"ห๊า! ~ พ่อจะให้ผมไปเรียนที่โรงเรียนชายล้วนเนี่ยนะ OoO!! ~"
"ใช่! ก็เพราะ ไอ้วีรกรรมเลวๆที่แก ทำในโรงเรียนของฉันไง ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว!!"
นี่พ่อผมกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันแน่ ถ้าหมายถึงเรื่องที่ผมนอนกับอาจารย์สาวๆสวยๆ แล้วก็คั่วผู้หญิงที่ห้องเก็บอุปกรณ์น่ะหรอ มันเลวตรงไหนกัน ออกจะปกติ (-3-)~
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่ผมต้องย้ายไปเรียนที่โรงเรียนชายล้วนกันล่ะ"
"เหอะ!! เกี่ยวแน่ ก็โรงเรียนชายล้วนน่ะ ไม่มีผู้หญิงให้แกคั่วแน่นอน!!"
เออใช่! ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย เหอะ! ยังไงซะผมก็ไม่ไปให้โง่หรอก
"ผมไม่มีทางเด็ดขาดที่จะไป"
"หึหึ ฉันคิดไว้แล้วว่าแกต้องพูดแบบนี้ ถ้าแกไม่ไปเรียนที่นั้น ฉันจะไม่ให้เงินแกสักแดงเดียว! ดูซิว่าหน้าอย่างแกจะทำอะไรได้"
ห๊า! เวรแล้วไง นี่ผมไม่มีทางเลือกแล้วใช่มั๊ยเนี่ย เอาว่ะ กะอีแค่โรงเรียนชายล้วน (ที่เป็นโรงเรียนประจำ) แค่นั้นเอง TT^TT~


ขณะนี้ผมกำลังอึ้งทึ่งกับความอลังกาลงานสร้างของโรงเรียนนี้อยู่ นี่มันใหญ่มากเลยนะ อย่างกับราชวังแน่ะ OoO! นี่ถ้าเป็นโรงเรียนสห ธรรมดาๆละก็ ผมคงไม่ลังเลเลยที่จะเข้าเรียนที่นี้
ผมเดินเข้าหอพักด้วยความเหนื่อย โรงเรียนใหญ่ๆนี่มันมีข้อเสียอยู่ตรงนี้นี่เอง เดินจนขาลากเลยทีเดียวกว่าจะถึงตึกน่ะ แต่มันก็คุ้มกับความเหนื่อยอยู่นะ ก็หอพักที่นี่น่ะ หรูหราฟู่ฟ่าอย่างกับโรงเรมห้าดาว ตึกสูงประมาณ ยี่สิบชั้น นี่ถ้าไม่มีลิฟต์คงได้เดินกันขาลากแน่ เพราะห้องผมอยู่ชั้นที่ 12 =_=;
ผมลากกระเป๋าเข้าห้องแล้วสำรวจด้วยความตื่นเต้น นี่มันสุดยอดจริงๆนะ ถ้าได้พาสาวๆมาคั่วที่นี่น่ะ ><'' ว่าแต่รูมเมทผมไปไหนกันนะ ไม่เห็นเลยตั้งแต่เข้ามา สงสัยคงจะอยู่ข้างล่างละมั้ง ผมก็เริ่มหิวแล้วซิ ไอ้ท้องบ้านี่ก็ร้องโครกครากน่ารำคาญจริง รู้แล้วน่าๆกำลังจะไปหาอะไรมายัดอยู่นี่ไงเล่า! (คุยกับท้องก็ได้ด้วย =_=;)
ผมเดินออกจากห้องด้วยอาการเริงร่าหลังจากที่จัดกระเป๋าเสร็จ ผมเดินไปที่ลิฟต์ ซึ่งมีคนยืนรออยู่แล้ว โหเหะ ไอ้สามคนนี้ตัวสูงอย่างกับเปรต นี่ขนาดผมสูงตั้ง 177 ซ.ม. แล้วนะเนี่ย ไอ้พวกนี้ยังสูงกว่าผมอีกน่ะ -0-; แถมยังหน้าตาดีอีกด้วย แต่ผมหล่อกว่าอยู่แล้ว (ถุ้ย!!)
"เอ๊ะ?! นายนี่หน้าคุ้นๆแฮะ O_o!! ไอ้คูล์!!!" ไอ้ผมแดงหนึ่งในนั้นตะโกนชื่อผม เอ๊ะ? แล้วมันรู้ชื่อผมได้ไงกันอ่ะ?!!
"หือ? นายรู้จักฉันด้วยหรอ -_-^"
"เฮ้ย! นี่มึงจำกูไม่ได้หรอว่ะ กูซัมเมอร์ไง เราเคยเรียน ม.ต้นด้วยกันที่โรงเรียน อควอร์ลีเนอร์ไง"
เดี๋ยวนะ...ขอนึกแปป อืม อื้ม อืม...จำได้แล้ว!! แต่เมื่อก่อนมันไม่ได้หล่อแบบนี้นี่นา =_=
"ไอ้เมอร์!! นี่มึงจริงๆหรอว่ะ โหยยย กูโครตคิดถึง มึงเลยว่ะ ><' "
"เออ กูก็เหมือนกัน แล้วมึงมานี่ได้ไงว่ะ มึงไม่ได้เรียนต่อ ม.ปลายที่นั้นเรอะ"
"ก็เรียนนั้นแหละ แต่เพราะกูคั่วหญิงเยอะไปหน่อยรู้ถึงหูพ่อ เลยโดนเตะโด่งมานี่แหละ"
"อ๋อ..."
"แล้วสองคนนี้เพื่อนมึงหรอว่ะ" ผมมองไปที่สองคนที่ยืนอยู่ คนนึงผมสีคาราเมล อีกคนผมสีน้ำเงินออกดำๆดูเด่นดีถ้าไม่รวมที่มันใส่แว่นอ่ะน่ะ แต่ความหล่อก็ยังคงอยู่ ผมแต่ละคนก็สีจัดๆทั้งนั้น ผมเองก็ย้อมผมเหมือนกัน เป็นสีทองอล่ามเลยล่ะ -A-
"อ่อ ลืมบอกเลย ไอ้หัวขี้นี่ชื่อ โอเว่นซ์ ส่วนไอ้แว่นชื่อ ดีไซน์"
"กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วว่ะ ว่าผมกูเป็นสีคาราเมลไม่ใช่สีขี้ ไอ้ เ-ี้ย นี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ^^" มันเปลี่ยนอารมย์เร็วจังเนอะ -0-
"เออๆ กูชื่อคูล์ ตอนนี้กูหิวมากเลย พากูไป แ-ด-ก ข้าวหน่อยดิ่ว่ะ"
"เออ ไปดิ่ แล้วนี่มึงเรียนห้องไรว่ะ"
"ม.5 ห้อง A"
"เฮ้ย โลกกลมจังว่ะ พวกกูก็อยู่ห้องนั้น ฮ่าๆๆ"
พวกเราเดินคุยกันมาตลอดทางจนถึงโรงอาหาร โรงอาหารนี่ก็หรูซะไม่มีอ่ะ จริงๆนะ พอพวกเราย่างกายเข้าไปในโรงอาหาร เกือบทุกสายตาก็จ้องมาที่พวกเรา โดยฉะเพราะผม หรือผมไม่ได้คิดไปเองว่ะ เอิ่ม...จะมองกันแบบจะกลืนกินแบบนี้ ถึงผมจะเป็นผู้ชายผมก็อายเป็นนะเฟ้ย
"ไอ้เมอร์ ทำไมไอ้พวกนี้มันมองกูแปลกๆว่ะ หรือกูแค่คิดไปเอง" ผมกระซิบถามไอ้เมอร์
"มึงไม่ได้คิดไปเองหรอกมึงคิดถูกแล้ว พวกมันคงกำลังคิดอยู่ว่าจะทำยังไงให้คนน่ารักๆอย่างนายไปครางใต้ร่างพวกมันได้" OoO!!
"ห๊ะ!!!"


**********************************************************************************************************************************************************************************

ว๊าววว รอติดตามนะ

รอติดตามนะ

นานๆทีจะมี yaoi มาในวอร์ดนะงืม -//////-
ติดตามจ้าาาาา
#หัวใจจะ Y -..-

*อลังการ

ติดตาม

"มะ...มึงอย่ามาพูดเล่นนะโว๊ย >O< ! ! !"
"ฮ่าๆๆๆ ดูทำหน้าเข้า กูไม่ได้ล้อเล่น! ถ้ายิ่งไอ้พวกกู๊ดไนท์นะ...มึงไม่รอดหรอก"
"อะไร ไนท์ๆ นะ = ="
"กู๊ดไนท์ ไอ้พวกนี้เป็นกลุ่มนักเรียนที่มีอิทธิพลที่สุดในโรงเรียนเลยล่ะ ขนาดสภานักเรียนยังทำอะไรไม่ได้ พวกนั้นจะอยู่กันเป็นกลุ่มๆ มีทั้งหมด12คน แต่ละคน...ไม่อยากพูดถึงเลยล่ะ เอาเป็นว่าอย่าเข้าไกล้พวกนั้นก็พอ"
"แล้วจะรู้ได้ไงว่าเป็นพวกนั้นอ่ะ -0-"
"ง่ายๆ พวกนั้นหล่อ และมักจะอยู่กันเป็นกลุ่ม อีกอย่างก็คือ พวกนั้นจะติดเข็มกลัดรูปมังกรสีดำแดงที่หน้าอกด้านขวา"
พอไอ้ซัมเมอร์พูดจบตาผมก็กระตุกยิกๆ นี่มันจะเป็นลางบอกเหตุอะไรหรือเปล่าเนี่ย -_-;
"เออ ช่างมันไปก่อน ตอนนี้กูหิวมากเลยว่ะ อ่าว! โอเว่นซ์ ดีไซน์ไปไหนว่ะ?" ผมหันไปถามโอเว่นซ์ที่เดินอยู่ทางด้านซ้ายผม มันหันไปมาแล้วเกาหัวแกรกๆพลางมองหาดีไซน์ และมันก็ส่ายหัว =_=^
"ไม่รู้อ่ะ สงสัยไปเข้าห้องน้ำล่ะมั้ง" ผมพยักหน้าแล้วชวนพวกมันสองคนไปซื้อข้าว พวกเรากินข้าวเสร็จก็นั่งตีพุ่งด้วยความอิ่ม อาหารโรงเรียนนี้มันใช้ได้เลยจริงๆแหละนะ แต่ถ้ามีผู้หญิงสักหน่อยก็ดีหรอก -3- พ่อนะพ่อ ส่งลูกชายสุดหล่อที่มีดีกรีหนุ่มฮอตมาอยู่โรงเรียนชายล้วนที่มีแต่คนหน้าตาดีเว่อร์ๆ แล้วผมจะเหลืออะไรล่ะครับ ผมก็หมดราศรีไปเลยน่ะสิ -0-
"เฮ้ยๆ พวกกู๊ดไนท์มาแล้วว่ะ" ไอ้ซัมเมอร์สะกิดผมยิกๆ จนผมต้องหันไปมอง OoO! โห ไอ้ออร่าที่มันพุ่งมาแยงตาผมนั้นมันอาร๊ายยย! ~
พวกนั้นเดินมากันเป็นโขยง แต่ละคนก็หล่อเว่อร์มาก (ยอมรับว่าหล่อมากจริงๆ -//-) พวกกู๊ดไนท์อะไรนั่นเดินไปนั่งโต๊ะอาหารตัวใหญ่ที่สุดในโรงอาหาร ซึ่งตอนแรกมันก็ไม่มีคนนั่งอยู่แล้ว นั่นคงจะเป็นที่ประจำของพวกนั้นล่ะสิ ช่างมันเหอะ ถึงมันจะหล่อ จะยังไง มันก็ไม่เกี่ยวกับผมอยู่แล้ว แต่เอ๊ะ! ไอ้ผู้ชายผมสีชาเย็นในกลุ่มนั้นดูคุ้นๆเหะ เหมือนไครสักคนที่ผมรู้จัก...แต่ช่างเหอะ ผมหันกลับมาพอดีกับดีไซน์เดินมาพอดี
"ไอ้ดีไซน์ มึงไปไหนมาว่ะ" ไอ้โอเว่นซ์เปิดฉากถามขณะที่ดีไซน์กำลังนั่งลงตรงเก้าอี้ว่างข้างซัมเมอร์
"ขี้! ทำไม" โอ้..ตรงเกินไปนะครับคุณดีไซน์ นี่ถ้าผมกินข้าวอยู่คงได้มีพุ้งกันบ้างล่ะ
"เออ ถามแค่นี้ ทำไมต้องตะคอกด้วยว่ะ TT^TT"
เออ จริงสิผมลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้องนี่นา ว่าจะโทรหาน้องกีกี้ แฟนคนใหม่ที่ผมเพิ่งขอคบก่อนจะโดนเตะโด่งมาโรงเรียนนี้ ป่านนี้คงจะช็อคไปแล้วมั้งที่ผมลาออกกระทันหันแบบนั้น อีกอย่างก็คือเรายังไม่ได้อะจึกกระดึ๋ยกันเลยเพราะพึ่งคบกัน เพราะพ่อนั้นแหละผมเลยอดเลย ยิ่งนึกภาพหน้าอกดูมๆของหล่อนนะ ใจผมมันก็หวิวละ
"เออ พวกมึง เดี๋ยวกูขึ้นห้องก่อนนะ ลืมไปว่าจะโทรหาเพื่อนอ่ะ"
"เพื่อนหรือสาวกันแน่ว้ะ"
"^^ ไม่ต้องรู้หรอกว่ะ"
"โหยไอ้งก =0="
"ฮ่าๆๆๆๆ" ผมลุกออกจากโต๊ะแล้ววิ่งถอยหลังพลางหัวเราะเยาะไอ้ซัมเมอร์ ผมแลบลิ้นใส่มันแล้วหันหลังกลับ เพราะผมไม่เห็นว่ามีไครยืนอยู่เลยชนเข้าเต็มๆ แต่ดูเหมือนไอ้คนที่ผมชนจะไม่เป็นอะไรสักนิ๊ด แต่ผมนี่สิกลิ้งอิลุกคลุกคลักเป็นลูกขนุนเลย โอ๊ย เจ็บหยั่งเขียด (??) ผมแหงนหน้ามองคนที่ผมชน โอ้ป๊าดดด อะไรจะหล่อปานน๊านนนน~ แถมตัวก็สูงอย่างกับเปรตตัวงี้ล้ำเชียว ส่วนผมน่ะหรอกลายเป็นไอ้แคะไปเลย - -*
"ขอโทษครับ พอดีผมไม่ได้ตั้งใจ" ผมลุกขึ้นแล้วปัดเศษฝุ่นเสร็จ ผมก็ขอโทษคนที่ผมไปชนเข้า และที่ผมพูดเพราะเนี่ยเพราะดูเหมือนว่าเขาจะอายุมากกว่าผมแน่นอนร้อยเปอร์เซ็น และเราเป็นรุ่นน้องก็ต้องเคราพรุ้นพี่ถูกม๊ะ ^_^/
"ไม่เป็นไร ^^ ว่าแต่เราเถอะกลิ้งเป็นลูกขนุนขนาดนั้น เจ็บรึเปล่าล่ะเราน่ะ" ป๊าดดด นอกจากหล่อแล้วยังใจดีอีกต่างหาก ยิ่งยิ้มยิ่งหล่อ >//< อ๊ะๆ ผมเป็นผู้ชายแท้ๆนะ จริงจริ๊งงง
"ครับ ไม่เป็นไรหรอกครับ ^^ งั้นผมขอตัวนะครับ ^^"
"อ่ะเดี๋ยวๆ เธอชื่ออะไร แล้วเรียนห้องอะไรล่ะ"
"เอ่อ..." ผมจะบอกดีรึเปล่าเนี่ย -..- บอกไปคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง "ผมชื่อคูล์ อยู่ ม.5 ห้อง A ครับ"
"ว้าว ห้องคิงด้วยนี่นา คงจะเรียนเก่งล่ะสิเรา พี่ชื่อ ริคนะ พี่อยู่ ม.6 แล้วรีบเนี่ยกำลังจะไปไหนล่ะ หืม?"
"อ่อ ขึ้นห้องน่ะครับ งั้นผมขอตัวนะครับ"
"อื้ม แล้วเจอกันใหม่น่ะ น้องคูล์ ^_<" อ๊ากกกก หล่อเป็นบ้า นี่กินอะไรเป็นอาหารเนี่ย ผมก็ว่าแล้ว ไอ้โรงเรียนนี้มันคงจะรับแต่คนหน้าตาดีสินะ ถึงได้มีแต่นักเรียนหน้าตาดีน่ะ
"ครับพี่ริค" ผมโค้งหัวน้อยๆ เป็นเชิงลาแล้วรีบวิ่งไปกดลิฟต์ แล้วกดชั้น 12 พอถึง ผมก็รีบก้าวยาวๆไปที่ห้อง 1069 ป่านนี้ไอ้รูมเมทผมคงกำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่ชั้นล่างชัวร์ๆ ผมใช้การ์ดรูดแล้วเปิดประตูเข้าไป โอ๊ะ! ดูเหมือนว่ารูมเมทผมคงจะขึ้นมาแล้วเพราะผมจำได้ว่าตอนออกไปผมปิดไปไปแล้ว และเสียงฝักบัวที่ไหลในห้องน้ำยืนยันว่ามีคนอยู่ในห้องน้ำ เฮ้อ~ ชักง่วงแล้วสิ กีกี้จังรอไปก่อนล่ะกันนะ ผมง่วงมากไว้จะโทรหาใหม่ ผมหลับตาแล้วทุกอย่างก็มืดไป.....


คล้อยหลังที่คูล์หลับไป ประตูห้องน้ำก็เปิดออกเผยให้เห็นร่างสูงผิวสีน้ำผึ้งสุดเซ็กส์ซี่ หยดน้ำที่เกาะอยู่ที่แผงอกกว้างๆยิ่งทำให้เขาดูดีขึ้นไปอีก ชายหนุ่มชะงัก แล้วหยุดมองชายหนุ่มหน้าหวานที่นอนขดตัวอยู่บนเตียง 'คงจะเป็นรูมเมทเราสินะ' เขาคิดในใจแล้วนั่งลงที่เตียงของตนพลางเช็ดผมที่เปียก
"หนาว...จัง" คูล์ละเมอออกมา แล้วขดตัว เรียกสายตาของชายหนุ่มที่กำลังเช็ดผมเปียกๆให้หันไปมอง
"หนาวแล้วทำไมไม่ห่มผ้าล่ะนั่น" เขาอมยิ้มบางๆ แล้วลุกเดินไปห่มผ้าห่มให้ไอ้ตัวเล็กหน้าหวานที่นอนขดตัวอยู่ พอได้รับความอุ่นจากผ้าห่มผืนหนาก็กระตุกยิ้มอย่างมีความสุข นั้นทำให้ชายหนุ่มร่างสูงที่มีผิวแสนเซ็กส์ซี่นั้น ยิ้มกว้างอย่างขบขัน 'อะไรจะน่ารักขนาดนี้' เขาคิดในใจแล้วก้มลงจูบที่หน้าผากมนๆของคูล์ แล้วเดินไป
"แย่จริง! ไอ้ไรเฟิลเอ๊ย นั้นมันผู้ชายนะโว๊ย!!~"


**************************************************************************************
***********************************************************************
****************************************

ต่อๆ >< จขกท.จัดหน้ากระดาษหน่อยก็ดีนะคะ 55555555
เราว่ามันค่อนข้างอ่านยากนิดนึง

ตอนที่2
อืม...ผมค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วว่ะเนี่ย ผมลุกขึ้นแล้วหยิบนาฬิกาดิจิตอลที่หัวเตียงมาดู โห หกโมงแล้วหรอเนี่ย
-0- ผมหันไปมองเตียงข้างๆซึ่งก็ไม่มีคนหรือสิ่งมีชีวิตๆใดๆเลย ผมนี่ชวดที่จะได้เจอกับรูมเมทจริงๆแหละนะ - -*
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ! ~
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วก็ต้องอึ่งทึ่งไปสามวิ จะไม่ให้อึ้งได้ไงล่ะ ก็มันโชว์ชื่อ บุคคลที่ผมไม่อยากเจอมากที่สุดเลยน่ะสิ (แต่ก็ยังอุสาห์เก็บเบอร์ไว้) จะรับดีรึเปล่าเนี่ย ไม่อยากรับเลย ไม่รับดีกว่า!
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด!~
“ฮัลโหล! มีอะไร!!” จนได้... -///-
(อะไรกัน ตะคอกใส่ว่าที่ผัว...มันไม่ดีนะ คูลี่~”
“คูลี่อะไรของมึง! แล้วมึงก็ไม่ใช่ผัวกูไอ้ สัส เทล!!”
“หึ! อีกไม่นานหรอกไอ้คูล์ มึงได้เป็นเมียกูแน่!! ติ๊ด!”
ไอ้ค็อกเทลเป็นลูกลุงสหรัฐ ลุงสหรัฐเป็นเพื่อนสนิทของพ่อผม มันชอบมาที่บ้านผมและแกล้งผมเป็นประจำตั้งแต่เด็กๆแล้ว และมีเรื่องที่ผมไม่อยากจำเกี่ยวกับมัน (จริงๆมันก็อยากนะ -///-)
ผมลุกออกจากเตียงแล้วไปล้างหน้าล้างตาจนสล่าง และไม่ลืมหยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง ผมเดินออกจากห้องแล้วตรงไปที่ลิฟต์ พอลิฟต์เปิดผมก็ชะงัก ผู้ชายผมสีชาเย็นเมื่อตอนกลางวัน ที่อยู่ในกลุ่มกู๊ดไนท์นี่นา ผมมองไปที่หน้าอกด้านขวา มีเข็มกลัดรูปมังกรสีแดงดำติดอยู่ ใช่จริงๆด้วย พวกกู๊ดไนท์สินะ
“ยืนมองอยู่ได้จะขึ้นรึเปล่าลิฟต์น่ะ” ผมพยักหน้ารัวๆอย่างอายๆ แล้วเดินเข้าลิฟต์อย่างรวดเร็ว ประตูลิฟต์ปิดลง กลิ่นน้ำหอมจากตัวหมอนี่หอมชะมัด แถมตัวก็สูงผมยืนในละดับใหล่เขาเอง
“อยู่ม.5หรอ”
“เอ๊ะ!? เอ่อ...ครับ คุณรู้ได้ยังไง (‘ ‘)”
“ชั้นที่ 1-7 ม.4 8-12 ม.5 13-20 ม.6” อ่อ...อย่างนี้นี่เอง -..- งั้นเขาก็อยู่ม.6น่ะสิ เพราะลิฟต์ลงมาจากข้างบนนี่นา
“อ่อ...ครับ” ผมพยักหน้า แล้วแหงนหน้ามองเขา ผมสีชาเย็นกับดวงตาสีคาราเมล ดูคุ้นตามากทีเดียว เอ๊ะ! มันคุ้นจริงๆนะ เหมือนเคยเจอเขาที่ใหนมาก่อน
“จำฉันไม่ได้หรอ” หา? เราเคยเจอกันด้วยหรือเนี่ย ถึงว่าคุ้นๆ แต่ว่าเขาเป็นใครกันล่ะ ผมจำไม่ได้จริงๆนะเนี่ย -0-;
“เอ่อ...หรอครับ ผมเคยเจอกับพี่ด้วยหรอ??”
“เคยสิ แล้วเราก็สนิทกันมากด้วย”
“เอ๋...?” ผมยังคงงงต่อไป สนิทด้วยหรอ...ยังไงๆก็นึกไม่ออกแฮะ
“อยากรู้มั๊ยล่ะ” เขาก้มหน้ามองผมแล้วแสยะยิ้ม ผมรู้สึกหนาวหลังยังไงไม่รู้สิ - -*
“ฉันค็อกเทลว่าที่ผัวนายไง คูลี่!~” OoO!! อะ..อะไรนะ!!!




ไอ้ค็อคเทลงั้นหรอ!! ไม่อยากเชื่อ! งั้นโรงเรียนชายล้วนที่มันย้ายไปก็คือโรงเรียนนี้สินะ โธ่พ่อนะพ่อ!! ทำกันได้ลง -*-
“ไง คิดถึงฉันรึเปล่า หืม?”
“คะ...ใคร จะคิดถึงไอ้วิปริตอย่างมึง!!” ผมถอยหลังจนติดผนังลิฟ มันค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ผม ในขณะที่ลิฟต์เปิดพอดี ผมรีบวิ่งออกจากลิฟต์ด้วยความเร็ว ผมหลับหูหลับตาวิ่งอย่างเดียว ไม่อยากรู้ ไม่อยากเจอ แต่ทำไมต้องพบ ต้องเจอมันด้วย เมื่อก่อนมันทำให้ผมหวั่นใหวเพราะ ‘จูบ’ แรกของผม แงๆ อุสาห์ลืมเรื่องนี้ไปแล้วเชียว T^T
ปึก!
“อุ๊บส์...โอยย” ผมล้มลงกับพื้น ดีหน่อยที่คราวนี้ไม่ได้กลิ้งเป็นลูกขนุนเหมือนคราวที่แล้ว = =^ ผมแหงนหน้ามองคนที่อยู่ตรงหน้า
“อ่าว...น้องคูล์! เจ็บรึเปล่าน่ะ มาๆพี่ช่วย” พี่ริคไม่ว่าเปล่าอุ้มผมให้ลุกขึ้นยืน ทำได้ไงน่ะ -0- ตัวผมก็ไม่ใช่เล็กๆนะ แค่อยู่ไกล้คนสูงแล้วแคะแค่นั้นเอง =_=; จริงจริ๊งงง
“เอ่อ...ขอโทษครับ ><’’ ” ผมโค้งหัวขอโทษพี่ริคแล้วหันไปมองด้านหลัง ซึ่งไอ้ค็อกเทลมันไม่ได้ตามผมมา ดีแล้วล่ะอย่าตามมาเลย
บอกตรงๆ ว่ากลัวไอ้หมอนั้นสุดๆ
“หืม? หนีอะไรมาหรอ” พี่ริคพูดพลางมองไปทางด้านหลังผมแล้วหันกลับมามองหน้าผมเหมือนเดิม
“อ่อ เปล่าครับๆ ผมแค่อยากออกกำลังกายน่ะครับ”
“ออกกำลังกายอิท่าไหนวิ่งหลับหูหลับตาไม่มองทางแบบนี้กัน หึหึ”
“เอ่อ...ผมพูดจริงๆนะครับ ><’ “
“อ่ะๆ พี่เชื่อๆ เรานี่มันน่ารักจริงๆน๊า~” พี่ริคพูดแล้วหยิกแก้มผมยืดไปมา อ๊ากกก แก้มผมจะยานไปถึงตาตุ่มแล้วคร๊าบบบพี่ริค
“พี่ริคกี้...ทำอะไรรูมเมทผมน่ะ -_-^” ผมหันไปตามเสียง โอ้ *-* นี่ก็หล่อแฮะ เป็นผู้ชายผิวสีน้ำผึ่ง ผมยาวถูกรวบเอาไว้ ตัวสูง (อีกและ ทำไมมีแต่คนตัวสูงๆกันเนี่ย เซงแล้วนะเฟ้ยยย >0<’) ว่าแต่เมื่อกี้เขาพูดว่าผมเป็นรูมเมทเขาใช่มั๊ย? หรือผมหูฝาดไป
“อ่าว นี่ไรเฟิลเป็นรูมเมทของน้องคูล์หรอ โอ้โหเหะ โลกกลมจังน๊า” หือ? สงสัยผมคงได้ยินไม่ผิดแล้วล่ะ ป๊าดดดด ผมมีรูมเมทหล่อเยี่ยงนี้เลยหรอเนี่ย แล้วเมื่อกี้ชื่ออะไรนะ ไรเฟิลหรอ (‘ ‘)?
“อืม...นายชื่อคูล์หรอ ฉันชื่อไรเฟิล ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการนะ ไอ้ขี้เซา^^” หือ? ขี้เซา อย่าบอกนะ ว่าหมอนี่เห็นที่ผมหลับน่ะ แล้วผมละเมออะไรไปรึเปล่าเนี่ย - -;
“อ่ะ...อื้ม ยินดีเหมือนกัน แล้วนายอยู่ห้องไรอ่ะ”
“ห้อง A ทำไมหรอ??”
“เฮ้ย ห้องเดียวกันเลย OoO!!”
“จริงหรอ ^^”
“อื้ม ^^”
“เฮ้ๆ คุยไม่เห็นหัวพี่กันเลยนะ -*-“ พี่ริคใช้มือทั้งสองข้างกดหัวผมกับไรเฟิล
“โอ๊ยย ไอ้พี่บ้าหนิ เป็นบ้าไปแล้วหรือไง -*-“
“พี่ไม่ได้บ้าแต่พวกนายนั้นแหละ คุยกันลืมพี่เลยหนิ T^T”
“บ้า - -*”
“ฮ่าๆๆ” ผมปล่อยก๊ากออกไป ทั้งสองคนมองผมอย่างสงสัย ที่ผมขำน่ะไม่ใช่อะไรหรอก ก็ฮาพี่น้องคู่นี้น่ะสิ ดูรักกันดีน่าอิจฉาจะตาย
“-0- น้องคูล์ขำอะไรครับ//นายขำอะไรอ่ะ- -*” นั้นๆแถมยังพร้อมใจกันพูดอีก โอย ท้องแข็งแล้วๆ
“เปล่าๆ ฮิฮิ ><” ผมส่ายหัวแล้วยิ้มบางๆ
“อืมมม นี่ก็ไกล้มืดแล้วนะ พวกนายควรจะขึ้นห้องกันได้แล้ว” พี่ริคกี้ดันตัวผมกับไรเฟิลให้เดินเร็วๆไปที่ลิฟต์ ทำไมต้องรีบขนาดนั้นด้วย ถึงขึ้นห้องไปก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดี น่าเบื่อจะตาย - -*
“ถ้าพวกกู๊ดไนท์มาเห็น นายสองคนโดนทำโทษแน่ๆ”
“แล้วพี่ริคล่ะ ไม่ขึ้นห้องหรือครับ”
“พี่ริคเป็นสภานักเรียนน่ะ พวกสภาจะต้องดูว่าไม่มีนักเรียนออกมาเดินเพี่ยนพ่านตอนกลางคืนน่ะ” ไรเฟิลตอบแทน ส่วนพี่ริคก็ผงกหัวหงึกๆ ผมเองก็ผยักหน้าเข้าใจ เราจึงกดลิฟต์ไปที่ชั้น 12 แล้วเดินตรงเข้าห้อง
“เอ่อ...ไรเฟิล นายเข้าห้องไปก่อน เดี๋ยวฉันโทรหาเพื่อนก่อน”
“อ่า อื้ม” ไรเฟิลผงกหัวแล้วรูดการ์ดเปิดเข้าห้องไป ผมจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรหา กีกี้
(ฮัลโหล~ ที่รักทำไมอยู่ดีๆก็ลาออกล่ะ ไม่เห็นบอกกีกี้สักคำ น้อยใจจริงๆนะเนี่ย)
“โธ่...ขอโทษน๊า~ กีกี้อย่าเพิ่งโกรธคูล์นะคร้าบบ พอดีว่าคูล์ทะเลาะกับพ่อนิดหน่อย พ่อเลยย้ายคูล์มาเรียนโรงเรียนชายล้วนน่ะ”
(ว้ายย ตายแล้ว! น่าสงสารจังเลยมายดาร์ลิงค์ แล้วอย่างนี้เราจะได้เจอกันมั๊ย T^T)
“ครับ แน่นอนสิครับ ได้เจอแน่ ปิดเทอมทั้งเทอมโรงเรียนคูล์ปล่อยให้นักเรียนกลับบ้าน เดี๋ยวคูล์จะรีบไปหากีกี้ทันทีเลยน๊า เดี๋ยวใจจะขาด ถ้าไม่ได้เจอกีกี้น่ะ”
(แหม~ ปากหวานจัง ปากจะหวานเหมือนคำพูดรึเปล่าเนี่ย)
“ลองชิมมั๊ยละครับ จะได้รู้ว่าหวานหรือไม่หวาน เอ่อ...กีกี้ครับ แค่นี้ก่อนน๊า ผมต้องรีบเข้าห้องนะ เดี๋ยวโดนสภาทำโทษ”
(ค่ะ คูล์โทรหากีกี้บ่อยๆนะคะ กีกี้คิดถึงคูล์มากเลย)
“ครับ รักกีกี้นะครับ จุ๊บ” พอผมกดวางสาย ตัวผมก็ปลิวไปกระแทกกับกำแพง อูยยยย แขนจะหักมั๊ยเนี่ย ไอ้หน้าไหนมันทำเนี่ย
“สวีทหวานเหลือเกินนะ!” O_o!! ไอ้ค็อกเทล มันมาทำอะไรที่ชั้น 5 เนี่ย แล้วเมื่อกี้มันได้ยินที่ผมคุยด้วยหรอ หนอยยย ไร้มารยาทจริงๆ .\/.
“เหอะ! มาแอบฟังคนอื่นคุยกันแบบนี้ มารยาทยังทรามเหมือนเดิมเลยสินะ”
“คูล์!! อย่าให้กูหมดความอดทนนะมึง!!”
“ทำไมมึงจะต่อยกูหรอ เอาสิ่! ต่อยเลย มึงมันก็แค่ไอ้คนไร้หัวใจ ไอ้วิปริตเท่านั้นแหละ!!!”
“งั้นหรอ!!” มันก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากผม กลินคาวเลือดคละคลุ้งในปาก ผมพยายามดันมันออกแต่ก็ไร้ผล มันตัวใหญ่กว่าผมแรงเยอะกว่าผม
“อือ...อา...อื้มมม” ผมครางในลำคอ บ้าเอ้ย! จะครางทำไมเนี่ยกู
“หึ เป็นไงโดนคนวิปริตอย่างกูจูบน่ะ รู้สึกเป็นไง ชอบละสิ ถึงได้ครางแบบนั้นน่ะ”
“อะ...ไอ้บ้า!! ปล่อยกู กูจะเข้าห้อง” ผมตะคอกใส่มัน มันแสยะยิ้มแล้วก้มลงมาซุกไซ้ที่ซอกคอผม แล้วกดจูบอย่างหนักหน่วงจนเป็นรอย
“นี่จะเป็นสัญลักษ์ว่ามึง...เป็นของกู!!!”

อ้ากก ชอบบบบบ
ต่อด่วน =..=

อุ๊ยตาย =////////=
อยากมีรูมเมทเป็นไรเฟิล #ไม่ใข่ละ

“เหม่ออะไรของมึงว่ะ ไอ้คูล์” เสียงของไอ้ซัมเมอร์ปลุกผมออกจากภวังค์ ผมหันไปมองหน้ามัน แล้วซุกหน้าลงบนโต๊ะที่มีกระเป๋านักเรียนของผมวางอยู่
“เอ้า! ถามก็ไม่ตอบมึงนี้มันกวนโอ๊ย กูจริงๆเลยว่ะ”
“ถ้ามึงถูกจูบโดยคนที่มึงเกลียด แล้วไอ้คนที่มึงเกลียดก็เป็นผู้ชาย มึงจะทำยังไงว่ะ”
“กูก็จะตั๊นหน้ามันดิว่ะ ถามทำไม...หรือว่ามึงโดนจูบมาหรอ!!!”
“ไอ้เชรี้ย! มึงจะเสียงดังทำไมว่ะ -*-“
“นี่มึงโดนจูบมาจริงๆหรอว่ะ ใครจูบมึงว่ะ ถึงได้ทำให้มึงเนิร์ดแบบนี้อ่ะ - -^”
“เปล่าๆ กูไม่ได้โดนจูบ”
“งั้นรอยที่คอมึงก็คนเดียวกับที่จูบมึงสินะ เอ๊ะ! นี่มึงรับหรอว่ะ แต่ก็อย่างว่าหน้าตามึงกับหุ่นมึงก็น่าจะเป็นรับมากกว่ารุกล่ะนะ”
-*- อะไรคือรับ กับรุก ? แล้วรอยที่คองั้นหรอ ? เฮ้ย! ลืมไปเลยว่าไอ้ค็อกเทลมันทำรอยไว้ที่คอผม
“อะไรคือรับ รุก ?” ผมถามมันอย่างสงสัย แล้วเอามือปิดรอยไว้
“นี่มึงไม่รู้จริงๆหรอ = =^ รับก็คือ ฝ่ายถูกกระทำ รุกก็คือฝ่ายกระทำ” อะไรของมันยิ่งพูดยิ่ง งงแฮะ - -*
“ทำหน้าแบบนั้น แสดงว่ายังไม่เข้าใจสินะ งั้นกูจะทำให้ดูเป็นตัวอย่างละกัน” ไอ้ซัมเมอร์รั้งท้ายทอยผมไว้แล้วยิ่นหน้ามา แล้วประกบปากจูบ O_o!! มันทำอะไรน่ะ ผมผลักมันออกแล้วปิดปากไว้
“เข้าใจยัง ว่าฝ่ายรับเป็นแบบไหน แล้วฝ่ายรุกเป็นแบบไหน หรือจะให้อธิบายมากกว่านี้?”
“พอๆ หยุดอยู่ตรงนั้นไปเลยนะ ไอ้เวร มึงจูบกูทำไมเนี่ย!” ผมมองคนในห้องที่มีทีท่าว่าจะเหวอพอๆกับผมรวมถึง ไอ้โอเว่นซ์ ดีไซน์ แล้วก็ไรเฟิล
“เอ้า! ก็มึงไม่เข้าใจนี่หว่า กูก็แค่อธิบายให้มึงฟัง - -*”
“โหยย ไอ้เชรี้ย มึงไม่ต้องลงทุนขนาดนี้ก็ได้ -*-“
“แต่ว่าปากมึงนี่โครตหวานเลยว่ะ ตัวก็หอม หน้าตาก็น่ารักซะ ถ้ากูไม่เคยอาบน้ำกับมึงและเห็นทุกสัดส่วน กูไม่เชื่อหรอกว่ามึงจะเป็นผู้ชาย”
“เหอะ! กูไม่ดีใจนะ - -^”
“ไอ้ซัมเมอร์มึงแกล้งอะไรไอ้คูล์ มันว่ะ *-*” ไอ้ภูผาเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกับไรเฟิลเดินมาถาม
“อ่อ...ก็ไอ้คูล์มัน อุ๊บ!” ผมรีบตะครุบปากมันไว้แล้วส่งยิ้มพิมพ์ใจให้ไอ้ภูผา
“ไม่มีอะไรหรอก มันแกล้งกูเล่นถามประสามันล่ะ มึงก็น่าจะรู้นี่ เนอะ!” ผมหันไปมองไอ้ซัมเมอร์แล้วส่งสายตาอาฆาตให้มันก่อนจะปล่อยมือออก
ไม่นานอาจารย์ก็เดินเข้ามา โห ขนาดอาจารย์ยังหน้าตาดีเลย -0- แต่ออกทางแนวสวยมากกว่า เหมือนผู้หญิงเลย - -* ออร่างี้พุ้งมาแยงตาผมเลย อ๊า! มีแล้ว มีคนที่ผมสูงกว่าแล้ว *-* ผมลืมบอกไปว่าคาบนี้เป็นคาบเรียนแรกที่ผมเพิ่งย้ายมา เลยรู้จักอาจารย์หลายๆคนเลยล่ะ
“เฮ้ย ไอ้ซัมเมอร์อาจารย์คนนี้ชื่ออะไรว่ะ กูไม่รู้จักอาจารย์สักคน”
“อ่อ ชื่อ สเปีย เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาห้องเรานี่แหละ”
“หรอว่ะ พี่แกหน้าสวยฉิบ”
“เออ เห็นเค้าพูดๆกันว่าอาจารย์สเปียอ่ะเสร็จพี่ภูมิ ที่อยู่ในกลุ่มกู๊ดไนท์ด้วยล่ะ แต่ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า”
“อืม...”
“เอ้า! วันนี้ครูเอาใบสมัครชมรมมาให้ เซ็นกันด้วยล่ะ กำหนดส่งใบตอน 11.30 น. ถ้าเกินกว่านี้ชมรมจะปิดการรับสมัคร แต่ชมรม ชมรักธรรมชาติ กับ ชมรมจิตอาสาจะยังเปิดรับ ถึง 14.40 น. เอาล่ะๆแยกย้าย” อาจารย์พูดเสร็จก็เดินแจกใบมีหลายคนที่แอบแตะอั๋งพี่แก แต่ดูเหมือนพี่แกจะไม่รู้ตัวเลย -0-
“มึงจะเข้าชมรมอะไรว่ะ”
“กูก็จะหาชมรมที่มันสบายๆน่ะสิ” ผมก้มดูใบสมัครอย่างพิจารณา







เอ่อ...มันไม่น่าจะมีชมรมรวมพลคนรักอนิเมะนะ -_-* มันแปลกสุดๆ
คงจะมีแต่พวกโอตาคุทั้งนั้นเลยน่ะสินะ เอ...ผมถนัดอะรน๊า จริงๆแล้วผมเอกวิชาภาษาเลยนะเพราะงั้นคงไม่ต้องเรียนเสริมหรอก - -
ว่ายน้ำ ผมว่ายเป็นนะเก่งเลยล่ะ โรงเรียนเก่าผมก็อยู่ชมรมว่ายน้ำ ได้ไปแข่งขันในระดับประเทศ แต่ได้ที่ 2 -0- ชมรมทำอาหาร อืม....น่าสนนะ แต่ผมกลัวว่าผมจะไปทำชมรมเค้าไฟใหม้น่ะสิ เพราะผมไม่มีหัวด้านอาหารซะเลย -..-
เอาวะ ชมรมห้องสมุดนี่แหละ น่าจะสบายสุดล่ะ เพราะว่าคงอยู่แต่ห้องสมุด อีกอย่างห้องสมุดโรงเรียนนี้อย่างหรู คงน่าจะดีกับผมล่ะนะ
“อ่าว ไอ้คูล์จะไปไหนว่ะ”
“ไปชมรมห้องสมุด”
“มึงเลือกชมรมห้องสมุดเรอะ O_o กูนึกว่ามึงจะเลือกชมรมเสริมภาษา ก็มึงเก่งภาษามากเลยนี่หว่า คนอะไรพูดได้ตั้ง 5 ภาษา -0-;”
“อัจฉริยะไงเพื่อน ^^! กูไปก่อนล่ะ”
ผมเดินออกมาจากห้องแล้วเดินตรงไปที่ชมรมห้องสมุด อืม ชมรมนี้คนมาเข้าเยอะจัง *-* แปลกแฮะปกติ ชมรมพื้นๆแบบนี้ไม่น่าจะมีคนสนใจขนาดนี้นะ ผมค่อยๆแทรกคนเข้าไป แล้วก็รู้ได้ทันทีว่าทำไมคนถึงมามุงกันที่นี่ ก็เพราะประธานหน้าตาดีนี่เอง โอ๊ะๆ ติดเข็มกลัดรูปมังกรนี่นา งั้นก็เป็นพวกกู๊ดไนท์น่ะสิ พวกเดียวกันกับไอ้ค็อกเทลสินะ - -^ ไม่อยากจะเข้าแล้วแฮะ แต่ชมรมนี้อยู่ไกลตึกเลยนี่สิ ที่เป็นปัญหา
แล้วตอนนี้ก็ จะสิบโมงแล้วด้วย เอาว่ะ เข้าชมรมนี้แหละ
“เอาล่ะครับๆ ทางเราจะเลือกแค่ 10 คนเท่านั้นนะครับ ที่เหลือก็ให้ไปเข้าชมรม รักธรรมชาติและชมรมจิตอาสา ที่เปิดรับจนถึงบ่ายสองนะครับ! ~”
“เฮ~” ดูเหมือนเสียงตอบรับจะดีอยู่นะ ประธานชมรมมีทั้งหมด สามคน คนที่1 ผมสีทอง ดวงตาสีฟ้าอ่อนสดใส ดูน่ารักแต่แอบโหด คนที่2 ดูขรึมๆ ใส่แว่น หน้าคล้ายๆดีไซน์ ผมสีดำรับกันดีกับดวงตาคมๆสีน้ำเงินเข้มที่ถูกบังโดยแว่นตา คนที่3 ตัวเล็กๆ ผมสีชมพูไฮไลท์ส้ม ดูเข้ากันกับหน้าหวานๆ ดูน่ารัก ส่วนอีกสองคน เป็นรองประธาน คนนึงใส่แว่น ผมสีแดงจัดทำให้เขาดูเด่นมาก (ไอ้ซัมเมอร์ก็ผมสีแดงนะ แต่เป็นแดงเลือดหมู) ผิวขาวจัดๆนั้นดูเด่นยิ่งกว่าเดิม ส่วนอีกคน หน้านิ้วคิ้วขมวดเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง แต่ก็ดูหล่อไปอีกแบบ หล่อแบบโหดๆ ผมสีเขียวแก่นั้นดูเท่ดีนะ แต่คนปกติคงไม่กล้าทำสีนั้นกันหรอกต้องคนมั่นใจในตัวเองมากๆเท่านั้นล่ะนะ
“เอาล่ะครับ ถ้าอยากจะเข้าชมรมนี้กันจริงๆนะครับ ก็ต้องเล่นเกมส์นี้ได้ครับ” คนตัวเล็กๆผมสีชมพูไฮไลท์พูดขึ้น ตามด้วยคนผมสีแดง
“เกมส์นี้ ชื่อเกมส์ว่า ‘หาของที่หายไป’ ของที่หายไปก็คือ ผ้าพันคอสีเหลืองดำ ลายหมากฮ็อต ทั้งหมด สิบอัน พอดีกับคนที่จะได้เข้าชมรมนี้ กำหนดเวลาหา แค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น และมันอยู่ในห้องสมุดนี้ ถ้าเจอแล้วให้มาหาพวกฉันได้เลย และลงชื่อ เริ่มได้ ปี๊ดดด! ~ ” สิ้นเสียงเป่านกหวีด ตอนแรกที่มีคนอยู่เยอะแยะเริ่มทยอยไปหาของ เอิ่มแล้วจะหายังไงได้ในครึ่งชั่วโมงละครับ ก็ห้องสมุดนี้มีทั้งหมดสามชั้น แถมใหญ่อีกต่างหาก อย่างน้อยจะค้นให้หมดทุกสัดส่วนวันนึงยังหาไม่หมดเล้ย - -*
“ฮ่ะๆ ดูน่าสนุกชะมัด ไอ้พวกนั้นมันอะไรกันน่ะ วิ่งไปหาแต่ชั้นบน ทั้งที่ ‘ของ’ มันอยู่ชั้นล่าง ถ้าจะบ้านะ”
“เฮ้ย! มึงเบาๆหน่อยสิว่ะ เดี๋ยวก็มีคนได้ยินหรอก”
-..- หืมมม ดูเหมือนผมจะได้ยินอะไรดีๆแล้วล่ะ ผมเริ่มออกเดินหาชั้นล่าง มันน่าจะอยู่ตรงไหนกันน๊า ดีชะมัด ไม่มีคนอยู่ชั้นล่างสักคน ผมเลยได้โอกาสหาคนเดียว โอ้! นั้นไง มันหาง่ายไปนะ =_=^ ผมกระโดดหยิบผ้าพันคอสีเหลืองดำลายหมากฮ็อตมา เฮ้อ~ ไม่คิดว่ามันจะง่ายขนาดนี้นะ ผมหันหลังกลับและสายตาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายผิวสีแทนสวยผมยาวรากไทรสีดำสนิทกับดวงตาสีเทาดูดึงดูดแปลกๆ หมอนั้นกำลังหยิบผ้าพันคอสีเหลืองออกมาจากชั้นหนังสือ แล้วหันมามองหน้าผมนิ่งๆแล้วเดินไป อะไรของมันฟ่ะ = =* ช่างเหอะตอนนี้ผมก็จะได้เข้าชมรมแล้วนี้
“โห ! ~ มีคนหาเจอแล้ว ตั้งสองคนแน่ะ ดูดิ่ไอ้คีฟ แถมยังหน้าตาดีกันอีกด้วย *-*” หลังจากที่ผมและไอ้นิ่ง (ตั้งฉายาซะเลย) เอาผ้าพันคอมาให้พวกประธานพวกนั้นก็ให้ลงชื่อแล้วมานั่งที่เก้าอี้สำหรับสมาชิกชมรม
“มึงหุบปากไปเหอะน่า ไอ้มัว มึงนี่น่ารำคาญชะมัดพูดได้ไม่หยุดหย่อนสิน่า -0-“ อ่อ...ประธานชมรมหัวชมพูชื่อมัว ส่วนคนที่ผมบอกว่าเหมือนไอ้ดีไซน์ก็ชื่อคีฟ อย่างนี้สินะๆอืมๆ
“เอ๊ะ! นายนี่หน้าคุ้นจังแฮะ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน” คนที่ชื่อมัวหันมามองผมแล้วทำหน้าสงสัย
“อ่อ ใช่ๆ นายก็คือคนในรูปที่ไอ้เทลมันนั่งมองทั้งวันนี้นา ต้องใช่แน่ๆเลย *0*” ห๊ะ! ไอ้ค็อกเทลนั่งมองรูปผมหรอ?? บ้าไม่น่าจะใช่น่า อาจจะแค่คนที่หน้าเหมือนผมเฉยๆก็ได้ -///-
“นายแน่ๆเลย ว่าแต่นายชื่ออะไรอ่ะ”
“ผมหรอ? ผมชื่อคูล์”
“อ่าว...ไม่ใช่คูลี่นี่นา คงผิดคนนะแหละ”
“ไม่ผิดหรอก ถูกคนแล้ว นั้นแหละคูลี่ ว่าที่เมียกูเอง!!”
เฮือก!! ไอ้ค็อกเทลงั้นเรอะ ทำไมผมถึงได้เจอมันบ่อยนักเนี่ย!!!

ติดตามต่อน้าา
คนเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ จำตัวละครเก่ายังไม่ได้เยย
สงสัยต้องอ่านซ้ำ 55 > <