วันนี้เวลา 2:41 จขกท.รู้สึกเหงาๆและจู่ๆก็ดันไปนึกย้อนเอาภาพเวลาเก่าๆ เวลาที่ประทับใจ เวลาที่สร้างซิมส์ออกมาโชว์แล้วมีคนคอมเม้นต์ไม่ว่าจะติหรือชม จขกท.ก็รู้สึกเหมือนตัวเองได้เก็บคะแนนชีวิต ทำให้มีกำลังใจในการสร้างผลงานต่างๆออกมาและทุกวันก็พยายามพํฒนาฝีมือ โดยการดูจากคนอื่นว่าการแต่งภาพของใครสวยก็เอาสไตล์ภาพแบบนั้นมา ใครสร้างซิมส์โครงหน้าหล่อ / สวย ก็จำเอาโครงหน้าแบบนั้นมาใช้บ้าง และจากการเข้าไปอ่านเทคนิคที่ผู้คนในเว็บนี้หลายๆคนได้ทำการถ่ายทอดให้คนอื่นได้รู้ไม่กักไว้คนเดียว โดยส่วนตัวจขกท.รู้สึกผูกพันกับเกมนี้และเว็บนี้มากๆ เว็บ TTs3 เป็นแหล่งๆเดียวที่จขกท.คิดว่า นี่แหละคือที่สิงสถิตของเรา เพราะว่ามีคนที่คุยกันแล้วรู้เรื่อง มีคน PM มาถาม และเราได้เป็นผู้ให้ในหลายๆด้าน และในขณะเดียวกันก็ได้เป็นผู้รับ จขกท.ได้รับ ความสุข ความภูมิใจ ความปรื้มปิติ และเว็บๆนี้ก็ได้สั่งสอนจขกท.ไปในตัว ว่าภาษาวิบัติเป็นสิ่งต้องห้าม จขกท.พยายามทำตามมาตลอด จนเป็นเวลา ปีกว่าๆ ทำให้นั่นกลายเป็นนิสัยส่วนตัวไปแล้ว
จขกท. อยากจะฝากกับทุกคนว่า " จงคิดว่าซิมส์ที่ตนสร้างนั้นมีจิตใจ มีชีวิต เขาไม่ได้เป็นเพียงข้อมูลที่อยู่ในฮาร์ดดิสก์เท่านั้น จงให้ความสำคัญและเมื่อสร้างเขามาแล้วก็เล่นเขาให้สมกับที่ตนพยายามสร้างเขาขึ้นมา " < คติที่ จขกท.ใช้เวลาสร้างซิมส์ ผมก็คงจะอยู่เว็บนี้อีกนาน เฮ้ออ ได้ระบายแล้วโล่งจังเลย