█ ความรัก♥จากใจ♥ นายตำรวจ █ UP ตอน 4+5 หน้า 7 [25 ตุลา]

เข้าได้ทุกคน

ตั้งกระทู้ใหม่

ยังไม่ได้จัดประเภทของละคร

ยังไม่จบ

ติดตามกระทู้

โหวตกระทู้

Fah Jang

#121

Fah Jang

หน้าสมาชิก

26-09-2011 - 14:19:32

#121 Fah Jang [ 26-09-2011 - 14:19:32 ]

เย้ๆๆๆตอนที่3มาแล้ว สนุกมากค่ะชอบจริงๆ ติดตามต่อไปนะค่ะ > <!!!!!!!

♬ Ⓕ Ⓐ Ⓗ ☂'ⓢ ⓟ

jearjear

#122

jearjear

หน้าสมาชิก

26-09-2011 - 17:46:58

#122 jearjear [ 26-09-2011 - 17:46:58 ]

โคม่า!!! ช๊อคแทนเรียม
ธีจะฟื้นมั้ยน้า~ เห็นเรียมแล้วสงสารง่ะ
ติดตามต่อไปนะคะพี่ต่าย

I'm back!

บะแต๋ง

#123

บะแต๋ง

หน้าสมาชิก

26-09-2011 - 18:41:34

#123 บะแต๋ง [ 26-09-2011 - 18:41:34 ]

เป็นกำลังใจให้นะคะ

sine555

#124

sine555

หน้าสมาชิก

26-09-2011 - 18:58:09

#124 sine555 [ 26-09-2011 - 18:58:09 ]

อ๊าก ละครเรื่องนี้มันดราม่ามากกก
แต่ไม่ได้น้ำเน่าเหมือนหลายๆเรื่อง มันเศร้าแบบพอดีๆ(?)
คือ..ชอบอ่ะค่ะ พี่ต่ายสุดยอดมาก

ทำไมทรายถึงไม่เห็นเนี่ย - -*

สงสารเรียมจริงๆ... เข้าใจอารมณ์เลยว่าอยู่ๆมีโทรศัพท์มา แล้วมาบอกว่าคนที่เรารัก หรือสนิทตาย

มันช็อคยิ่งกว่าช็อค

หวังว่าพี่ธีสุดหล่อ

คงจะไม่เป็นไรเอาซะนะ T^T

ปล.แอบชอบนิสัยว่าน โฮ่ๆๆๆ

tagger

#125

tagger

หน้าสมาชิก

26-09-2011 - 19:18:30

#125 tagger [ 26-09-2011 - 19:18:30 ]

ภาพไม่ขึ้น

tagger

#126

tagger

หน้าสมาชิก

26-09-2011 - 19:18:30

#126 tagger [ 26-09-2011 - 19:18:30 ]

ภาพไม่ขึ้น

goldentime

#127

goldentime

หน้าสมาชิก

26-09-2011 - 19:25:07

#127 goldentime [ 26-09-2011 - 19:25:07 ]

น่าสนใจนะ

conanaipui

#128

conanaipui

หน้าสมาชิก

26-09-2011 - 21:24:43

#128 conanaipui [ 26-09-2011 - 21:24:43 ]

โคม่า!! ฮึก T^T ฮือๆ

เศร้าแทนเรียมเลยค่ะ

เป็นกำลังใจให้ธีนะ

ฟื้นคืนชีพแร้วววว

onumphungo

#129

onumphungo

หน้าสมาชิก

27-09-2011 - 12:56:53

#129 onumphungo [ 27-09-2011 - 12:56:53 ]

น้ำตาจะไหล TT"

BunnieZ

#130

BunnieZ

หน้าสมาชิก

27-09-2011 - 17:06:37

#130 BunnieZ [ 27-09-2011 - 17:06:37 ]

Fah Jang ขอบคุณที่ติดตามนะครับ

jearjear อยากรู้ว่าเป็นอย่างไรก็ต้องติดตามนะครับ น้องเจียร์

บะแต๋ง ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ

sine555

ดราม่าแต่ไม่น้ำเน่านี่ มันยังไงกับครับเนี่ย น้องทราย พี่ว่ามันก็ใกล้เคียงกันอยู่นา สองคำนี้ เอาเป็นว่าของพี่ดราม่าน้ำดีแล้วกันเนอะ เห็นบอร์ดมีแต่ละครรักกุ๊กกิ๊ก รักวัยใส รักแบบนิยายแจ่มใสอะไรแบบนี้เยอะ พี่เลยขอทวนกระแสหน่อย คนเลยสนใจน้อยด้วยประการฉะนี้แล

tagger ภาพขึ้นปกติดีนี่ครับ อาจจะเป็นเพราะภาพเยอะเลยทำให้โหลดช้า ยังไงก็อดใจรอหน่อยนะครับ

goldentime น่าสนใจตรงไหนมั่งหว่า

conanaipui เป็นกำลังใจให้เรียมและธีด้วยนะครับ ขอบคุณมากเลย

onumphungo น้ำตาเอย จงไหลออกมาเสียเถิด....

Lolala

#131

Lolala

หน้าสมาชิก

27-09-2011 - 20:36:56

#131 Lolala [ 27-09-2011 - 20:36:56 ]

อารมณ์เหมือนอ่านนิยายตามนิตยสารเลยคะ แต่มีภาพประกอบสวยๆ สู้ๆคะ

sobored11

#132

sobored11

หน้าสมาชิก

28-09-2011 - 17:08:45

#132 sobored11 [ 28-09-2011 - 17:08:45 ]

เศร้าาา
ทำได้เหมือนมากเลยค่ะ
แป้งชอบตอนโทรศัพท์ตกพื้น ทำเหมือน ๆ ภาพสวย ๆ
ธีจะเป็นอะไรไหม ? ธีจ้าา อย่าเป็นอะไรน้ะ

ขอบคุณที่ PM มาบอกน่ะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

BunnieZ

#133

BunnieZ

หน้าสมาชิก

01-10-2011 - 16:36:42

#133 BunnieZ [ 01-10-2011 - 16:36:42 ]

Lolala แฮะ...ละครตามนิตยสารแบบไหนอ่ะครับ

sobored11 ขอบคุณครับ น้องแป้ง ได้รับคำชมฉากโทรศัพท์ตกพื้นมาหลายคนและ ได้ยินแบบนี้ก็ดีใจที่ความเพียรพยายามในการตัดต่อของพี่เห็นผลดี

filmPanida

#134

filmPanida

หน้าสมาชิก

08-10-2011 - 19:16:55

#134 filmPanida [ 08-10-2011 - 19:16:55 ]

น่าเศร้า

godaries

#135

godaries

หน้าสมาชิก

10-10-2011 - 14:58:56

#135 godaries [ 10-10-2011 - 14:58:56 ]

เศร้าจังเลยน้องต่าย ทธีอย่ากลายเป็นเจ้าชายนิทราเลยนะ

มันคงไม่ใช่นิทานที่นางเอกจุมพิตแล้วจะฟื้นขึ้นมาได้น่ะ T-T

ถ้าเป็นในชีวิตจริงพี่ก็คงทำอะไรไม่ถูก คงช็อคมากแน่ๆเลย

น่าสงสารเรียมสุดๆ ที่ต้องมาทนเห็นคนรักนอนเป็นผักอยู่แบบนี้

ว่าแต่..นายว่านเนี่ยจะคิดอะไรกับเรียมมั้ยนะ ไม่นะ ไม่ๆ แง < เป็นไรมากมั้ย

คือว่าอยากให้ธีฟื้นแล้วเรียมก็สมหวังต่อไป ส่วนนายว่านมาหาพี่ดีกว่า มามะ เอิ๊กก

ขอโทษที่มาติดตามช้านะคะน้องต่าย เห็นเข้าไปทักในหน้าโปรไฟล์ด้วย ขอบคุณมากนะคะ

ช่วงนี้อาจจะยุ่งๆมากไปหน่อย แต่ถ้ามีผลงานอัพเดทอย่าลืมส่งมาให้พี่นะคะ

เป็นกำลังใจให้ทุกเรื่องค่ะ คิดถึงน้องมากเลย

BunnieZ

#136

BunnieZ

หน้าสมาชิก

24-10-2011 - 13:59:20

#136 BunnieZ [ 24-10-2011 - 13:59:20 ]

ตอนที่ 4 + 5 เซอร์ไพรส์ของธี/เงามืดในใจ

เวลา 4 เดือนผ่านไปอย่างรวดเร็วสำหรับใครบางคน แต่สำหรับเรียมแล้ว...ทุกวันๆ เรียมต้องรอคอยอย่างเจ็บปวดด้วยความหวังที่ว่าธีจะฟื้นขึ้นมาสักวัน...

แม้เรียมจะโศกเศร้าเพียงใด แต่ไม่มีใคร เคยเห็นน้ำตาของสาวแกร่งคนนี้แม้แต่หยดเดียว...

และแม้ว่าเวลาจะผ่านล่วงเลยไปนานเท่าใด...ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ภาพอดีตของเธอกับธีก็มักหวนเข้ามาให้เธอระลึกเสมอ

"ความรัก"

"ความสุข"

"ความห่วงใย"

"ความอบอุ่น"

เรียมยังคงแวะไปเยี่ยมเยียนธีอยู่เสมอ เป็นประจำ หากวันไหนเป็นวันหยุดไม่ได้ทำงาน เรียมก็จะใช้เวลาอยู่กับธีที่โรงพยาบาลเกือบทั้งวัน และมักจะถามไถ่อาการของธีกับแพทย์ประจำตัวอยู่เสมอ....

"......"

"อ้าว...สวัสดีครับ คุณเรียม..."

"คุณหมอวิทยา..."

"อาทิตย์นี้ ธีมีอาการอะไรคืบหน้ามั่งหรือเปล่าคะ?"

"อาการก็ยังทรงๆเหมือนเดิมแหละครับ คุณเรียม...ไม่มีวี่แววตอบสนองใดๆกลับมา...แล้วก็...ผมมีเรื่องจะถามคุณน่ะครับ เป็นเรื่องสำคัญมาก"

"คะ?"

"ตอนนี้เราไม่สามารถติดต่อญาติทางสายเลือดของคุณธีได้เลย ก็มีแต่เพียงคุณที่เป็นภรรยา..."

"ไม่ใช่ค่ะ...เรา...ยังไม่ได้แต่งงานกัน...เราตัดสินใจย้ายมาอยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้วหลังคบกันได้ 5 ปี..."

"อย่างนั้นเหรอครับ...สิ่งที่ผมพยายามจะบอกก็คือ...ตอนนี้คุณธีอยู่ในสภาวะเจ้าชายนิทรามาเป็นเวลา 4 เดือนแล้ว ไม่มีกปรากฏอาการตอบสนองต่อสิ่งเร้าใดๆ ระบบต่างๆของร่างกายเริ่มทำงานไม่ปกติ หากมีอาการทรุดลงแม้แต่ครั้งเดียว ก็มีโอกาสที่จะทำให้อวัยวะภายในล้มเหลวไปตามๆกันได้ ซึ่งอาจจะทำให้เค้าเสียชีวิตในเวลาไม่นาน..."

"ค่ะ..."

"แพทย์ทางโรงพยาบาลเรา 4 ท่านรวมทั้งผมเองต่างมีความคิดเห็นเดียวกันว่า....ถึงเวลาอันสมควรที่ต้องถอดเครื่องช่วยชีวิตเพื่อให้เขาจากไปอย่างสงบ...."

"ถอดเครื่องช่วยชีวิต!!! ไหนเมื่อ 3 เดือนที่แล้วหมอบอกว่ายังมีโอกาสที่ธีจะฟื้นจากโคม่า!!!"

"ถ้าเป็นเมื่อ 3 เดือนที่แล้ว หมอมั่นใจว่าโอกาสฟื้นยังมีอยู่ แต่ด้วยระยะเวลาขนาดนี้แล้ว ไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบสนองจากสมอง ทางการแพทย์ถือว่าบุคคลคนนี้ไม่ต่างอะไรจากคนที่เสียชีวิตไปแล้ว..."

".................."

"คุณเรียมครับ อันที่จริงแล้ว...ทางกรมตำรวจที่เป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายในการรักษาเป็นคนเสนอเรื่องนี้มา...ทางเราแค่รับเรื่องไว้พิจารณาเท่านั้น อำนาจในการตัดสินใจทั้งหมดอยู่ที่กรมตำรวจเพราะไม่สามารถติดต่อญาติคุณธีได้ แต่ทว่า...คุณว่าน เพื่อนของคุณ ได้ทำเรื่องขอกับผู้ใหญ่ในกรมไว้เพื่อให้อำนาจการตัดสินใจครั้งนี้เป็ยของคุณทั้งหมด....เพื่อเห็นแก่ผลงานและคุณประโยชน์ที่ทั้งคุณธีและคุณว่านสร้างไว้..."

"หมายความว่า...การที่ธีจะอยู่ต่อหรือจะไป...อยู่กับการตัดสินใจของชั้น..."

"ใช่แล้วครับ คุณเรียม...คุณว่านได้นำเอกสารมอบอำนาจให้ผมแล้ว...การตัดสินใจเป็นของคุณ...ผมขอให้คุณคิดไตร่ตรองทุกอย่างให้ดีๆนะครับ...และถ้าหากต้องการข้อมูลทางการแพทย์ใดๆเพิ่มเติม ติดต่อผมได้....ผมขอตัวก่อนนะครับ...."

"................."

"ธี...."

"เรียม...ไม่รู้อีกต่อไปแล้ว ว่าจะต้องทำยังไงดี..."

"เรียม..."

"ว่าน!!"

"เรียม รู้เรื่องทุกอย่างจากหมอวิทยาแล้วนะ...แล้วก็ขอบคุณมากเลยจริงๆ ที่อุตส่าห์ทำเพื่อเรียมขนาดนี้....แล้วรู้ได้ไงล่ะเนี่ย ว่าเรียมอยู่กับธี แอบติดจีพีเอสที่เรียมป่ะเนี่ย...

"

"ก็ตั้งแต่ไอ้ธีมันเข้าโคม่า เห็นวันหยุดทีไร ก็ต้องมานั่งเฝ้านั่งคุยกับมันอยู่ตลอดเวลา ว่านล่ะกลัว นางพยาบาลสับสนเห็นเรียมเป็นเสาน้ำเกลือเดินได้ หุ่นนางแบบผอมแห้งขนาดนี้

"

"อ๊ายยยย...อีตาว่านนนน ยังอยากได้เบอร์คุณพยาตูมดูมดูมอกสะท้านโลกันต์คนนั้นอยู่มั้ยยะ

เห็นเข้าไปอี๋อ๋อจีบเค้ามาหลายครั้ง ยังไม่เห็นได้เบอร์มาสักที ว่าจะช่วยสักหน่อย สงสัยอยากกินแห้วกระป๋องจัด เชอะ!!

"

"อ้ะๆๆ...ป๋มขอโต๊ดก๊าบบบบ....แค่แหย่เจ๊เล่นหน่อย จะได้ผ่อนคลายความเครียด หน้าจะได้ไม่แก่ไวไงครับ เดี๋ยวไปถ่ายแบบโพสหน้าสวยๆไม่ได้นา...เป็นห่วงนะเนี่ย...รักหรอกจึงหยอกเล่น...

"เอาเถอะ....เรียมรู้เรื่องนั้นก็ดีแล้วล่ะ...แต่ว่านไม่ได้มาที่นี่เพื่อบอกเรื่องนั้นนะ..."

"ถ้ามันเป็นเรื่องที่เรียมควรรู้ ว่านก็บอกมาเถอะ..."

"ยื่นมือมาสิ...ว่านมีอะไรจะให้..."

"

"

"ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไง เจ๊

ว่านไม่เอาแมลงสาบใส่มือเจ๊เหมือนครั้งที่แล้วหรอกน่ะ มั่นใจ คอนเฟิร์ม

"

"ถึงจะพูดงั้น แต่ชั้นก็ยังไม่ไว้ใจนายอยู่ดีแหละย่ะ...ชั้นเป็นคนเจ็บแล้วจำ

ผู้ชายกะล่อนอย่างนายเชื่อถือได้ซะที่ไหน

"

"

"

"เอามาเร็วๆสิยะ ชั้นเมื่อยมือแล้ว!!!

"นี่มัน...."

"เซอร์ไพรส์ของไอ้ธีในวันครบรอบ...วันที่มันโดนยิงเป็นวันที่มันตั้งใจไว้ว่าจะขอเรียมแต่งงาน...."

"เรียมคงอาจจะงงว่า ทำไมแหวนถึงมาอยู่ที่ว่านได้...เพราะตอนแรก มันกลัวทำหาย...มันยิ่งชอบขี้ลืมอะไรหลายๆอย่างบ่อยๆ มันเลยฝากไว้ที่ว่านก่อน ไว้รอว่านออกเวรค่อยเอาไปให้มันที่คอนโด...แต่ก็นะ...มันก็ดันมาเป็นแบบนี้ซะก่อน..."

"................"

"แล้วว่านก็ต้องขอโทษเรียมด้วยนะ ที่เพิ่งมาบอกเอาในเวลาแบบนี้..."

"แล้วทำไมไม่บอกเรียมตั้งแต่แรก...ว่าน...ทำไมมาบอกเอาตอนนี้"

"เพราะในเวลานั้น ว่านยังเชื่อว่าไอ้ธีมันต้องฟื้นขึ้นมาอย่างแน่นอน...แต่ตอนนี้....ตอนนี้...บอกตามตรงว่า...ว่านเริ่มชักไม่แน่ใจเท่าไหร่แล้ว เรียม.....ขอโทษจริงๆนะที่ต้องพูดแบบนี้...."

"ว่าน..........ธี.........."

"ธี...ดูนี่สิ...ว่านเอาแหวนมาให้เรียมแล้วนะ....ซื้อของแบบนี้ไม่ปรึกษากันก่อนเลย จะใส่พอดีรึเปล่าก็ไม่รู้...ตาบ้า...จะจำไซส์แหวนที่เรียมใส่ได้แม่นขนาดไหนกันเชียว...."

"ใส่ได้พอดีเลยแฮะ...ผิดคาด ธีไม่ลืมตาขึ้นมาขึ้นมาดูหน่อยเหรอว่า แหวนนี้สวยเข้ากับเรียมหรือเปล่า ธี ลืมตามาดูหน่อยสิ

"ว่าน...เป็นยังไงบ้าง....แหวนที่ธีซื้อให้เรียมสวยมั้ย...

"

"อะ...อื้อ" ว่านมองดูหญิงสาวตรงหน้าด้วยหัวใจที่บอบช้ำ และเฝ้าคอยถามตัวเองอยู่ว่า....การที่ตัวเองผลักความรับผิดชอบในการตัดสินใจให้กับหญิงสาวที่หัวใจแหลกสลายเพียงเพราะพยายามหลีกเลี่ยงความรู้สึกผิดที่ต้องเป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจชีวิตอยู่รอดของเพื่อนรักที่ร่วมเป็นร่วมตายมานับสิบปี และการนำแหวนมาให้ในวันนี้ เป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่ เป็นสิ่งที่เพื่อนควรทำให้กับเพื่อนหรือเปล่า เป็นสิ่งที่ชายชาตรีหัวใจแกร่งกล้าพร้อมเผชิญได้แม้แต่ความตายทุกวินาทีอย่างเขาสมควรทำไหม....คำถามเหล่านี้ต่างวนเวียนเข้ามาในหัวแล้วถามซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบไม่มีวันจบสิ้น....

"เห็นมั้ย...ว่านยังบอกว่าสวยเลยนะ ธี ไม่คิดจะตื่นขึ้นมาดูแฟนตัวเองพร้อมกับแหวนหมั้นหน่อยเหรอ...

"นี่...เรียมสวมแหวนขนาดนี้แล้วนะ ยังไม่คิดจะตื่นขึ้นมาถามคำถามสำคัญอีกหรอ...

นี่เรียมยืนรออยู่นะ...เมื่อยแล้วด้วย

เมื่อไหร่จะพูดคำถามนั้นสักทีล่ะ...."

"ไม่ยอมพูดใช่มั้ย ปากแข็งงั้นเหรอ...งั้นเดี๋ยวเรียมพูดเองก็ได้....'ตกลงค่ะ...เรียมจะแต่งงานกับคุณ' เรียมตอบแล้วนะ ถึงคราวธีถามมั่งแล้ว ให้คำตอบไปแล้วนะ ธี....เรากำลังจะแต่งงานกันแล้ว...ตื่นขึ้นมาลืมตาดูว่าที่เจ้าสาวได้แล้ว ธี...นอนแบบนี้มาหลายเดือนแล้วนะ...."

"ธี...ตื่นขึ้นมาสิ...ตื่นมาบอกว่า 'แต่งงานกับผมนะ เรียม' แค่ตื่นขึ้นมาพูดประโยคนี้สิ แค่ประโยคสั้นๆแล้วเราก็จะได้แต่งงานกันแล้ว...ธี...ฮึก..."

ความรู้สึกอุ่นๆที่ไหลอาบข้างแก้มทั้งสองข้างของเธอคืออะไร...ทำไมดวงตาของเรียมถึงชื้นและร้อนผ่าว...เกิดอะไรขึ้นกับเธอ...ทำไมน้ำตามันถึงได้หลั่งไหลออกมามากมายขนาดนี้...ทำไมกัน...นี่ควรจะเป็นน้ำตาแห่งความสุขไม่ใช่หรือ...แต่ทำไมยิ่งน้ำตายิ่งไหล หัวใจยิ่งทุกข์...ทำไมกัน...

ที่ผ่านมา เธอก็แค่เสแสร้งทำเป็นเข้มแข็งต่อหน้าผู้คนหลายๆคน แสร้งว่ามีความสุข แสร้งว่าไม่ต้องการความเป็นห่วงมากนัก หากแต่ในใจนั้นอยากกรีดร้องและหลั่งน้ำตาออกมา แต่เธอทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะเธอต้องเข้มแข็งเพื่อคนที่เธอรัก...เพื่อธี...

แต่วันนี้เรียมทำแบบนั้นต่อไปไม่ได้แล้ว....หัวใจเธอเอ่อล้นไปด้วยความเศร้าและทุกข์ทนเกินกว่าจะเก็บกดไว้ภายในได้...

ทุกคนแข็งแกร่งและอ่อนแอที่สุดเมื่อยามมีรัก....

"ตื่นขึ้นมาสิ ธี!! ตื่นขึ้นมาบอกเรียมว่า 'ผมรักคุณ' ตื่นขึนมาบอกว่า 'แต่งงานกับผม' ตื่นขึ้นมาสิ!! ตืนขึ้นม๊าาาาาาาาาาา....ฮือๆ..ฮือ..."

ว่าน ไม่สามารถทำอะไรได้...ได้แต่เพียงฟังเสียงร้องไห้สะอื้นของหญิงสาวใจสลายที่ฟูมฟามเหมือนคนบ้าไร้สติ...

เสียงกรีดร้องแห่งความเสียใจของเรียมทิ่มแทงทุกอณูความรู้สึกผิดของนายตำรวจ

"ไอ้ธี กูขอโทษ...กูทำให้ทุกอย่างมันเลวร้ายลงยิ่งไปกว่าเดิม...กูทำให้เรียมต้องเสียใจหนักกว่าเก่า...

กูมันเี้ย กูมันเลว กูมันเป็นผู้ชายที่ไม่เอาไหน กูผลักความรับผิดชอบทุกอย่างลงไปให้ผู้หญิงคนเดียว...

กู...ไม่สามารถแม้แต่จะเข้าไปปลอบโยนเรียมได้เลย...ที่กูทำได้ในตอนนี้กลับเป็นทำให้เรื่องมันแย่ลงด้วยการหมดหวังในตัวมึง

กูขอโทษ ธี....กูขอโทษที่กูรอปาฏิหารย์จากมึงไม่ได้อีกแล้ว...ฮึก....กูขอโทษษษษษ....แ่งเอ๊ยยยยยยย"

โปรดติดตามตอนต่อไป

TO BE CONTINUED

แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2012-04-08 01:16:36

chulida

ferbie

Mimaki

pandcake

sobored11

conanaipui

zebeeya

Sagaro

pattisier

Lolala

BBGD

pandcake

#137

pandcake

หน้าสมาชิก

24-10-2011 - 14:40:58

#137 pandcake [ 24-10-2011 - 14:40:58 ]

โฮฮฮฮฮ ธีอย่าเป็นไรไปเลยนะ T^T สงสารเรียมจัง
เศร้าจัง ฉากโทรศัพท์ตกนี่ถึงกับช็อคตามไปด้วย
อยากให้ Happy Ending ง่าาาาา!!

ปล.แสงสวยมากเลยค่ะ

chulida

#138

chulida

หน้าสมาชิก

25-10-2011 - 02:47:58

#138 chulida [ 25-10-2011 - 02:47:58 ]

จองก่อนเน้อ

..............................................
ไม่น่ะธี
ภาพสุดท้าย กินอารมย์มากเลย พี่ต่าย แบบว่าหน้าตามันเจ็บปวด สุดๆ
(ต้องขอบคุณคนทำท่าโพสสิน่ะ )

แล้วก็พออ่านแล้วฟังเพลงไปด้วยนี้มัน

สุดๆเลย