เห็นพวกกระทู้วิจารหนังมั้ย เข้าใจคำว่า"ดูหนังโง่ๆ"ป่ะ แบบหนังเค้าดีเค้าสร้างสรรค์ แต่ดูแล้วไม่คิดตามจินตนาการตาม เอามาด่า
โถโถโถ คนเรา
พวก"ใช้ชีวิตโง่ๆ"ก็มีอยู่เยอะเหมือนกัน ไม่สร้างสรรค์กับตัวเอง ไม่ใช้เวลาอยู่กับตัวเองบ้าง สุดท้าย ก็ไม่หลงรักตัวเอง ไม่ภูมิใจในตัวเอง ไม่นับถือตัวเอง เพราะเหตุนั้นจึงสร้างแรงผลักดันจากตัวเองไม่ได้ เลยต้องเหยียบหลังคนอื่นเพื่อยืนให้สูงขึ้น แทนที่จะยืนด้วยลำแข้งตัวเอง
เดี๋ยววันหลังลองมาคุยกันเรื่องความแตกต่างของชนชั้นกลาง(มนุษย์เงินเดือน) กับชนชั้นสูง(รวยเห้ๆ,อัจฉริยะ) กันดีกว่า

ทำไมตูขึ้นหน้าใหม่ตลอดเลยฟระ

โฟนนี่รู้อะไรเยอะดีจัง ความคิดโตดีเนอะ
ใช่เลย เหยียบหลังคนอื่นเพื่อดันตัวเองให้สูงขึ้นไปนี่ ตรงมาก

ไม่รู้สิ รู้สึกว่าตัวเอง แก่แดด เราเป็นคนชอบอ่านหนังสืออ่ะ(ว่าไปไม่ค่อยได้อ่านละช่วงนี้)
ก็อยากให้รู้ว่าโลกมันเปลี่ยนไปแล้ว

ไอ้หนังสือที่ว่าเนี้ย คือไม่ใช่หนังสือเรียนเลยนะ อันนั้นร้องยี้
ลองเดินเข้าไปซีเอ็ดไรงี้ดู เราอยู่ได้ทั้งวัน แต่ส่วนมากทนแรงกดดันไม่ไหว มันต้องซื้อถึงจะได้ใจ(เงินหมด)

เราชอบเข้านายอินทร์มากกว่า พื้นสวยกว่า 5555
คอนนี้ถ้าเข้าคงไปดูพวกไลท์โนเวล นิยายไทยของพวกนิ้วกลม วิชัย ของพวกเครืออะบุ๊ก คงไปหาบ้านและสวนอ่าน อ่านอะเดย์ แล้วก็นิยายวัยรุ่น

ลี่หายไปไหนอีกแล้ว

คุยอะไรดี....
เอ้อ เมื่อวานวันเกิดหนุุ่ยนะ มาอวยพรกันด้วยล่ะ

สมัครด้วยจ้าาา ชอบอลิซมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ปล.เดี๋ยวลองเล่นดีกว่าคงมันส์น่าดู

ยินดีต้อนรับเน้อ

เฮ่ยๆๆ อย่าให้คลับเงียบนะ ลี่อ่ะ หายไปไหนนน

หาอะไรมาเล่ากัน เรื่องชีวิตประจำวันก็ได้

วันนี้พี่ไปเจอพวกพี่ๆไทยที่มหาลัยคอร์แนลมา เผอิญพี่เขามาเจอกระทู้ในพันทิปเลยแอดเข้ากลุ่ม โชคช่วยมากๆ ตอนแรกไปนี่อย่างอึดอัด คือ เขารู้จักกันหมดไง แล้วเราก็เป็นเด็กมอสี่ที่ไหนไม่รู้คนเดียว ตอนแนะนำตัว พี่เป็นคนสุดท้าย คนอื่นเขาก็บอกกันปีนั้นสายนี้ พอมาถึงพี่

"สวัสดีครับ ต้นไม้ครับ มอ4..." อย่างอายยย

แต่เอาจริงๆเริ่มทานอาหารกัน ก็ดีนะ มีคนเข้ามาคุยเยอะแยะ ก็ได้เพื่อนไปอีกเยอะ

คืดว่าอาจจะทำ empire of Imagination reboot คือเอากลับมาคิดเนื้อเรื่องคิดวิธีการเล่นใหม่ ตอนที่เริ่มทำยังเด็กๆอยู่เลย ตอนนี้อาจจะศึกษามากขึ้นหน่อย

คุกกี้ส่งมั่วจ้ะ ไมรู้ดิ พอดีเรียนปรับพื้น
ยุ่งอยู่ อ่านทุกคอมเม้นต์ล่ะ กระทู้ไม้ก้ออ่านนะ Hbd. จ้ะหนุ่ย ขอให้หล่อนะ

ปรับตัวเข้ากับไครไม่ค่อยได้อ่ะ เพื่อนคนละแนวกับที่เคยคบเบย เราเคยแต่คบเพื่อนที่เถื่อนๆ เล่นมุกกัดจิกกันอ่ะ ตอนนี้แยกย้ายกันไปหมดล่ะ อีกคนไปมีเพื่อนใหม่ที่สายของมัน(อยู่คนละสาย พบกันลำบาก) เพื่อนใหม่ก้อไม่ค่อยยุ่งกะเราเท่าไหร่ไปยุกับเพื่อนร่วมห้องสมัยมอสามดีกว่ามั้ง สนิทกันพอสมควร (แต่ไม่ได้ยุแก๊งเดียวกันนะ) อยู่คนละสายเหมือนกันแต่คุยกันถูกปากอ่ะ

ลี่รู้ไหม เรามารอลี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลย จนตอนนี้รากงอกไปแล้วเนี่ย

เพื่อนที่นี่เราก็ปรับตัวไม่ค่อยได้ มันจะมีบางช่าวงที่รู้สึกอึดอัดๆ แบบไม่รู้จะคุยอะไร แล้วคนที่นี่เขาดูสุภาพจนไม่จริงใจอ่ะ
นิสัยดีนะ จนทำอะไรไม่ดีๆแล้วรู้สึกผิด เพื่อน รร เก่านี่ ชวนโดดซ้อมกีฬาสีเหรอ เอาซิ หนีไปเล่นคอมกัน

แต่ละสายก็ยังเจอกันได้ปล่าว อย่างตอนพักเที่ยง อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่คนละโรงเรียน

คิดถึงปราชญ์ จำได้ มีพี่ชายเป็นลูกเสือ
จะว่าไป ตอนนั้นหนุ่ยทะเลาะกับภัสนี่นา ตอนเด็กๆเราก็ทำอะไรงี่เง่าทั้งนั้นแหละ มองกลับไปดูที่ทะเลาะกับพี่ตาลแล้ว... ปวดหมอง
ปีต่อไปมองกลับมาดูดราม่าเหยียดคนลาวก็คงกุมขมับเหมือนกัน

เดี๋ยวคงต้องไปปรึกษาภัสเรื่องเกมใหม่ เขารู้อะไรแบบนี้เยอะ

จิ้ม ใครเอ่ยยย?