Famee Rozen
ใจกล้า ปราบเปรียว ฉลาด เจ้าเล่ห์ ว่องไว และดุร้าย




ป.ล.ไม่ได้เปลี่ยนสีตานะคะ O_O ใช้โฟโต้ช๊อปเปลี่ยนสี

ผลในรอบที่ 1



By :ืnanny640

ayonie A-

๐LittlE๐ B-

cheetzaaa A+

lourslnw B-

Ryuryu001 B-

PATNANA B+

Jenis12 A

PllMZ B+

naerlovely A+

RoZeD_MD B+

cherryblossomz B+

yingying_lovethesim3 B

over-wonder B

thesim_doi B-

Aslan Queen A-

อาย B+

jame_aha A-

finoro B-

สวัสดีปีใหม่ 2013 ผู้เข้าแข่งขัน และทุกท่านด้วยจร้า
เตรียมพร้อมกับโจทย์รอบต่อไปหรือยัง??

ในรอบนี้ ก็มีผู้สละสิทธิ์ไปน่ะค่ะ ไว้โอกาสหน้ามาร่วมกิจกรรมกันใหม่น่ะค่ะ!
๐นู๋อิJ๐ // kongpopza13 // ladyvendy

ผลในรอบที่ 1



By : Roxette

ayonie A-

๐LittlE๐ B

cheetzaaa B+

lourslnw B-

Ryuryu001 A

PATNANA B+

Jenis12 A

PllMZ A

naerlovely A+

RoZeD_MD B-

cherryblossomz B-

yingying_lovethesim3 B

over-wonder A-

thesim_doi A

Aslan Queen A+

อาย B+

jame_aha A-

finoro B

ขอสมัยก่อน ของไทยเท่านั้น ! แบบรุ่นพ่อรุ่นแม่เราอะจ๊ะ (ไม่ได้เล่นของสูงนะ แค่อธิบายให้เข้าใจ = ='')

*ภาพตัวอย่าง ครึ่งตัว









*ภาพสื่ออารมณ์











ชื่อ ...
สื่อถึงภาพ ...

List





over-wonder // ๐LittlE๐ // naerlovely
Jenis12 // RoZeD_MD // jame_aha
finoro // cheetzaaa // PATNANA
Aslan Queen // PllMZ // ayonie
yingying_lovethesim3 // Ryuryu001

Tiamo Ferong
น้ำตากี่หยด ไหลลงบนรูปภาพเก่า เกิดเป็นรอยคราบน้ำ ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
ภาพเก่าๆของเขา ฉันได้นำขึ้นมาดู ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เขาผู้นั้น ผู้เป็นที่รักของฉัน
ผู้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ จากสงครามปกป้องประเทศ

ภาพๆนี้ฉันเป็นคนถ่ายเขาเอง ,,, เขาไม่รู้ตัวหรอก
ฉันต้องเดินเข้าไปตบไหล่เขา เขาถึงพูดเรื่องราวที่เขาต้องไปรบต่างแดน
ความทรงจำสุดท้ายของเรา เหตุการณ์สุดท้ายของเรา
เธอจะรู้ไหม ฉันทรมาณที่ต้องทนรอแค่ไหน

ลาก่อน ผู้เป็นที่รัก
ลาก่อน,,, ฉันจะเก็บเธอเป็นความทรงจำ ไปตลอดชีพ ชีวีมลาย

Paris Charles .

คุณเคยมีคนรักไหม??? แล้วมีคนที่เค้ารักคุณจากไปด้วยความเงียบหรือเปล่า???
ฉันอาจจะเป็นเด็กคนๆหนึ่ง ที่ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร???
ภาพ 2 ภาพนี้เป็นภาพสุดท้าย และเป็นภาพที่มีแม่อยู่ในนั่น... แค่ 2 ภาพ
ก่อนที่แม่จะจากไปไร้คำลา และฉันนั้นจะเก็บรูปภาพนี้ให้ดีที่สุด
เป็นภาพยากที่จะลบเลือนของ'ความรัก '

แม่บอกทุกครั้ง ว่า'ต้องไหว้สวยๆ ถึงน่ารัก มิใช่กระด้างเป็นหิน'
ฉันไม่ชอบที่แม่พูดแบบนี้เลยสักครั้งแต่แม่ก็ชอบพูดย้ำๆ
แม่บอก ว่า 'อย่าแต่งสวยเกินไป เรายังเด็กอยู่มันมิดี'
แต่ฉันก็แอบแต่งประจำ...โดยไม่เชื่อคำที่แม่บอกเลยสักนิด...
จนฉันรู้สึกมันสาย ไปแล้วที่จะพูดกับแม่ว่า 'หนูขอโทษ' อีกสักครั้ง...

'รักลูกจึงอยากบอก ที่ตีมิใช่เกลียดชัง เพราะคำว่า รัก คำเดียว ที่แม่จักสอนลูก'

Viola Cadilish
ตอนเด็กๆคุณเคยคิดว่าอยากโตเป็นผู้ใหญ่ใช่ไหม,,,ใช่ฉันก็เคยคิดอย่างนัันเช่นกัน
ฉันคิดว่ามันคงดีมากๆเลยล่ะ,,ถ้าเราไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระ ได้ทำอย่างที่อยากทำมานาน
ไปไหนมาไหนได้โดยไม่ต้องมีคนคอยดูแล,,อยากมีอิสระ,,,อยากเป็นผู้ใหญ่บ้าง,,

โดยที่ไม่เคยรู้เลยว่า,,,,การเป็นผู้ใหญ่นั้นมันลำบากขนาดไหน

ต้องทำงานหนักอยู่ตลอดเวลา,,,ต้องหาเลี้ยงชีพ,,,ต้องดำรงตนอยู่ในสังคมให้ได้
ถึงจะมีอิสระ,,,แต่ก็ไม่ได้มีความสุขไปหมดหรอก,,,

แต่เมื่อฉันโตขึ้น,,,กลับอยากเป็นเด็กเหมือนเดิม,,,ฉันรู้แล้วว่าการเป็นผู้ใหญ่นั้น,,มันลำบาก
มันต้องใช้ชีวิตในสังคมให้ได้,,,ต้องทำงานหนักเพื่อหาเลี้ยงชีพ,,ต้องเจอเรื่องวุ่นวายต่างๆมากมาย
แต่ถึงจะคิดอย่างนั้นฉันก็คงย้อนกลับไปไม่ได้,,,
ฉันคิดว่าฉันควรจะหาเวลาพักจากภาระหนักๆนั้นบ้าง,,,

นี่เป็นรูปเก่าๆของฉันตอนไปพักอยู่บ้านญาติของฉัน,,,
การที่ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างมันทำให้ฉันคิดได้ว่า,,,
ถ้าเรากลับไปเป็นเด็กเพื่อโยนภาระหนักๆนั้นทิ้งไม่ได้,,,

เราก็ควรหาเวลาพักบ้าง,,,มันก็ดีกว่าต้องมานั้นแบกภาระนั้นเป็นเวลานานๆ,,,ดีไหม?

NIKKY CHARAN

      นี่คือรูปในวันแต่งงานของคุณทวดของ Nikky เองค่ะ คุณทวดชายท่านเป็นคนไทย ส่วนคุณทวดหญิงเป็นคนต่างชาติ ท่านทั้งสองพบรักกันที่ต่างประเทศ ในระหว่างที่ท่านทั้งสองกำลังศึกษาเรียนต่อ คุณทวดทั้งสองเป็นรักแรกของกันและกัน ท่านทั้งสองคบหากันจนจบการศึกษา ในที่สุดท่านทวดชายก็ขอท่านทวดหญิงแต่งงาน ท่านทวดหญิงจึงย้ายมาอยู่กับท่านทวดชายที่ประเทศไทย ท่านทั้งสองครองรักกันอย่างมีความสุข จนวันหนึ่งท่านทวดหญิงล้มป่วยและจากไปอย่างไม่มีวันกลับ จากนั้นท่านทวดชายก็ครองตนเป็นโสดอย่างนั้นเรื่อยมา และในที่สุดท่านก็จากไปเช่นเดียวกับท่านทวดหญิง

Famee Rozen

การรอคอยให้ใครซักคนที่อยู่ในที่ๆห่างออกไปแสนไกล ให้กลับมันเป็นเวลาที่นานมาก
ซึ่งฉันเองก็เคยรอให้ใครซักคนกลับมากอดเช่นกัน ...
เพราะหน้าที่ทำให้เขาต้องออกจากบ้านไปในที่ๆห่างไกล
ฉันจึงต้องนับวันนับคืนเดือนเพื่อที่เขาจะรอให้เขากลับมาที่บ้านของเรา ที่ๆเรามอบความรักให้กันและกัน


แต่ปีแล้วปีเล่าเขาก็ยังไม่กลับมาจนมาถึงปีนี้ฉันว่าฉันจะตัดใจจากเขาแล้ว เขาอาจจะมีคนอื่น หรือ ได้เสียชีวิตไปแล้วก็เป็นไปได้
แต่แล้ววันหนึ่งวันนั้นเป็นวันที่ครบรอบที่ฉันและเขาได้จากกันไป
ฉันพบว่าประตูหน้าบ้านของฉันเปิดอยู่แล้วเมื่อฉันมองไปยังห้องรับแขกฉันก็พบกับผู้ชายที่ฉันเฝ้ารอเขามานาน
เขาโผล่เข้ามากอดฉันไว้ในอ้อมกอดพร้อมกระซิบข้างหูของฉันว่า
"ผมกลับมาแล้วที่รัก ต่อจากนี้ผมจะอยู่กับคุณตลอดไป จนชีวิตของผมและคุณจะหาไม่"
เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้วน้ำตาของฉันที่เกิบจะไม่ได้ออกมาอาบแก้มฉันมันก็เอ่อล้นออกมา จากนั้นฉันและเขาก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดไป

Christina Pall

ความรักทำให้เราพูดได้เต็มปากเต็มคำว่า ‘เรารักผู้ชายคนนี้’
และเราก็พูดได้เต็มปากเต็มคำอีกว่า
‘เราได้รักความรักกลับมาจากผู้ชายคนนั้นอย่างแน่นอน’
หลายคนก็คงกำลังจะคิดว่า ‘ก็ในเมื่อเธอก็รู้แล้วนี่ แล้วเธอจะมานั่งพรรณณาออกมาเพื่ออะไร’
ใช่ เรารู้ว่าเราก็ได้รับความรักความห่วงใยกลับมา
แต่มันต่างกัน ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด
ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเข้าใจในรักแต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะอยู่กับความรักด้วยความเข้าใจ

Luchay Riddle

หลายครั้งที่ฉันหลับตาลง ภาพความฝันอันแปลกประหลาดก็จะลอยเข้ามาอย่างห้ามไม่อยู่
ทุกสิ่งดูเลือนรางยิ่งนัก มีเพียงตัวตนของเขาคนนั้นที่แจ่มชัดเสียจนไม่รู้ว่านี่เป็นความฝันหรือความจริงกันแ่น่
ภาพของตัวฉันเองในชุดย้อนยุค บทเพลงเพราะหูที่ไม่เคยฟัง
ฝ่ามืออบอุ่นกับร่างกายสูงสง่าค่อยๆชักนำฉันให้เคลื่อนไหวอย่างช้าๆ รอยยิ้มสุภาพของเขาทำลายความหวาดระแวงของฉันจนสิ้น
แต่ทุกครั้งที่ตัดสินใจจมดิ่งเข้าสู่ความฝัน
ฉันก็จะต้องกลับมาสู่ความเป็นจริงเสมอพร้อมกับรูปถ่ายปริศนาเก่าๆ 2 ใบในมือที่ไม่รู้ว่ามันมาได้อย่างไร
...แล้วพบกัน สุดที่รักของผม... รูปถ่ายราวกับกระซิบบอกถ้อยคำของเขา
...ฉันปราถนาให้ค่ำคืนนี้มาถึงโดยเร็ว...

Sorea Terrisz

พูดถึงความเป็นครูในสมัยก่อน... เธอเป็นครูในโรงเรียนเล็กๆแห่งหนึ่งในชนบท
ในช่วงที่ญี่ปุ่นมาทำสงครามกับไทย เธอต้องทำหน้าที่เป็นทั้งแม่ ครูและผู้ปกป้องคุ้มครอง
ใช่ เธอทำหน้าที่เป็นครูที่ดี... ดีเสมอมา...

และแล้ววันนึง วันที่ญี่ปุ่นมาทำสงครามทิ้งระเบิด ณ.ชนบทที่เธออยู่ ทุกคนต่างพากันหลบจ้าละหวั่น
ขณะที่เธอสอนเด็กนักเรียนผู้เป็นที่รัก... เมื่อเกิดเหตุการณ์นี้ เหตุฉุกระหุกก็เกิดขึ้น
เด็กนักเรียนวิ่งหนีกันออกไปจากห้องอย่างกับฝูงผึ้ง เธอวิ่งตามนักเรียนไป...
แต่... เธอได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กคนนึง ในห้อง เธอวิ่งเข้าไปกอดเด็กไว้
เอาตัวเธอบังตัวเขาไว้เพื่อไม่ให้อะไรตกใส่ เธอหย่อนเขาลงไปนอกหน้าต่าง
เขาปีนลงไปและกลับไปหาพ่อกับแม่ที่บ้านได้อย่างปลอดภัย

หลังจากเหตุการณ์ทุกอย่างสงบลง ไม่มีใครได้พบเธออีกเลย..
เด็กๆพากันร่ำไห้ดูภาพของเธอ... แม้จะไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แม้จะไม่รู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง
แต่เด็กทุกๆคนก็จะยังรักและรอครูผู้เสียสละคนนี้ตลอดไป...

ครั้งแล้วครั้งเล่ากับการรอคอย "เขา" ที่คงไม่มีวันกลับมาหาฉันอีกต่อไป
ตั้งแต่ครั้งก่อนสมัยที่เขาและฉันยังมีโอกาสได้อยู่ด้วยกัน เราสองคนสนิทกันมาก
ทั้งคอยดูแลกัน ห่วงใยกัน และบรรเทาทุกข์สุขให้กันเสมอ รู้อะไรไหม มันเป็นความทรงจำที่มีค่าเสมอ
สำหรับฉัน และมันจะไม่มีวันเปลี่ยนไปจากเดิม

แต่ตอนนี้ เขาไม่อยู่กับฉันอีกแล้ว ฉันสารภาพ ได้เลยว่าฉันเศร้าและเสียใจมากเมื่อรู้ว่าเขาคงไม่กลับมาหาฉัน
เพราะว่าเขาจากฉันไป นิรันด์ แต่ฉันก็รักและคิดถึงเขาเสมอไป ...

เด็กหนุ่มชาวจีน ไดมาท่องเที่ยวในประเทศไทย
จากนั้นเขาได้ตกหลุมรัก สิริภา
หญิงสาวผู้งดทามแห่งเมือง บางกอก
แต่ไม่นานนัก สิริภา ก็ต้องเดินทางไปยังภาคใต้เพื่อหลบสงคราม เขาจึงไๆปตามหาที่ทางรถไฟ แต่เขาก็ต้องผิดหวัง
รักครั้ง มันนี้จบลง ด้วยความโศกเศร้า.....

ปิดรับผลงานในรอบ ที่ 3 จร้า

โจทย์สุดท้าย กำลังจะมาเร็วๆนี้