ณ. ห้องทำงานของฟิลิปส์ คฤหาสน์ออดิทอเร่
ฟิลิปส์ : พอดีว่าฉันมีน้องชายอีกคนน่ะ
เชอล็อต : แล้วทำไมเหรอค่ะ...
ฟิลิปส์ : เห็นบอกว่าอยากได้คนมือดีซัก 2-3 คนไปด้วยน่ะ งั้นก็ฝากดูแลด้วยนะ
โยมิ : ให้ดูแลเด็กงั้นเหรอ....?!
ฟิลิปส์ : ฉันยังไม่ได้พวกเธอสินะว่าน้องฉันอายุได้ 18 แล้วนะ...
แกร๊ก !!!
เสียงบิดลูกบิดประตูห้องทำงานของฟิลิปส์ดังขึ้นมาแล้วชายใส่เสื้อคลุมสีดำผมสีน้ำตาลอ่อนไว้ผมยาวถึงไหล่
เดินเข้ามาในห้องทำงานของฟิลิปส์แล้วทักทายคนในห้อง
โนอาร์ : โย่.........
ฟิลิปส์ : เอ่อ... นายทักทายแบบคนปกติได้มั้ยเนี้ย.... -*-
โนอาร์ : ไหวว่าจะหาคนมือดีให้ไงล่ะพี่....
ฟิลิปส์ : ก็สองคนนี้ไง
โนอาร์ : งั้นไปเจอฉันที่เมืองเรย์เซนหลังจากที่เป็นขี้เถ่าในอีก 2-3 วันล่ะ ฉันไปนะ
ปึง !!!
โนอาร์เดินออกไปจากห้องทำงานของฟิลิปส์ทั้งๆที่ยังไม่ได้พูดอะไรมาก
โยมิ : จะให้คนแบบนั้นเป็นผู้นำได้งั้นเหรอ....?
ฟิลิปส์ : เอาน่า... เธอยังไม่เคยเห็นเจ้านั้นสู้เลยไม่ใช่เหรอ
เชอล็อต : แต่ว่า ดูยังไงก็เหมือนพวกที่ไม่เอาจริงเลยนะ
ฟิลิปส์ : งั้นลองดูไปก่อนสิ บางทีเจ้านั้นอาจจะเอาจริงอีกครั้งก็ได้นะ
เชอล็อต : งั้นก็ได้แล้วที่ที่เขานัดไว้คือที่เมืองเรย์เซนงั้นเหรอ
โยมิ : จริงด้วย ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงเข้าบุกอยู่เลยนะ
ฟิลิปส์ : ไม่เป็นไรหรอกยังไงถ่าไม่มีกำลังเสริมจากศานจักร เมืองนั้นก็เป็นของเรา
ณ. กองเรือรบของศาสนจักร ชายฝั่งเมืองเรย์เซน
กองเรือรบของทางศาสนจักรได้เข้าปะทะกับกองเรือของพวกกองทัพรับจ้างและมีเรือบรรทุกทหารลำนึ่งฝ่าวงล้อมไปที่ท่าจอดเรือได้
ทหาร : เอาล่ะตอนนี้เราส่งคุณได้แค่นี้
ฟลังดร์ : เข้าใกล้ฝั่งกว่านี้ไม่ได้แล้วเหรอ....?!
ทหาร : รีบไปได้แล้ว เร็ว!!!
ตูม!!!
นายทหารเรือคนนั้นเตะฟลังดร์ลงไปจากเรือก่อนที่กระสุนปืนใหญ่จากเรือของศัตรูจะยิ่งมาที่เรือจนระเบิดไม่เหลือซาก
ฟลังดร์ : โอ้ย...!!! อะไรกันเนี้ย จะให้ลงก็บอกดีๆก็ได้นิ
ณ. กองทัพเรือของฝ่ายศัตรู อีกด้านของท่าเรือ
ทหาร : คุณ ซายะ ครับตอนนี้เรือเราจะถึงที่แล้วนะครับ
ซายะ : ฉันลงตรงนี้เลยได้มั้ย
ทหาร : รอให้ถึงฝั่งจะดีกว่ามั้ยครับ
ซายะ : อืม... ก็ได้
ในระหว่างที่ซายะหันไปมองที่เมืองส่วนที่กำลังถูกเผา ซายะได้สังเกตุเห็นเงาชายคนหนึ่งกำลังมองซายะอยู่เงานั้นคือ ริซาน
ซายะ : นายมาทำอะไรที่นี่...?!
ริซาน : ........
ซายะ : ตอบมาเดี๋ยวนี้นะ !!!
ริซาน : ........
ซายะ : black dragon !!!
ตูม !!!
การโจมตีของซายะไม่มีผลต่อร่างกายของริซานและริซานยังคงทำหน้าเหมือนไม่สนใจซายะและเดินหายไปในกลุ่มควัญ
ณ. หน้ากลางเมืองเรย์เซน
ยูยูโกะ : ชิ... พวกนายจะตามฉันไปถึงไหนนะ ผีเสื้อมรณะ
ยูยูโกะปล่อยฝูงผีเสื้อมรณะออกมาฆ้าทหารของฝ่ายศัตรูที่อยู่รอบๆจนหมดและสังเกตุเห็นชายใส่ชุดคลุมสีขาว
คนหนึ่งเดินผ่านเธอไปอย่างเงียบๆ
ยูยูโกะ : รอเดี๋ยวก่อนซิ นายจะไปไหน....?
ริซาน : ...... ฉันไม่ว่าง....
ยูยูโกะ : อย่างน้อยก็บอกหน่อยสิว่าทำไมนายถึงมาที่นี่
ริซาน : ถ้าอย่ากช่วยเจ้าหญิงก็อย่าเสียเมืองนี้ให้พวกทหารรับจ้าง.....
หลังจากที่ริซานพูดจบริซานก็เดินหายไปในกลุ่มคนที่กำลังหนีออกจากเมือง
ณ. ส่วนเขตห้ามเข้าของ คฤหาสน์ออดิทอเร่
ฮิโรยาม่า : ทางตรงนี้น่าสนใจดีนะ ลองไปดูมั้ย...?
อุตาอุ : ฉันว่าอย่าดีกว่ามั้ง... เห็นมีคนบอกมาว่ามันเป็นที่ส่วนตัวของคุณฟิลิปส์
ฮิโรยาม่า : อย่าใส่ใจเลย แปปเดียวเองน่า....
อุตาอุ : เอ่อ.... อย่าเลยนะ
ฮิโรยาม่า : งั้นฉันเข้าไปคนเดียวนะ
ฮิโรยาม่า ถือตะเกียงที่อยู่ใกล้ๆแถวๆนั้นแล้วค่อยเดินไปในทางลับอย่างช้าๆ และสิ่งที่ฮิโรยาม่าเห็นหลังจกเดินมาสุดทางคือ
ภาพสลักสมัยโบราณที่ดูน่าจะเก่ามานานหลายร้อยปี
ฮิโรยาม่า : หึ... ต้องใช้กุญแจด้วยสินะ แต่ว่ากุญแจจะหามาจากไหนเนี้ย
อุตาอุ : นี่ฮิโรยาม่ากลับออกมาเถอะ
ฮิโรยาม่า : ฉันเจอของดีแล้วนะ ลงมาดูสิ
ณ. ใกล้ๆกับเมืองเรย์เซน
มาโดกะ : รุ่นพี่มามิ เห็นควัญทางนั้นมั้ย...?
มามิ : นั้นคงมาจากเมืองเรย์เซนสินะ
มาโดกะ : รุ่นพี่คือว่าตอนนี้ฉันรู้สึกไม่ดีเลยนะ
มามิ : นั้นสิ ฉันว่าต้องมีอะไรที่เมืองแน่ๆ
มาโดกะ : งั้นเราไปที่เมืองเรย์เซนกันมั้ย
มามิ : ก็ดีนะ