย็นยะเยือกที่ชวนให้ขนขาลุก!!!

ขณะนั้นเป็นช่วงหน้าร้อน และไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ ไม่มีเหตุผลใดเลยที่จะทำให้ฉันรู้สึกเย็นได้ขนาดนั้น ใช่แล้วนี่อาจเป็นการทักทายของวิญญาณที่สิงสถิตอยู่ในบ้าน ฉันนิ่งอึ่งอยู่อย่างนั้นเกือบนาที ฉันตัดสินใจทำอะไรบ้างอย่าง ฉันเลยก้มลงมองใต้โต๊ะกินข้าวที่มืดมิดน่ากลัวนั้น สายตาก็พลันไปพบเข้ากับสิ่งที่ไม่คาดฝัน...

ใช่แล้ว.............. มันคือพัดลมตั้งพื้นที่แม่ของฉันอุตริเอามันไปวางไว้ใต้โต๊ะกินข้าว (เพื่อเป่าไล่ยุงที่จะมากัดขาขณะนั่งกินข้าว) และที่น่าตกใจคือพัดลมตัวนั้นเปิดเบอร์ 3 ลมแรงสุด!!! เป็นแรงลมที่ทำให้คนกลัวผีรู้สึกเย็นจนขนลุก ฉันเดินไปไปถอดปลั๊กพัดลมพลางบ่นในใจ แม่ลืมปิดพัดลมอีกแล้ว มันเปลืองไฟนะเนี่ย!!!

ขอร่วมกิจกรรม

ชื่อ :: เมย์
ID :: dekokan
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง :: สิบโทเคโรโระ
เล่าเลย ::
ณ บัดนี้ ข้าน้อยจะเล่าเรื่องสยองขวัญขนหัวลุก ขนหน้าแข้งชัน นะขอรับ
หอพักมหาลัยแห่งหนึ่ง มี น.ศ. ชาย หญิง อยู่ด้วยกันในห้อง 109 ต่อมาฝ่าย ญ บอกว่าจะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ที่เชียงราย แล้วก็หายไปเลย ฝ่าย ชาย ซึ่งเฝ้าแต่รออออ 5 เดือน 6 เดือน จนเวลาล่วงเลยมา 1 ปี ฝ่าย ช จึงตัดสินใจว่าตั้งแต่วันนี้ไปถ้าฝ่าย ญ ไม่มาจะตัดนิ้วตัวเองเดือนละ 1 นิ้ว ฝ่านไป ปีกว่า ฝ่าย ญ ก็ยังไม่กลับมา ฝ่าย ช ซึ่งได้ตัดนิ้วตัวเองจนหมด ด้วยความหมดอาลัยในความรัก จึงฆ่าตัวตายคาโต๊ะเครื่องเขียน ตั้งแต่นั้นมาพอมีคนมาใช้ห้องต่อ พอดึก ๆ จะได้ยินเสียงคนร้องบ้าง เสียง เขย่าลิ้นชักบ้าง ในตู้บ้าง ตั้งแต่นั้นมาก้อไม่มีใครมาใช้ห้อง 109 อีกเลย แต่แล้ววันนึงมีชายคนหนึ่งเข้ามาพัก ในวันนั้นเป็นเวลาห้าทุ่มได้ คืนนั้นที่หอพักเหลือห้องว่างอยู่ห้องเดียว คือห้อง 109 ชายคนนั้นก็ไม่คลางแคลงใจอะไรเลยตอบตกลง พอไปถึงห้องข้าวของทุกอย่าง โต๊ะ เตียง มีในห้องครบหมด (หอพักที่นี่ส่วนมากจะไม่มีให้) เขาเข้านอนทันที พอนอนไปได้สักพัก ก็ได้ยินเสียง เขย่าลิ้นชัก และได้ยินเสียงคนร้อง ดังเปนพัก ๆ เปิดดดดดเปิดให้ชั้นทีๆๆๆๆๆ ด้วยความเหนื่อยเพราะเดินทางทั้งวันเค้าจึงรวบรวมความกล้า ลุกขึ้นไปที่ลิ้นชัก แล้วค่อย ๆ เปิดลิ้นชัก ทีละนิด ๆ ๆ ๆ ....... แล้วมือที่ไม่มีนิ้วทั้ง 2 ข้าง โผล่พรวดขึ้นมาจากลิ้นชักทั้ง 2 ข้างมาจับแขนเค้าไว้แล้วบอกว่า . . . . . . . . . .

โนบีตะ เราไปเที่ยวโลกอนาคตกันเถอะ
^
^
ครอบเอาเน้อ

ชื่อ ::เบลล์
ID ::bell2541
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง ::สิบโทเคโรโระ
เล่าเลย :: ในคืนวันหนึ่งขณะที่ข้าน้อยกำลังอาบน้ำอยู่ข้าน้อยก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้องน้ำที่ข้าน้อยอาบน้ำอยู่ข้าน้อยก็นึกว่าเพื่อนข้าน้อยแกล้งพออาบน้ำเสร็จข้าน้อยก็เดินไปหาเพื่อนแล้วถามว่ามาแกล้งข้าน้อยทำไมเพื่อนก็บอกว่าเขายังไม่ได้เดินไปไหนเลยเพราะพึ่งมาถึงเมื่อกี้นี้เอง ตอนแรกข้าน้อยก็ไม่เชื่อก็เลยไปถามพ่อและแม่พวกท่านก็บอกมาว่าเรื่องที่เพื่อนของข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงข้าน้อยก็เลยคิดว่าสงสัยคงเป็นเชือกโดนประตูห้องน้ำพอไปที่หน้าประตูห้องน้ำอีกครั้งปรากฏว่าที่หน้าห้องน้ำนั้นไม่มีอะไรอยู่เลย ตั้งแต่วันนั้นข้าน้อยก็ไม่กล้าอาบน้ำตอนกลางคืนอีกเลย....
ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเบลล์เองTT

ขอร่วมกิจกรรม

ชื่อ :: เมย์
ID :: dekokan
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง :: สิบโทเคโรโระ
เล่าเลย ::
ณ บัดนี้ ข้าน้อยจะเล่าเรื่องสยองขวัญขนหัวลุก ขนหน้าแข้งชัน นะขอรับ
หอพักมหาลัยแห่งหนึ่ง มี น.ศ. ชาย หญิง อยู่ด้วยกันในห้อง 109 ต่อมาฝ่าย ญ บอกว่าจะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ที่เชียงราย แล้วก็หายไปเลย ฝ่าย ชาย ซึ่งเฝ้าแต่รออออ 5 เดือน 6 เดือน จนเวลาล่วงเลยมา 1 ปี ฝ่าย ช จึงตัดสินใจว่าตั้งแต่วันนี้ไปถ้าฝ่าย ญ ไม่มาจะตัดนิ้วตัวเองเดือนละ 1 นิ้ว ฝ่านไป ปีกว่า ฝ่าย ญ ก็ยังไม่กลับมา ฝ่าย ช ซึ่งได้ตัดนิ้วตัวเองจนหมด ด้วยความหมดอาลัยในความรัก จึงฆ่าตัวตายคาโต๊ะเครื่องเขียน ตั้งแต่นั้นมาพอมีคนมาใช้ห้องต่อ พอดึก ๆ จะได้ยินเสียงคนร้องบ้าง เสียง เขย่าลิ้นชักบ้าง ในตู้บ้าง ตั้งแต่นั้นมาก้อไม่มีใครมาใช้ห้อง 109 อีกเลย แต่แล้ววันนึงมีชายคนหนึ่งเข้ามาพัก ในวันนั้นเป็นเวลาห้าทุ่มได้ คืนนั้นที่หอพักเหลือห้องว่างอยู่ห้องเดียว คือห้อง 109 ชายคนนั้นก็ไม่คลางแคลงใจอะไรเลยตอบตกลง พอไปถึงห้องข้าวของทุกอย่าง โต๊ะ เตียง มีในห้องครบหมด (หอพักที่นี่ส่วนมากจะไม่มีให้) เขาเข้านอนทันที พอนอนไปได้สักพัก ก็ได้ยินเสียง เขย่าลิ้นชัก และได้ยินเสียงคนร้อง ดังเปนพัก ๆ เปิดดดดดเปิดให้ชั้นทีๆๆๆๆๆ ด้วยความเหนื่อยเพราะเดินทางทั้งวันเค้าจึงรวบรวมความกล้า ลุกขึ้นไปที่ลิ้นชัก แล้วค่อย ๆ เปิดลิ้นชัก ทีละนิด ๆ ๆ ๆ ....... แล้วมือที่ไม่มีนิ้วทั้ง 2 ข้าง โผล่พรวดขึ้นมาจากลิ้นชักทั้ง 2 ข้างมาจับแขนเค้าไว้แล้วบอกว่า . . . . . . . . . .

โนบีตะ เราไปเที่ยวโลกอนาคตกันเถอะ
^
^
ครอบเอาเน้อ

ชื่อ :: ดิว
ID :: dews
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง :: นัทสึมิ
เล่าเลย :: (อย่ายาวเกิน 10 บรรทัดนะคะ มันยาวว @_@)

ขอเป็นแบบเรื่องสั้นน่ะค่ะ

=== ผีใต้โต๊ะกินข้าว ===

เวลา 2 ทุ่มของวันหนึ่ง บริเวณชั้น 1 ของบ้านปิดไฟมืดมิด มีเพียงแสงสว่างรำไรจากดวงไฟรอบๆ บ้านส่องลอดเข้ามา และในเวลานั้นมีฉันอยู่เพียงคนเดียว..........

ขณะเดินผ่านโต๊ะกินข้าวที่ตั้งอยู่ทางด้านหลังของบ้าน โคนขาทั้งสองของฉันก็สัมผัสได้กับความเย็นยะเยือกที่ชวนให้ขนขาลุก!!!

ขณะนั้นเป็นช่วงหน้าร้อน และไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ ไม่มีเหตุผลใดเลยที่จะทำให้ฉันรู้สึกเย็นได้ขนาดนั้น ใช่แล้วนี่อาจเป็นการทักทายของวิญญาณที่สิงสถิตอยู่ในบ้าน ฉันนิ่งอึ่งอยู่อย่างนั้นเกือบนาที ฉันตัดสินใจทำอะไรบ้างอย่าง ฉันเลยก้มลงมองใต้โต๊ะกินข้าวที่มืดมิดน่ากลัวนั้น สายตาก็พลันไปพบเข้ากับสิ่งที่ไม่คาดฝัน...

ใช่แล้ว.............. มันคือพัดลมตั้งพื้นที่แม่ของฉันอุตริเอามันไปวางไว้ใต้โต๊ะกินข้าว (เพื่อเป่าไล่ยุงที่จะมากัดขาขณะนั่งกินข้าว) และที่น่าตกใจคือพัดลมตัวนั้นเปิดเบอร์ 3 ลมแรงสุด!!! เป็นแรงลมที่ทำให้คนกลัวผีรู้สึกเย็นจนขนลุก ฉันเดินไปไปถอดปลั๊กพัดลมพลางบ่นในใจ แม่ลืมปิดพัดลมอีกแล้ว มันเปลืองไฟนะเนี่ย!!!

สมัครด้วยคน ชอบอ้ะ

ชื่อ ::แต๋ง
ID ::แต๋งนะคะ
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง ::นัทสึมิ(ขอเปลี่ยนน้าา)
เล่าเลย : สวัสดีค่ะ เมื่อพูดถึงเรื่องผีๆเนี่ย รู้มั้ยฉันขนลุกขึ้นมาทันทีเลย เพราะอะไรน่ะหรอ? เพราะฉันเองก็เคยผ่านประสบการณ์การเจอผีมาแล้วน่ะสิ ฉันขอเล่านะคะ วันนั้นเป็นวันหยุดค่ะ ฉันไปบ้านเพื่อนคนนึง บ้านเพื่อนคนนี้สวยมากเลยนะคะ ยิ่งน้ำคลองหลังบ้านที่ใสแจ๋วมันชวนให้ฉัน อยากเล่นขึ้นมาทันที คุณไม่เห็นคุณไม่รู้หรอกว่ามัน เย้ายวนชวนให้น่าเล่นขนาดไหน แต่ทว่า เพื่อนฉันสั่งห้ามนักห้ามหนา ว่าไม่ให้เล่น (ลึกๆแล้วฉันคิดว่า เพื่อนเขาหวงอยากมีไว้เล่นคนเดียวละมั้ง) แต่โชคเข้าข้างฉันค่ะ เพราะตอนที่ฉันไปบ้านเพื่อน เพื่อนฉันบอกว่าให้ฉันรออยู่ข้างในบ้านก่อน เดี๋ยวออกไปซื้อของแป๊บนึง ฉันก็ตอบตกลงค่ะ ทันทีที่เพื่อนฉันก้าวออกไปจากประตูบ้าน ตอนนั้นล่ะค่ะ ฉันรีบ วิ่งลงไปเล่นเลยย เล่นได้ประมาณ10นาที ว่ายไปช่วงกลางๆคลองแล้ว ทันใดนั้น เหมือนมีคนว่ายมาชนขาค่ะ ฉันรีบว่ายออกมาจากที่ตรงนั้น(แต่ยังไม่ได้ขึ้นฝั่งนะ) ฉันเลยตะโกนว่า ใครฟะ? .......ไม่มีใครตอบ ฉันเลยตะโกนอีกว่า แน่จริงออกมาดิวะ ทันใดนั้นล่ะ มีผู้หญิงโผล่มาจากตรงนั้นค่ะ แต่โผล่มาแค่ครึ่งหน้านะคะ หน้าสีซีด ตาโปนแทบจะถลน คุณพระช่วย! เธอรีบว่ายมาหาฉันค่ะ อีกแค่10เมตรก็จะถึงตัวฉันแล้ว เดชะบุญ เพื่อนฉันมาเห็นพอดี เพื่อนฉันรีบดึงฉันขึ้นมาค่ะ!! หลังจากนั้นเพื่อนฉันก็ต่อว่า(ตามประสาคนขี้บ่น- -*)พอบ่นจบเพื่อนฉันก็เล่าว่าเล่าว่า เคยมีผู้หญิงอกหักมาโดดน้ำตายที่นี่ เฮี้ยนมาก หูยยย ขนฉันเนี่ยลุกพรึ่บเลยค่ะ ขอจบไว้เท่านี้นะคะ


ไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไร