อันนั้นมันบทที่หนึ่งงนะ

น่าจะมี ก้องจอมกินด้วย 55+

ใช้แย้วพวกเราทันยุค มานี มีนา มานะ ปิติ ชูใจ -- *

เกิดไม่ทัน กล้า กับ แก้วอะ ไม่รู้จัก

รู้จักแต่ มานะ มานี ปิติ วีระ ชูใจ .... เหมือนรีบนเลย

ก้อคิดได้นะ เหอ ๆๆ

ไม่เลวครับเคยเรียนนานมากแล้ววววววววววววววตั้งแต่ ป.4 เลยครับ ลืมหมดเกลี้ยงเลย

อิอิ เราดันเกิดทันซะงั้น....


แสดงว่าแก่


แต่ว่าการ์ตูนฮาดีค่ะ.......... ส่งสัยกระทรวงศึกษาจะมิกล้าบรรจุในหลักสูตร..........เอิ๊กๆ

ตั้งแต่ร่ำเรียนมาหลายปีดีดัก..........เพิ่งเคยพบเคยเห็นบทเรียนฮาๆแบบนี้...........


นึกถึงสมัยเด็ก.........

โต๊ะไม้เก่าๆ มีรอยขีดเขียนเต็มไปหมด....... เก้าอี้ไม้โยกเยกนั่นอีก เพื่อนชอบแกล้งเป็นประจำ....เหอๆ ชอบมาดึงออกเวลาเราจะนั่งอิอิ

ตอนเที่ยงๆ....... แย่งกันกินข้าวที่ห่อมาของคนนู้นมั้งคนนี้มั้ง..............


ชีวิตในวัยเด็กนี้งดงามจริงๆ.......... เมื่อก่อนเห็นสนามหญ้าโรงเรียนใหญ่สุดลูกหูลูกตา............ มีต้นไม้ขึ้นเป็นทิวแถว


แต่ตอนนี้กับไปดู สนามหญ้าดูเล็กถนัดตา......ต้นไม้สูงลิบลิ่วท่วมทัศนียภาพอาคารเรียนหลังเก่า

มีอาคารเรียนหลังใหม่พุดมาเต็มไปหมด.............

มองไปรอบโรงเรียนวันนี้เพื่อนๆแยกย้ายกันไปหมด........

เด็กรุ่นหลังๆจบไปกี่รุ่นแล้ว ก็ไม่รู้......... ความรู้สึกเดิมๆเริ่มกลับมา...............

เด็กผู้หญิงตัวน้อยกำลังคัดลายมืออยู่.........คิดถึงบรรยากาศนั่นจัง

เฮ้อ................ไม่อยากนึกเมื่อก่อนเคยสอบได้ที่หนึ่ง แต่มาบัดนี้เอฟอยู่แค่เอื้อม......


โถ่กาลเวลาทำให้คนเราโง่ลงได้ถึงเพียงนี้........... อิอิ

โหดร้าย

O[ ]o ....

อ้อ กล้ากับแก้วไม่แก่นะ
เราอายุ 16 ยังทันเลย
เอ๊ะ รึ ว่าแก่แล้ว
โออ

555+ฮาว่ะ

เราอายุ32ว่ะ

ตอนนั้นเรายังฝึกอ่านหนังสืออยู่เลย

555 ตามาช้อปเปอร์

เอริ๊กกๆ

จำได้แม่นบทนี้

ตา หัวขาด สรุป กลายเป็นโกธไลเนอร์ ขี่ชอปเปอร์หรอ อิอิ