"เป็นไงบ้าง ถึงที่หมายรึยัง" เสียงผู้ชายคนอื่นหนึ่งดังผ่านเครื่องมือสื่อสาร "ถึงที่หมายแล้ว...อืม...แต่คุณควรจะบอกให้ชั้นรู้ก่อนว่างานในครั้งนี้มีความสำคัญอะไรกับออแกนไนซ์?" เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งกล่าวขึ้นเป็นคำถามชวนสะกิดใจให้มีคำตอบ "อืม...เธอจะได้รู้เอง เอาเป็นว่าทำตามที่ชั้นบอกไว้ตามแผน แล้วจะรู้ว่าจริงๆแล้วเรื่องมันยังไม่จบง่ายๆ...หึ" สิ้นสุดการสนทนาผ่านทางเครื่องมือสื่อสาร สาวร่างสูงเพรียวในชุดออฟฟิส เดินมายังหน้าทางเข้า 'ศูนย์วิจัยและการป้องกันอาวุธชีวภาพ' ของฝรั่งเศส "เอาละชั้นคิดว่า...เรื่องสนุกๆ ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้คงหนีไม่พ้นพวก B.O.W.s เป็นแน่ ไหนมาดูสิว่า...แกคิดจะปกปิดอะไรกันแน่ หึ..." เธอพูดพลางก้าวเท้าเดินเข้าไปในศูนย์วิจัยทันที

'สถานีเรือขนส่งแห่งหนึ่งในอเมริกา รัฐแคลิฟอร์เนีย ได้มีการโจรกรรมครั้งใหญ่บนเรือมากกว่าถึง 5 ลำทำให้เจ้าหน้าที่หลายหน่วยที่เกี่ยวข้องเข้ามาดำเนินการ ในขณะเดียวกันการโจรกรรมดังกล่าวมีวัตถุต้องสงสัยโดยมีการสัณนิธานว่าเป็นอาวุธชีวภาพที่ถูกขนส่งมาโดยบุคคลนิรนาม เจ้าหน้าหน่วยสืบราชกาลลับของ CIA ได้เข้ามาทำการวิเคราะห์สถานการณ์การก่อการร้าย ออแกนไนซ์แทบเอเชียให้การช่วยเหลือโดยทางทีมเอกชนของเกาหลีใต้ได้ส่งสายลับ เข้ามาให้การช่วยเหลือ 1 คน' เสียงรายงานข่าวของหน่วยสืบราชกาลลับได้ทำการบันทึกขณะทำงาน "การที่จะให้คนเอเชียเข้ามาพัวพัน กับการก่อการร้ายในอเมริกา เป็นความคิดที่ไร้เหตุผลเหลือเกิน" หญิงสาวจากหน่วยสืบราชการลับของ CIA เอ่ยปากพูดด้วยท่าทีไม่พึงพอใจ "ชั้นเข้ามาทำหน้าที่นี้ เพื่อที่จะมาสืบรายละเอียดการก่อการร้ายที่เกิดขึ้นเพื่อส่งต่อไปยังประเทศแทบเอเชีย ก็เท่านั้น ที่สำคัญ ในเมื่อเราถูกจับคู่ให้เป็นพาร์ทเนอร์กัน อย่าหาเรื่องต่อกันจะเป็นการดีที่สุด" สาวเอเชียในชุดสเวทสูทสีขาวอธิบายจุดประสงค์ก่อนที่ โจดี้ หรือเจ้าหน้าที่ CIA ลุกขึ้นพร้อมชักกลปืนพกกระบอกหนึ่งเหน็บใส่เอวแล้วพูดว่า "ถูกต้อง...งานนี้ละเอียดอ่อน การที่เราจะต้องทำงานร่วมกันเป็นพาร์ทเนอร์ที่ดี ควรเริ่มจากการกระชับสัมพันธ์" สาวเอเชียมองหน้าโจดี้และยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะหยิบปืนพกออกมาเช่นกัน...

"ชั้นคิดว่าสภาพหมู่บ้านตัดกับตอนที่ชั้นมาก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง..." ยิงสาวผมทรงโพนี่เทล ส่วมแจ๊คเก็ตสีแดงเอ่ยขึ้น "ชั้นไม่คิดเลยนะว่าเราจะมาเจอกันที่นี้ แคลร์" ยิงสาวในชุดหน่วยงาน BSAA กล่าว "คริส เป็นไงบ้าง?" แคลร์ถาม "เขาสบายดี เขาเล่าให้ชั้นฟังตลอดว่าเธอเป็นยังไงบ้าง" จิลตอบและจึงต่อบทสนทนาอีก "ไม่แปลกใจว่าทำไม BSAA ถึงส่งชั้นมาสืบเสาะเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอินเดีย...ชั้นควรทำยังไงดี" เธอพูดพลางมองสภาพหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยซากปรักหักพัง "ก่อนอื่น เราต้องรู้ให้แน่ชัดว่าที่นี้เกิดอะไรขึ้น..." แคลร์พูดพลางทำหน้าจริงจัง "นั้นสินะ" พวกเธอหยุดบทสนทนาชั่วครู่ก่อนจะหยุดเดินมองสภาพหมู่บ้านที่มีลมแรงปนเศษทรายเข้าปะทะหน้าเบาๆ

ณ ท่าอากาศยานของประเทศรัสเซีย สาวผมบลอนด์ส่วมเสื้อโคทหนาที่ให้ไออุ่นกับอากาศที่หนาวเหน็บยืนอยู่ในจุดศูนย์กลางของสนามบิน "เชอร์รี่!" เสียงคุ้นหูที่เธอไม่ได้ฟังมานานทำให้เธอต้องหันไปดูเจ้าของเสียง "ลิซ่า!" ทั้งคู่ต่างเรียกชื่อของกันและกัน ลิซ่าที่กำลังวิ่งเข้ามาหาโดยสีหน้าที่ดูดีใจ กับเชอร์รี่ที่สะพายกระเป๋าวิ่งเข้ามาเช่นกัน พวกเธอกอดกันด้วยความรู้สึกที่หาได้ยากในปัจจุบันนี้ "ชั้นคิดว่าเธอจะไม่ติดต่อกลับมาหาชั้นแล้วเชอร์รี่" ลิซ่าอดีตพยาบาลสาวจากเหตุการณ์ที่แผ่นดินจีนปัจจุบันเธอเป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยแห่งสหประชาชาติ หลังจากที่เธอรอดวิกฤติมาได้ ทางรัฐบาลอังกฤษเรียกตัวเธอกลับไปเพื่อรับตำแหน่งทางการ "ชั้นสิต้องถามเธอ ไม่ได้เจอกันนาน เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ" เชอร์รี่ผู้รอดชีวิตจากแรคคูนซิตี้เมื่อหลายปีที่แล้ว และเป็นผู้อยู่ในเหตุการณ์แผ่นดินจีนครั้งที่แล้ว เธอกลับมาทำงานตามเดิมของหน่วย DSO "ไม่คิดเลยนะว่าเราจะได้ทำงานร่วมกัน" ลิซ่าพูดอยากปลาบปลื้ม "งานนี้เป็นงานสำคัญ ชนั้นการทำงานจะต้องได้รับรายละเอียดที่แน่ชัดซะก่อน ที่สำคัญก่อนอื่นเราต้องไปจุดนัดหมาย ที่ทางการสั่งเราไว้" เชอร์รี่สะพายกระเป๋าออกมานอกสนามบินกับลิซ่าพลางมองถนนในตอนเย็นของรัสเซีย

ในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ของประเทศรัสเซียหญิงสาวในชุดโคทสไตล์รัสเซียสีม่วงกำมยี กำลังอ่านหนังสือเล่มหนึ่งพลางจิบกาแฟ "สุดท้ายก็ต้องใช้จนได้สินะ..." แท่งหลอดไวรัสสีแดงที่วางไว้บนโต๊ะ "เธอหยิบมันขึ้นมาพลางมองด้วยสายตามีเลศนัย "เอาละจะทำยังไงกับมันดีนะ...รึว่าจะต้องทำงานตามที่นายสั่งต่อ...สงสัยต้องมีการเตรียมคำถามซะแล้วสินะ" เธอมองออกไปนอกหน้าตาร้านกาแฟพลางจิบกาแฟอย่างสบายใจอีกครั้ง