ชื่อเล่น:ฟาง
ชื่อในเว็บ:kwangploy24
อายุ:13
ชอบบุคคลไหนในการ์ตูนเคโรโระ:ทามามะ
เพราะอะไรถึงชอบบุคคลนั้น:น่ารัก ตาโต นิสัยเหมือนเด็ก

กิจกรรมที่ 3 ครอบครัวพี่นัดไปกินข้าวนอกบ้านกัน เวลานั้นพอดี ว๊ากกก อดเลยดิ

คูคุคุ

แบบฟอร์มผู้ตัดสิน

ชื่อ ::กัซ
ID ::Dek_แอ๊บแนว
ขอเป็นกรรมการนะคะ ^_^

**ยังทันอยู่มั้ยเนี่ย=w=

กิจกรรมที่ 3 โหดแหะ(กะว่าจะสมัครแต่กติกาโหดจัง(ข้อ 4))

ไม่มีใครมาเล่าเลย

เมื่อวาน จขกท. ไม่อยู่ ขอโทษนะคะ T/\T

เดี๋ยวคืนนี้ จขกท. ส่งข้อความไปอีกที

Ok

ไม่นะ ทามามะฉัน T___________________T

//เดินไปเตะทามามะ //เจอทามามะปล่อยลำแสงริษยาใส่กระเด็นออกนอกกระทู้ TT

ขอเล่าแบบที่ไม่ใช้ในเรื่อง เคโรโระ ได้มั้ยค่ะ

^
^

ได้ค่า อะไรก็ได้ที่มันเป็นเรื่องผีๆ

ถ้าจะเล่า

กรอกแบบฟอร์มด้วยนะ

ชื่อ :: ดิว
ID :: dews
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง :: นัทสึมิ
เล่าเลย :: (อย่ายาวเกิน 10 บรรทัดนะคะ มันยาวว @_@)

ขอเป็นแบบเรื่องสั้นน่ะค่ะ

=== ผีใต้โต๊ะกินข้าว ===

เวลา 2 ทุ่มของวันหนึ่ง บริเวณชั้น 1 ของบ้านปิดไฟมืดมิด มีเพียงแสงสว่างรำไรจากดวงไฟรอบๆ บ้านส่องลอดเข้ามา และในเวลานั้นมีฉันอยู่เพียงคนเดียว..........

ขณะเดินผ่านโต๊ะกินข้าวที่ตั้งอยู่ทางด้านหลังของบ้าน โคนขาทั้งสองของฉันก็สัมผัสได้กับความเย็นยะเยือกที่ชวนให้ขนขาลุก!!!

ขณะนั้นเป็นช่วงหน้าร้อน และไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ ไม่มีเหตุผลใดเลยที่จะทำให้ฉันรู้สึกเย็นได้ขนาดนั้น ใช่แล้วนี่อาจเป็นการทักทายของวิญญาณที่สิงสถิตอยู่ในบ้าน ฉันนิ่งอึ่งอยู่อย่างนั้นเกือบนาที ฉันตัดสินใจทำอะไรบ้างอย่าง ฉันเลยก้มลงมองใต้โต๊ะกินข้าวที่มืดมิดน่ากลัวนั้น สายตาก็พลันไปพบเข้ากับสิ่งที่ไม่คาดฝัน...

ใช่แล้ว.............. มันคือพัดลมตั้งพื้นที่แม่ของฉันอุตริเอามันไปวางไว้ใต้โต๊ะกินข้าว (เพื่อเป่าไล่ยุงที่จะมากัดขาขณะนั่งกินข้าว) และที่น่าตกใจคือพัดลมตัวนั้นเปิดเบอร์ 3 ลมแรงสุด!!! เป็นแรงลมที่ทำให้คนกลัวผีรู้สึกเย็นจนขนลุก ฉันเดินไปไปถอดปลั๊กพัดลมพลางบ่นในใจ แม่ลืมปิดพัดลมอีกแล้ว มันเปลืองไฟนะเนี่ย!!!

ขอร่วมกิจกรรม

ชื่อ :: เมย์
ID :: dekokan
จะเป็นใครในตัวแทนเล่าเรื่อง :: สิบโทเคโรโระ
เล่าเลย ::
ณ บัดนี้ ข้าน้อยจะเล่าเรื่องสยองขวัญขนหัวลุก ขนหน้าแข้งชัน นะขอรับ
หอพักมหาลัยแห่งหนึ่ง มี น.ศ. ชาย หญิง อยู่ด้วยกันในห้อง 109 ต่อมาฝ่าย ญ บอกว่าจะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ที่เชียงราย แล้วก็หายไปเลย ฝ่าย ชาย ซึ่งเฝ้าแต่รออออ 5 เดือน 6 เดือน จนเวลาล่วงเลยมา 1 ปี ฝ่าย ช จึงตัดสินใจว่าตั้งแต่วันนี้ไปถ้าฝ่าย ญ ไม่มาจะตัดนิ้วตัวเองเดือนละ 1 นิ้ว ฝ่านไป ปีกว่า ฝ่าย ญ ก็ยังไม่กลับมา ฝ่าย ช ซึ่งได้ตัดนิ้วตัวเองจนหมด ด้วยความหมดอาลัยในความรัก จึงฆ่าตัวตายคาโต๊ะเครื่องเขียน ตั้งแต่นั้นมาพอมีคนมาใช้ห้องต่อ พอดึก ๆ จะได้ยินเสียงคนร้องบ้าง เสียง เขย่าลิ้นชักบ้าง ในตู้บ้าง ตั้งแต่นั้นมาก้อไม่มีใครมาใช้ห้อง 109 อีกเลย แต่แล้ววันนึงมีชายคนหนึ่งเข้ามาพัก ในวันนั้นเป็นเวลาห้าทุ่มได้ คืนนั้นที่หอพักเหลือห้องว่างอยู่ห้องเดียว คือห้อง 109 ชายคนนั้นก็ไม่คลางแคลงใจอะไรเลยตอบตกลง พอไปถึงห้องข้าวของทุกอย่าง โต๊ะ เตียง มีในห้องครบหมด (หอพักที่นี่ส่วนมากจะไม่มีให้) เขาเข้านอนทันที พอนอนไปได้สักพัก ก็ได้ยินเสียง เขย่าลิ้นชัก และได้ยินเสียงคนร้อง ดังเปนพัก ๆ เปิดดดดดเปิดให้ชั้นทีๆๆๆๆๆ ด้วยความเหนื่อยเพราะเดินทางทั้งวันเค้าจึงรวบรวมความกล้า ลุกขึ้นไปที่ลิ้นชัก แล้วค่อย ๆ เปิดลิ้นชัก ทีละนิด ๆ ๆ ๆ ....... แล้วมือที่ไม่มีนิ้วทั้ง 2 ข้าง โผล่พรวดขึ้นมาจากลิ้นชักทั้ง 2 ข้างมาจับแขนเค้าไว้แล้วบอกว่า . . . . . . . . . .

โนบีตะ เราไปเที่ยวโลกอนาคตกันเถอะ
^
^
ครอบเอาเน้อ

เล่าเถอะ เล่าเลย >O< ยังไงก็ได้ T^T

รับทราบค่าา

แต๋งน่ากลัวเบลล์ไม่น่ากลัวเท่าไหร่ส่วนดิวฮาตรงมันเปลืองไฟนะเนี่ย!!!

วิธีตัดสินของกรรมการ

ความน่ากลัว=... /10

ความเฮฮา(นิดนึง)=... /10

ความสมบทบาท=... /10




ลงคะแนนตั้งแต่เวลานี้จนถึงวันพรุ่งนี้เวลา เที่ยงตรงค่า

ต้องรอให้มาคบ