ฮึ่ยๆๆๆ
เห็นกระทู้นี้แล้วคันปาก
เรามีเพื่อนอยู่คนนึง เพื่อนนี้เอานามสมมติว่าเอ๋งก็แล้วกันเนาะ (ดัดแปลงชื่อเล็กน้อยให้มันดูบ้านนอกๆ)
ยัยเพื่อนคนนี้ตอนแรกมันก็นิสัยดีเหมือนกันหรอกนะ แต่ไปๆมาๆก็เผยธาตุแท้ออกมาซะงั้น
ตอนนั้นเรานั่งทำงานศิลปะอยู่ๆดีๆมันก็มาด่าเรา ด่าด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง น่ารังเกียจมาก
มันด่าจนเราร้องไห้เลย แล้วมันก็ด่าๆๆๆอีก น้ำตาไหลจนแหมะๆบนงานศิลปะเสียหมดเลย
แค้นมาก
แล้วเพื่อนคนอื่นก็มารุมด่ามันจนมันต้องถอยไป
ตอนกลับบ้านมันทำเนียนเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับขู่ว่าห้ามไปบอกน้านะ (เพราะเรารู้จักกับน้ามันแถมยังเห็นหน้ากันทุกวัน)
เอ๋งมันก็บอกอีกว่าถ้าบอกแสดงว่าขี้ขลาด เรารู้ทันทีเลยว่าความจริงมันก็กลัวนี่แหละ แต่มันแค่ไม่กล้าขู่ตรงๆเฉยๆ
เอ๋งมันกลัวเสียฟอร์ม อีเควี่ยเอ๊ย เชี่ยมาก ส้นตรีน (ขอหน่อยเหอะ)
แล้วมันก็ขู่เราๆทุกวันๆจนเรารำคาญ บอกแม่มันซะเลย จากนั้นมันก็ไม่กล้ามาขู่อีก ฮึๆๆ สะใจ
ทุกวันนี้มันชอบทำตัวร่านๆเรี่ยๆไม่ค่อยยอมเรียนเท่าไหร่ แต่งหน้าทาปากมาได้ทุกวัน
แต่ถ้าจะมาหาเรื่องอีกรอบแล้วล่ะก็ เสียใจด้วย เพื่อน(เลว) ชั้นอัพเกรดความโหดของตัวเองขึ้นมาหลายร้อยเท่าแล้ว
คึๆๆๆ ลองมาหาเรื่องอีกสิ แม่จะด่าจนมันหงอกลับบ้านเลย
มีอีกเรื่องนึง
เรื่องนี้เป็นของเพื่อนสนิทเราเอง
มันก็นิสัยดีอยู่นะ คบกับมาตั้งแต่ปอ1ละ จนตอนนี้มอ3เราก็ยังอยู่ด้วยกัน
เราน้อยใจเพื่อนคนนี้มากเลย มันชื่อว่าอัน (นามสมมติ)
คือยังไงอ่ะ มันขี้เกียจขั้นเทพเลยแต่เรียนเก่ง
เวลาทำงานอะไรมักไม่ค่อยยอมทำ มันจะโยนให้เราทำตลอด แต่เราก็ยอมทำให้มัน เพราะว่ามันเป็นเพื่อน...
เราก็คิดว่าเรายอมทำให้มันมันน่าจะยอมบ้างเหมือนกันนะ แบบเพื่อนช่วยเพื่อนอ่ะ
มันให้ทำอะไร เราก็ทำให้
เราต้องคอยดูแลมันบ่อยๆด้วย เพราะว่ามันนิสัยเด็ก เอาแต่ใจ ทำอะไรไม่เป็น
หลายครั้งที่มันไม่มีเหตุผล ตัดเพื่อนกับเราแค่เพราะว่าเราหนีไปเข้าแถวข้างหลัง เราก็เลยโกรธ ทำอะไรไม่มีเหตุผล
แล้วทั้งวันมันก็ไม่กล้ามาสู้หน้าเราอีกเลย เราก็ส่งสายตาเย็นชาไปให้
พออีกวันมาก็ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนเราแอบน้อยใจว่าจะไม่มีคำขอโทษมาบ้างเหรอ
บางทีมันก็เหนื่อยเหมือนกันนะ
พอถึงทีเราลำบาก มันกลับไม่ยอมช่วยให้ แล้วมันก็ไปซื้อไอติมกินล่อหน้าล่อตาเราเฉยเลย
พอให้ไปซื้อน้ำให้ มันก็ซื้อแต่ของตัวเองไม่ซื้อให้เรากับเพื่อนอีกคน เรากับเพื่อนอีกคนออกจากที่เรียนพิเศษไปโรงเรียน ตั้งไกล
พอกลับมาคอแห้ง ร้อนก็ร้อนหวังจะมากินน้ำที่ฝากมันซื้อ
แต่มันกลับไม่ซื้อ มันซื้อให้ตัวเองคนเดียวแล้วมันก็ตอบกวน เรากับเพื่อนอีกคนโกรธมันเลย โกรธมากด้วย เลยต้องไปซื้อเอง
อยากจะถามเหลือเกินว่าตกลงเราเป็นอะไรสำหรับมันกันแน่ เป็นเพื่อนสนิทหรือแค่เบ๊
มันไม่เคยใส่ใจความรู้สึกเราเลย
พอทะเลาะกับเพื่อนที่เราสนิทอีกคน(นามสมมติ พิง ละกัน)มันก็ไม่อมไปขอโทษ มันบอกว่ากลัวพิงจะไม่ยอมรับคำขอโทษ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ภา (นามสมมติ) มันเป็นคนหล่อไง (สำหรับคนอื่นนะ เฉพาะเรามัน...มากแต่มันก็หล่อจริงๆอ่ะนะ)
แล้วพิงกับภาแล้วก็อันมันเป็นแม่ลูกกัน (แบบทีเล่นทีจริงอ่ะ)
แล้วสองคนนี้มันก็นั่งข้างกัน แล้วมันชอบทะเลาะกันตลอดเลย แต่มันเหมือนคู่รักมากกกกกกก
จนคนในห้องนินทามัน มันก็ไม่ยอมรับนะ ยังทำตัวเหมือนเดิม
แล้วจากนั้นมันก็มีเรื่องขึ้นเมื่อกระเทยที่อยู่ต่างห้องคนนึงบอกว่าเหมือนอันอ่อยภาเลย
พิงก็เลยเครียด เรียกภามาคุยด้วย เราก็ไปนั่งฟังพร้อมกับคุยเรื่องนี้แบบจริงจังด้วย ตอนนั้นอันมันยังไม่รู้
แต่ภามันก็ปฏิเสธนะว่ามันไม่ได้คิดอะไรด้วย
จนพิงเครียดมาก มันก็เลยคุยคุยเรื่องนี้กับอัน แต่อันมันนิสัยเด็กไง มันก็ตอบปัดๆไป
จากนั้นมาพิงก็ตัดแม่ตัดลูก ไม่คุยกับอันอีกเลย เราบอกให้ไปขอโทษก็ไม่ยอมขอโทษ มันบอกว่าช่างมันเถอะ
แล้วอันมันก็มานั่งกลุ้มใจเรื่องพิงกับเรา ทั้งๆที่มันควรจะจบเรื่องนี้ได้แล้ว แค่คำว่าขอโทษก็ไม่กล้าพูด
บ่นกับเราทุกวันๆ เราก็ช่วยพูดกับพิงให้ แต่พิงมันไม่รับ มันบอกว่าให้อันมาขอโทษด้วยตัวเอง
แต่อันมันบอกว่าตัวเองไม่ผิด มันไม่ยอมขอโทษ
เหนื่อย...
ขอบอกตรงๆว่าเหนื่อยมาก ที่ต้องมานั่งแก้ปัญหาเรื่องมันตลอด มันก็ไม่เคยมานั่งแก้ปัญหาให้เราเลย
เครียด
ไม่รู้จะเอาอะไรนักหนานะเพื่อนคนนี้ ชอบทำตัวแอ๊บแบ๊วให้คนเอ็นดู โดยที่คนอื่นไม่รู้เลยว่าเพื่อนที่ใกล้ชิดมันที่สุดรู้สึกยังไง
คนอื่นๆก็เริ่มนินทามัน เราก็ต้องคอยปกป้องมันกลายๆ แต่วงนินทาก็ไม่ว่าเราหรอกนะ เพราะเขารู้ว่าเราเฮฮา เลยไม่เอาความอะไรมาก
ยังแซวๆด้วยซ้ำ แล้วเขาก็กลับไปนินทามันต่อ
เราก็เออ นิสัยมันเป็นงั้นจริงๆ บางคนมันก็ถามห่วงๆว่าทำไมถึงยอมดูแลมัน เราก็บอกไปว่ามันก็เป็นเพื่อนเรามานานเหมือนกันนะ
จะให้ทิ้งก็ไม่ไหวหรอก ก็เพื่อนนี่นา
เหนื่อยไหม...
ให้เค้าช่วยป่ะ...
แค่สองคำนี้ก็อยากได้ยินจากปากมัน โดยที่ไม่ต้องเสแสร้ง ไม่ต้องพูดแบบโดนบังคับ
อย่างน้อยมันก็ทำให้เรารู้ว่าเรายังมีความสำคัญกับมันอยู่ เราร้องไห้ก็ไม่เคยปลอบ เราไม่สบายก็ไม่เคยแล
มันเหนื่อยจริงๆนะ
บางทีมันก็ให้ความสำคัญกับคนอื่นมาก แบบให้มันช่วยสอนคณิตมันก็ไม่เคยสอน ไปสอนไอ้ภาแทน
เราขอร้องมันเป็นสิบครั้ง มันเกือบจะไม่สอนด้วยซ้ำ แต่ไอ้ภาขอร้องแค่ครั้งเดียว มันก็สอนกันจนไอ้ภาเซียนไปเลย
ทีสอนกับเราสอนแบบส่งๆ ไม่เข้าใจจนต้องไปให้คนอื่นช่วยสอนให้
เหนื่อยๆๆๆๆ พูดคำนี้ได้คำเดียว เหนื่อย
แค่นี้แหละ จบ
ปอลิง สองเรื่องนี่คนละอารมณ์กันเลย
โยะโฮะๆๆๆๆ
< < หัวเราะซะงั้นตู ฮ่าๆๆ
เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
เอาใบแดงไป แต่ตอนนี้ดีกันแล้ว มันบอกว่าขอโทษ 
)
....................
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก