ณ. สะพานข้ามแม่น้ำฝั่งตะวันตก เมืองเรย์เซน
ฟูจิวาระ อาคาชิ : น่าตกใจจริงๆ ยังเหลือพลังอีกงั้นเหรอ...?
โยมิ : อย่ามาดูถูกฉันนะ....!!!
ฟูจิวาระ อาคาชิ : โทษทีนะ ตอนแรกฉันคิดว่าจะแค่เล่นเฉยๆ ตอนนี้คงต้องเอาจริง
โยมิ : ถ้าคิดว่าแน่จริงก็เข้ามาเลย ฉันจะส่งแกไปนรกเอง
ฟูจิวาระ อาคาชิ : น่าสนุกดีนิ ขอดูพลังของผู้เสกความตายหน่อยแล้วกัน
โยมิ : อย่ามาเรียกฉันตามใจแกนะ...!
ฟูจิวาระ อาคาชิ : เอาจริงแล้วสินะ
โยมิ : เอาไปซะ Dead skull !!!
ตูม !!!
หัวกะโหลกปีศาจทั้งสองของโยมิที่ถูกอัญเชิญออกมาพุ่งเข้าใส่ ฟูจิวาระ อาคาชิ อย่างจังจนทำให้สะพานข้ามแม่น้ำแห่งนี้พังลง
และยังทำให้บ้านเมืองรอบๆเสียหายอีกด้วย
โยมิ : นี้แหละพลังอันแท้จริงของฉัน
ฟูจิวาระ อาคาชิ : หึหึหึ... อยากหัวเราะจริงๆ แค่นี้เองเหรอ
โยมิ : ไหนล่ะพลังของนาย แสดงออกมาได้แล้ว
ฟูจิวาระ อาคาชิ : ผมก็ใช้มาตั้งนานแล้วนะครับ
โยมิ : เข้าใจแล้ว พลังเวทย์แบบพวกนายจะเป็นการรวมเวทย์เข้ากับอาวุธสินะ
ฟูจิวาระ อาคาชิ : ถูกต้องแล้ว ดาบยาวของผมนั้นคือพลังเวทย์ของผม
โยมิ : พลังของนายคือ เวทย์สายลมทั้ง 7 สินะ
ฟูจิวาระ อาคาชิ : ครับ สายลม 7 แบบของผมนี้แหละที่จะตัดสิน
โยมิ : ขอโทษนะถ้าฉันทำให้คุณเบื่อ ฉันก็จะให้คุณดูของจริง! Dead Skull!...Burst
โยมิสร้างอาณาเขตของตัวเองและปลุกชีพเหล่านักรบโครงกระดูกนับไม่ถ้วนออกมาแล้วสั่งกองทัพของโยมิเข้าไปโจมตีใส่ ฟูจิวาระ อาคาชิ
จนทำให้พื้นที่เมืองรอบๆ เสียหายอย่างหนัก
โยมิ : ไหนล่ะพลังของสายลมทั้ง 7
ฟูจิวาระ อาคาชิ : ผมจะแสดงให้ดูเมื่อถึงเวลาเองครับ
โยมิ : อย่าทำให้ฉันเบื่อซะก่อนหล่ะ เพราะนายกำลังจะแพ้
ฟูจิวาระ อาคาชิ : จะให้โครงกระดูกพวกนี้ฆ้าผมเหรอครับ
โยมิ : เปล่าเลย ข้างหลังนายมากกว่านะ
ตูม !!!
หัวกระโหลกคู่ของโยมิพุ่งเข้าใส่ ฟูจิวาระ อาคาชิ อย่างจังจนเกิดระเบิดขึ้นและสิ่งที่โยมิเห็นก่อนหมอกควัญจะจางลงนั้นก็คือ
ดาบทั้งสองเล่มที่เป็นอาวุธของ ฟูจิวาระ อาคาชิ นั้นเอง
อีกด้านหนึ่ง ณ. ศูนย์บัญชาการรบชั่วคราว เมืองเรย์เซน
การประชุมของนายพลและผู้นำของแต่ละฝ่ายที่เข้าร่วมการโจมตีฝ่ายวิทยาศาสตร์ได้ถูกตั้งขึ้นที่ศาลเจ้าร้างกลางเมืองแห่งนี้เพื่อไม่ให้
เป็นที่ต้องสงสัยและการประชุมนั้นได้จบลงอย่างรวดเร็ว
อิมากาวะ ยูริ : ท่านยังมัวนิ่งเฉยอยู่อีกเหรอ...?! ศัตรูใกล้เข้ามาแล้วนะจะทำไงต่อดีล่ะท่าน...?
ฟูจิวาระ อากาฮิโตะ : ส่งฮอลคูลไปหาพวกมัน ก็น่าจะดีอยู่ล่ะนะ
อิมากาวะ ยูริ : นี่ท่านยังคงมีเวลามาล้อเล่นแบบนี้อยู่เหรอ...?
ฟูจิวาระ อากาฮิโตะ : เอาน่าๆ ตอนนี้ใจเย็นๆไว้ก่อน เราต้องรอให้พวกคนเก่งของเราทำลายเกราะป้องกันของพวกมันก่อน
อิมากาวะ ยูริ : งั้นเราคงต้องรอไปเท่านั้นสินะ...?
ฟูจิวาระ อากาฮิโตะ : ประมาณนั้นแหละ ตอนนี้เราก็มาเล่นหมากรุกกับนั้งดืมชาก่อนมั้ย
อิมากาวะ ยูริ : สมแล้วกับที่เป็นท่าล่ะนะ
ฟูจิวาระ อากาฮิโตะ : จริงสิ เธอไม่มีขนมจากเกาะของเธอเลยเหรอ...?
อิมากาวะ ยูริ : เวลาแบบนี้ยังห่วงขนมอีกนะท่านเนี้ย...-*-
ณ. คฤหาสน์ออดิทอเร่ นอกเขตของเมือง ฟิเรนเซ่
คฤหาสน์กำลังมีไฟลุกบางส่วนนั้นเป็นเพราะธนูที่มาโดกะยิงถล่มใส่ตัวของคฤหาสน์นั้นไปโดนจุดสำคัญหลายจุดของคฤหาสน์จนทำให้วงเวทย์
ป้องกันคฤหาสน์และตัวเกาะสลายลงแต่ว่าคลังอาวุธก็ได้รับความเสียหายจากธนูของมาโดกะและเกิดระเบิดจนทำให้คฤหาสน์เสียหาย
ฮิโรยาม่า : ว่าไงท่าโนอาร์ ไม่ออกไปลุยแล้วงั้นเหรอ
โนอาร์ : หุบปากไปเลยเถอะน่า ตอนนี้ฉันเองก็เครียดๆอยู่นะ
ฮิโรยาม่า : เรื่องที่ท่านเสียตาไปงั้นเหรอ
โนอาร์ : นี่แก...!!! เป็นแค่ทหารอย่าได้มาทำอวดเก่งนะเว้ย...!!!
ฮิโรยาม่า : งั้นเหรอ แต่ทางท่านฟิลิปส์เองก็ไม่ไว้ใจในความปลอดภัยของคฤหาสน์แล้วนิ
โนอาร์ : อยากจะทำอะไรก็เชิญตามสบายเถอะ ฉันไม่รู้ด้วยหรอก
ฮิโรยาม่า : เอ๋... แล้วท่านจะไปไหนล่ะ...?
โนอาร์ : มหาป่าสีขาวน่ะเมื่อเข้าตาจนก็ต้องถอยน่ะสิ
ฮิโรยาม่า : แล้วจะไปที่ไหนล่ะท่าน
โนอาร์ : น่ารำคาญเธอจริงๆ ฉันจะอยู่ก็ได้
ฮิโรยาม่า : ให้ได้หยั่งงี้สิถึงจะสมเป็นท่าน
โนอาร์ : แล้วตอนนี้คฤหาสน์เป็นไงบ้างล่ะ...?
ฮิโรยาม่า : ก็พอจะทำอะไรได้บ้างอยู่ล่ะนะ
โนอาร์ : ใช้สัญญาณเตือนภัยที่ 42 ได้เลย
ฮิโรยาม่า : ระดับที่ 42 ท่านคิดจะใช้เจ้านั้นสินะ
โนอาร์ : นายอยู่กับพวกเราด้วยสินะ
??? : มีอะไรงั้นเหรอนายท่าน
โนอาร์ : ช่วยจัดการคนที่อยู่ข้างนอกหน่อยสิ
??? : ไม่มีปัญหา รอดูผลงานได้เลย
ณ. ประตูทางเข้าหอสมุดลับ คฤหาสน์ออดิทอเร่
เซทสึ : เธอนะมาดีหรือมาร้าย...?
มาโดสึกิ : ฉันควลเป็นฝ่ายถามนายมากกว่านะ
เซทสึ : เธอเป็นคนของพวกไหนล่ะ...?!
มาโดสึกิ : ดินแดนอาทิตย์อุทัย สังกัดกองทัพที่ 1 แห่งเกาะยานาริ
เซทสึ : งั้นฉันก็คือคนของเนสเซสซาริอุส คงเก็บอาวุธกันได้แล้วสินะ
มาโดสึกิ : แล้วนายตามฉันมาทำไม
เซทสึ : ฉันก็แค่อยากจะแก้แค้นให้เพื่อนฉันน่ะ
มาโดสึกิ : แค่นั้นเองเหรอ
เซทสึ : นี่เธอว่าไงนะ
มาโดสึกิ : นายไม่คิดเลยเหรอว่า นี่อาจจะเป็นงานสุดท้ายก็เป็นไปได้
อีกด้านหนึ่ง ด้านหลังของคฤหาสน์ออดิทอเร่
ฟูจิวาระ รินโนะ : ว่าไงไม่เจอกันนานเลยนะ
??? : ไม่นึกเลยนะว่าคู่ต่อสู้จะเป็นเธอ เนตรเพลิงแห่งอาทิตย์อุทัย
ฟูจิวาระ รินโนะ : เธอเองก็เหมือนกันนะ สายน้ำแข็งอันเยือกเย็น ยูโนะ
ยูโนะ : จินจะเรียกชื่อนั้นระวังจะตายเอานะ รินโนะ
ฟูจิวาระ รินโนะ : ใครกันแน่ที่จะตายจงดูเอาไว้ซะ เพลิงแห่งดวงอาทิตย์
ยูโนะ : ยังไม่เคยมีนักเวทย์ไฟคนไหนที่ชนะพลัง น้ำแข็งของฉันไปได้เลยแม้แต่คนเดียว
ฟูจิวาระ รินโนะ : งั้นก็ได้เสียล่ะสิ เข้ามาได้เลยยัย น้ำแข็ง
ยูโนะ : แล้วเธอจะเสียใจที่ทำตัวให้น่าฆ้านะ รินโนะ
ฟูจิวาระ รินโนะ : เข้ามาได้เลยยัยน้ำแข็ง
พลังของมหาศาลของทั้งสองได้เข้าปะทะกันจนทำให้บริเวณด้านหลังของคฤหาสน์ออดิทอเร่ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งและไฟของทั้งสอง
และได้มีพายุหิมะรุนแรงอีกลูกเข้าปกคลุมตัวคฤหาสน์อีกครั้ง
ฟูจิวาระ รินโนะ : พายุหิมะพวกนี้คือพลังของเธอสินะ
ยูโนะ : ไอความร้อนประหลาดที่ฉันรู้สึกได้ก็คือเธอเหมือนกันสินะ
ฟูจิวาระ รินโนะ : หึหึหึ... สมแล้วที่เคยได้ทำงานร่วมกับพ่อของฉัน
ยูโนะ : เป้าหมายของฉันก็คือเธอ เตรียมใจไว้ได้เลย
ณ. หอสมุดในปราสาท ทางเหนือของคฤหาสน์
ริซาน : ตอนนี้เราได้แค่นั้งดูเท่านั้นรึไง...?
อเลสเตอร์ : ก็ได้แค่นี้แหละ ถ้าอยากจะให้ฉันทำอะไรก็ปลดผนึกพลังของฉันสิ
ริซาน : ใครจะโง่ทำแบบนั้นหล่ะ ผนึกนั้นเป็นของที่พวกเพื่อนๆฉันช่วยกันสร้างขึ้นนะ
อเลสเตอร์ : แต่ถ้าเป็นพลังของฉันน่ะสามารถช่วยนายได้นะ
ริซาน : โทษทีนะ กฏของฉันมันไม่อนุญาติน่ะ
อเลสเตอร์ : งั้น... ถ้าฉันขะบอกว่ามีอะไรอยู่ข้างในคฤหาสน์นั้นจะว่ายังไง
ริซาน : ถ้าจะบอกเรื่อง สมบัติ หรือ พลังอแปลกๆล่ะก็ฉันไม่สน
อเลสเตอร์ : งั้นเหรอ คิดว่าน่าจะได้มีเรื่องน่าสนุกแล้วนะเนี้ย...
เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
เราไม่ยอมให้เน่าหรอก 
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก