หมดหวังเมื่อปลายฝัน
ชิ้งฉ่องชางเฉ่ง(เสียงกระดิ่งที่ไหนเนี่ยน่าเกลียดจริงๆ ชิ้งฉ่องมาเชียว-*- แป้ง)
(เปิดเทอมใหม่)
\"แวว ลูกไม้ ริ ขึ้นห้องเรียนกันได้แล้วนะจ๊ะ\"(ใครหว่าเสียงหวานมาเชียว แป้ง)
\"จ้าาาา\" แวว ลูกไม้ ริ ตอบพิ้งอย่างหร้อมเพรียง
\"เฟี้ยวว\" \"กรี๊ดดดดดดดดดดดด\" ลมที่อย่างกะพายุตัดหน้าพิ้งไปพร้อมเสียงกรี๊ด
\"โอ๊ย!!\" พิ้งล้มลงไปแถมหัวยังกระแทกกับเก้าอี้เหล็กก่อนจะถึงพื้น
สีหน้าของเด็กสาวที่หลับไหลเป็นสีชมพูอ่อนๆ ดวงตาทั้งสองคู่ปิดสนิท ขนตายาวและงอน หุ่นที่เพรียวลม แขนและมือที่บอบบาง
\"คนคนนี้เป็นลมหนิ เดี๋ยวฉันอุ้มไปห้องพยาบาลเอง\" เสียงหล่อๆพูดขึ้นพร้อมแหวกสาวๆที่รุมอยู่ ไม่หน้าถามนะ ว่าเขาคือใคร เขาคือฟิน หนุ่มฮอตสุดหล่อ สุภาพ ฉลาด สุขุม รอบคอบ ขรึม รวย บุคคลนี้เป็นที่ต้องการของสาวๆหลายคน
\"โอย.....ที่ไหนเนี่ย\"พักใหญ่พิ้งถึงตื่นขึ้นมา ทำให้ฟินได้เห็นดวงตาสีน้ำตาลที่สวยงาม
\"เอ๊ะ\" พิ้งตกใจกระโดดออกจากเตียงพยาบาลเมื่อเห็นฟินคนที่เธอแอบชอบ
\"เออ ชั้น/ผม ชื่อ\"
\"คุณพูดก่อนดีกว่าค่ะ/ครับ\"
แน่หล่ะอาการแบบนี้ทั้งคู่กำลังหลงรักกัน
\"โอเคครับ ผมชื่อฟินครับ\"
\"ชื่อพิ้งค่ะ\"
\"ไปเรียนก่อนนะคะ\" พิ้งรีบพูดตัดบทแล้วรีบวิ่งออกไปเข้าห้องเรียน
\"ครูขาขออนุญาตเข้าห้องค่ะ\" พิ้งบอกกับคุณครูที่สอนอยู่
คุณครูพยักหน้า
\"ขอบคุณค่ะ\"
พิ้งหันไปตรงโต๊ะข้างๆเห็นโต๊ะว่างอยู่
\"เอ... โต๊ะนี้ของใครน้า\" พิ้งคิดในใจ
\"ครูครับขออนุญาตเข้าห้องครับ\" เสียงหล่อที่ฟังดูคุ้นหู
โอ้ ข้าจะดีใจดีมั้ย
\"นายฟิน\" เสียงนี้ดังก้องอยู่ในใจตลอด
\"พระเจ้านายนั่นนั่งข้างชั้นด้วย\" เสียงนี้ตะโกนก้องในใจพิ้ง
นายฟินไม่พูดอะไรเดินมานั่งข้างๆพิ้ง
ตอนพัก
\"นี่ๆ พิ้งช่วยอะไรหน่อยได้มั้ย\"ฟินพูด
\"เออ...... ได้\" พิ้งพูด
\"แปปนึงนะจ๊ะ\" พิ้งบอกเพื่อนๆ
\"จ้าาาาา\"
\"คือแบบว่าช่วยอธิบายเลขข้อนี้ให้ฟังหน่อยสิ\"ฟินพูด
\"นายเก่งอยู่แล้วนี่โจทย์ข้อนี้ง่ายนิดเดียว\"พิ้งบอก
\"เออ..... คือแบบว่า.....\" ฟินพูด
\"เอาเถอะ ฉันจะอธิบายให้ก็ได้\" พิ้งพูด
พิ้งอธิบายแต่ฟินไม่ได้ฟัง ฟินเอาแต่นั่งเหม่อมองหน้าพิ้ง
\"เอ่อ........ คือแบบว่า.........\" ฟินพูด
\"อะไร\" พิ้งถาม
\"ขอเบอร์หน่อย\" เธอฟังผิดหรือปล่าวฟังใหม่ซิ
\"วะ ว่า ว่าไงนะ\" พิ้งตะกุกตะกัก
\"ขอเบอร์หน่อย\"
\"กะก็ได้ 06-xxxxxxx\" พิ้งบอกอย่างงงไม่เลิก
\"ของชั้นเบอร์07-xxxxxxx\" ฟินบอก
\"อย่าลืมโทรมาล่ะ\" ฟินบอก
ส้มหล่น
ประโยคทิ้งท้ายก่อนที่ฟินจะวิ่งไป
เลิกเรียน
\"เรารักพิ้งมากเลยๆๆๆ เจอหน้าปุ๊บก็หลงรักเลยๆๆๆๆ\"
\"เป็นแฟนกันเถอะนะ จากฟิน\"
\" sms บอกรักหรือเนี่ย\" พิ้งคิดในใจ
\"เราก็รักฟินเหมือนกัน แต่คงจะยากแฟนคลับฟินก็มีตั้งแยะ\"
พิ้งส่งข้อความไป
\"งั้นเราเป็นแฟนกันนะ\"
ข้อความถัดมา
จากนั้นทั้งสองคนก็คบกัน
พิ้งมักโดนแฟนคลับเล่นงานแต่ฟินจะปกป้องเสมอ
ฟินกับพิ้งมีอะไรกันหลายต่อหลายครั้ง
ตอนอยู่มหาลัยทั้งสองแยกกันแต่ทั้งคู่ติดต่อกันทุกวัน
ทั้งทางแชท โทรศัพท์ จดหมาย
ตอนมหาลัยปีสามใกล้จะจบ
เมื่อจบปีสามทั้งสองยื่นใบลาออก
เพราะว่าอยากเจอกันอย่างเป็นทางการ
ทั้งสองจะแต่งงานกัน
วันแต่งงาน
\"คุณฟินครับ คุณฟิน\" คนใช้ของฟินวิ่งมาหาฟินอย่างกระหืบกระหอบ
\"อะไรหรอ\"ฟินยิ้มเพราะมีความสุขมาก
\"คุณพิ้งเค้าไปวิ่งเล่นที่ทะเลครับ ตอนกลับโดนมอเตอร์ไซเฉี่ยวครับ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลครับ\"
\"หาาาาาา\"
\"นี่ยังบ่าย ยังทัน\"ฟินพูดกับตัวเอง
ตอนค่ำฟินเดินขึ้นเวทีด้วยน้ำตานองหน้า
\"ทุกท่านครับงานแต่งงานคงต้องเปลี่ยนเป็นงานศพครับ คุณพิ้งแพ โดนมอเตอร์ไซเฉี่ยวแล้วติดเชื้อรา หมอช่วยไม่ทัน\"
ฟินพูดอย่างหมดหวัง
บรรยากาศที่คึกคักเปลี่ยนเป็นบรรยากาศแห่งความทุกข์ทรมาน หมดหวัง ผิดหวัง
ฟินเดินออกไปจากงานหยิบภาพพิ้งไปที่ทะเลแล้วเค้าก็คิดถึงตอนที่พึ่งรู้จักกันใหม่ๆ
ตอนที่พิ้งล้ม ตอนที่ช่วยติวการบ้าน ตอนที่ตนเองปกป้องพิ้ง และตลอด 6 ปีที่ผ่านมา..... จนถึงวันนี้วันที่พิ้งจากไป แล้วผมจะตามไป...
ฟินกระโดดน้ำตายทั้งๆที่มือยังกอดรูปพิ้งอยู่
พิ้ง คนที่ผมรัก คนที่ทำให้ผมมีความสุข
ย้ำๆอ่านให้จบเพราะมันเศร้ามากมาย