พยายามแปลกากๆไงเจ้าหนุ่ย เฮ้ยไม้ รู้ได้ไงเนี่ย!!! เราอยู่ในสภาพนั้นเลย กำลังกะมุมอยู่พอดี เอ่อ...แต่เรานั่งยกขาอ่ะ

อ้าว หนุ่ยตื่นแปดโมงเชียว

ถ้าเป็นเรื่องจริงเราจะ

เด็กสาวอายุ 14 งัวเงียและตาเริ่มจะหรี่ลงเพราะอดนอนมาทั้งคืน ่แต่ทันไดนั้นดวงตาทีขอบคล้ำดำก็เบิกขึ้นอย่างตกใจ เมื่อโดจินที่ตนพยายามบรรจงทำมาทั้งคืนกลายเป็นภาพที่เธอไม่เคยพบเจอ ภาพหญิงสาวผมดำยาวสลวย สวมเสื้อแขนบัวสีน้ำเงิน รองเท้าบู๊ทหนังสีดำ ยืนอยุ่ท่ามกลางป่าที่สวยเหลือเกิน สวยจนไม่มีทางมีจริงในโลกแห่งความจริงแน่นอน แต่กระนั้น กิลลี่ก็ไม่สามารถบอกได้ว่าผู้หญิงในภาพ หน้าตาเป็นอย่างไร เพราะเธอหันหลังอยู่ แต่กิลลี่ไม่อยากรู้นักหรอก

เพราะในหัวของเธอ คิดถึงแต่โดจินที่หายไป!!!

โครม!! โน๊ตบุ๊คลอยปะทะกำแพงอย่างรุนแรง ดังจนเสียงออกไปด้านนอกตัวบ้าน จนเจ้าลูกแมวขาวที่กำลังเดินเข้ามาในรั้วบ้านอย่างที่มันทำอยู่ประจำมองตาค้าง และถอยครูดออกไป เศษชิ้นส่วนมากมายของโน๊ตบุ๊คแตกและกระเด็นกระดอนก่อนจะร่วงกระจัดกระจายลงบนพื้น นี่มันเรื่องบ้าอะไรก้านนนนนน โดจินช้านนนนน


เอ่อ..ไม้อย่าเอาไปเขียนนะ

เด้ง

อยกปาดาวให้ต้นไม้ให้หมดนะ แต่ระบบตอแหลเจือกไม่ให้กดรัวอ่ะ เราจงใจให้มันเวอรอยู่แล้ว 555555 อ้อ หนุ่ยเห็นใบไม้แล้วร้องเพลง wide awake 555

ทางด้านกิลลี่ ว้ายคอมพัง

แต่เราว่าเมาส์ปากกาง่ายกว่าเมาส์หนู เราคงเป็นคู่หูสลับคั่ว 555555

หรือเพราะของโรงเรียนห่วยก็ไม่รู้นะ บอร์ดจึ๋งนึง วาดไม่ถนัดเลย แถมขยับช้าอีก
ดูเพื่อนที่ รร เก่าเราดิ มันวาดรูปโคตรสวย

http://www.facebook.com/pages/Doumus-Endless-Imaginary/175792055853949?ref=stream
http://www.facebook.com/doumucchi

พึ่งหัดวาดสวยไม่สวย ติชม ด้วยนะคับ