บทนำ
90 ปีผ่านไป เหตุการณ์ ตัวละคร ทุกอย่างต่อจากภาค 1 วันเวลาเป็นแค่เรื่องสมมติ(ลูกเกดและข้าวโอ๊ตตายแล้วนะ!)(ไม่ต้องคิดเลยนะว่าตอนที่แล้วจะพีเรียด แล้วตอนนี้ที่ขยายมา 90 ปีจะเทคโนโลยีล้ำเลิศแบบ E.T. มันก็แค่เกมส์(ไม่สมจริงด้วยเรื่องเวลา)อย่าคิดอะไรมาก ทุกอย่างก็เหมือนปัจจุบันทั้งตอนหนึ่งและตอนสอง จบ)
"ลูกเกด!" พิมพ์เรียกเพื่อนซี้( (ลูก)พี่(ลูกน้อง) )
"อะไรค่ะ" ลูกเกด(คนใหม่)ถาม
"ฉันเจอสมุดบันทึกย่าทวดลูกเกด(ลูกเกดภาคที่แล้ว)ที่ห้องสมุดส่วนตัวน่ะ(รวยอ่ะ!) เธอเป็นหลานแท้ๆนะ ฉันเลยอยากให้อ่าน อีกอย่าง เธอกับย่าหน้าเหมือนกันเด๊ะ!(แน่สิก็คนเดียวกัน)" พิมพ์พูด ยื่นมันไปให้ลูกเกด มีรูปสอดอยู่ ลูกเกดค่อยๆหยิบมันออกมา
"ไงล่ะ เหมือน มั้ย" พิมพ์พูด เน้นคำว่า 'เหมือน' อย่างจงใจ ซึ่งในภาพรายละเอียดแทบจะ 'เหมือนกัน' แบบ 'เด๊ะๆ' หน้าตาน่ะไม่ต้องพูดถึง ถ้ามาเทียบกันนี่คงแยกไม่ออก
กริ๊งก่อง!
"อ้าวต้อง มาเร็วกว่าตั้งครึ่งชั่วโมง" พิมพ์พูด ต้องเป็นญาติห่างๆของพิมพ์อีกที =w=
ต้องยิ้ม
"ที่บอกว่าจะไปว่ายน้ำไงค่ะพี่พิมพ์ ไปกันเถอะ" ลูกเกดพูด "เดี๋ยวเอาบันทึกไปเก็บก่อนนะคะ" เธอพูด รีบวิ่งไปเก็บสมุด
“ลูกเกดติดนายมากเลยล่ะ” พิมพ์พูดพร้อมตบบ่าต้องเบาๆ
------------------------------------------------------
“โห สระว่ายน้ำข้างบึงลึกๆ” ลูกเกดพูดทีเล่นทีจริง พร้อมเดินโดยถิอห่วงยางมา
“พื้นลื่นมาก ระวังนะ” ต้องเตือนทุกคน
“โอ๊ะ! กรี๊ด!” ลูกเกดลื่นล้ม ตกบึงใหญ่ไป ห่วงยางกระเด็นหลุดมือ เธอว่ายน้ำไม่เป็น!
ต้องรีบหยิบห่วงยาง และกระโจนลงสระทันที ลูกเกดที่กำลังจะจมแต่มีสติเหลือก็ดีใจมาก ต้องรีบอุ้มตัวของลูกเกดและให้ลูกเกดเกาะห่วงยาง โดยมีพิมพ์ที่ตื่นตระหนกคอยรับลูกเกดขึ้นมาและ “กรี๊ด!” พิมพ์กรี๊ดออกมา ลูกเกดหลุดมือ หลุดจากห่วงด้วย แต่เธอปลอดภัย และลงไปว่ายนำ้ เหตุการณ์นี้ทำให้เธอว่ายน้ำเป็นนี่เอง
----------------------------------------------------------------------
หลังจากที่กลับมาบ้านและกินข้าวแล้วอาบน้ำแล้ว เธอก็ขึ้นห้องเธอทันที
“คุณย่าค่ะ ขออนุญาตนะคะ” เธอพูดกับตัวเอง และเปิดออกอ่านไปหน้านึงทันที
quote : วันที่ 13 ตุลาคม 2534
วันนี้มีเหตุการณ์ตื่นเต้น ฉันจมนำ้! เหตุการณ์ก็คือพี่แพร(สมมติ)นั้นพามาว่ายนำ้กับพี่ต้อง และฉันลื่นล้มลงบ่อน้ำลึก! พี่ต้องกระโจนมาช่วยฉันได้อย่างปลอดภัย และฉันก็ปล่อยตัวเองดู ปรากฎว่าฉันเองก็ว่ายน้ำเป็น! ดีชะมัดเลย กลับมาก็รีบมาเขียนนี่แหละ Diary ที่รัก!
ลูกเกดประหลาดใจมาก และพลิกอ่านหน้าต่อไป quote : วันที่ 24 กันยายน 2554
ขอบคุณพระเจ้า! Diary ที่ว่าหายไปไหนก็อยู่ใกล้ๆนี่เอง ฉันคงจะต้องพกมันไปทัวร์แล้ว
ทำไมที่นี่มีอะไรก็ไม่รู้ มีปีศาจด้วยล่ะ!
เดี๋ยวมาเขียนต่อนะ!
แค่นั้นลูกเกดแทบทรุด เธอพึ่งจองกรุ๊ปทัวร์สดๆร้อนๆไปนะ นี่อะไร..................
เธอต้องไปทัวร์ปีศาจจริงๆเหรอ ขอให้ชะตาไม่เหมือนคุณย่าลูกเกดแล้วกัน