สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาว TTS3 คือกระทู้นี้ไม่ใช้ละครซิมส์นะค่ะ เพราะว่าคอมพัง กว่าจะได้ใหม่ก็อีกนานเลย เลยทำเป็นแบบนิยายแทนนะค่ะไม่มีภาพประกอบนะค่ะ จิ้นเองล้วนๆ ก็ ถ้าพวกพี่ๆเพื่อนๆชอบไม่ชอบยังไง ก็คอมเม้นบอกได้นะค่ะ ลองแต่งครั้งแรก อาจจะมีผิดพลาดไปเยอะบ้าง แต่ก็จะเอาคอมเม้นที่พวกพี่ให้มา ไปพัฒนาต่อให้ดีขึ้นนะค่ะ ก็ยังไงลองไปอ่านบทนำก่อนเลยนะค่ะ...




เป็นนิยายออกแนวดร่าม่านะค่ะ แต่แต่งไม่เก่ง ไม่รู้จะซึ้งไหมนะ รอติดตามได้ในตอนที่1ดูค่ะ


ปล.ตัวเองของเราจะมโนเหมือนผู้หญิงภาคนะค่ะ
อัปบนหนึ่งแล้วที่ #3

ว้าววว มีผลงานใหม่ๆของสมาชิกมาให้อ่านอีกแล้วววว ติมตามเน้ออ

"เอาล่ะลูก มาอยู่ที่โรงเรียนใหม่ อย่าดื้อ อย่าซนนักหล่ะ"
"ครับแม่"
"แม่ไปนะ"
"ครับ"
เฮ่อ แม่ไปล่ะ จัดของซักหน่อยดีกว่าเรา เอ่ อันนี้ไว้ตรงนี้ อันนี้ำว้ตรงนั้น เอ่ อ้อ เอาไว้ตรงนี้สิ
ก๊อก ก๊อก
หืม? ใครมาน่ะ
แกร๊ก(เสียงเปิดประตู)
"อะ เอ่อ สะ สวัส ดะ ดี ครับ..."
"อ้อ สวัสดีครับ^_^ "ใครมานิ พูดตะกุกตะกัก สงสัยเป็นคนขี้อายล่ะมั้ง
"คือ ผมอยู่ห้องข้างๆ ละ เลยจะมา ทะ ทำความรู้จัก นะครับ...(เสียงเบา)"อ้อ เพื่อนบ้านนี่เอง
"อ้อ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"คะ คือ ถ้ามีอะไรลำบาก ระ เรียกผมได้ นะ ครับ"พูดแล้วเค้าก็วิ่งเข้าห้องไป สงสัยอาย เหอะๆ- - อ้อ ผมยังไม่ได้แนะนำตัวซินะ ผมชื่อ"เรย์ โคอิจิ" เป็นเด็กนักเรียนม.ปลาย สอบติดโรงเรียนดังในจังหวัด แต่ว่า ที่บ้านผมมีปัญหาเรื่องเงินอยู่หน่อยนะ เพราะว่าผมจน จึงมาอาศัยอยู่คอนโดเก่าของน้า เพราะน้าไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว น้าแต่งงานไปอยู่กับแฟนที่บ้านติดพื้นดิน มีสวนหย่อม และด้วยความที่น้าสงสาร จึงให้มาอยู่คอนโดเก่า ซึ่งราคาแพงมาก เอ่อ ถึงได้อยู่ห้องดีแต่ค่าน้ำค่าไฟต้องจ่ายเอง ข้าวปลาก็กินแต่บะหมี่ถ้วย อ้อ ค่าเล่าเรียน ค่าเทอมหรอ หาเองซิครับ พ่อแม่ก็จน ทำงานหามรุ่มหามค่ำ และที่สำคัญ ผมต้องตั้งใจเรียนเพื่อที่จะชิงทุนต่อในมหาลัย จะได้ไม่ต้องลำบากพ่อกับแม่อีก นั่นซิ ชีวิตผมทพไมลำบากขนาดนี้น๊าาาาาา~

อ่ะ ได้เวลาทำงานพิเศษล่ะ ขอตัวก่อนล่ะกัน . . .

ณ มินิมาร์ถ หน้า ปากซอย
เฮ่อ เหนื่อจริงๆ ยังไม่หมดเวลาทำงานอีกหรอเนี่ย ปวดเมื่อยไปทั้งตัวเเล้วน่ะ อะ ลูกค้ามา !

"ยินแดีต้อนรับครับ"
"อะ นายนี่" หืม ใครนะ
"อ่าว นายเองหรอ" อ้อ เพื่อนข้างห้องนี่เอง
"นายทะ ทำงานอยู่ที่ นะ นี่หรอ?..."
"อ้อ ใช่ อย่าที่เห็น"
" อะ อืม จริงสินะ" อ่ะไรของมันฟ่ะ ถามอยู่นั้นหล่ะ- -+
"อืม นายมาซื้อของไม่ใช้หรอ ไปซื้อสิ เดี๋ยวชั้นขอทำงานก่อน"
"อะ อืม" ทำเสียงหง่อย
พลัก
"โอ้ยยยย"
แย่หล่ะ มีขโมยเข้ารายด้วย
"เห้ยยย หยุดเดี๋ยวนี้นะโว้ยย"
ตึง ตึง ตึง
"ชั้นบอกให้หยุดไงเล่า" แฮก แฮก อะ ลูกฟุตบอล ดีหล่ะ
เปรี้ยง!
ฟิ่วววววววววววววว
ตุบ
"แอ่กกกก"
"มานี่เลย เอากระเป๋าตังคืนมา แล้วชั้นจะจับแกส่งตำรวจ" ได้กระเป๋าตังคืนให้ลูกค้าล่ะ อะ!
ตุบ!
"โอ้ยย" หน่อยแนะ ต่อยปากชั้นหรอ
"หน่อย มันหนีไปได้"
"นาย เอ่อ เป็นอะไรหรือเปล่า"
"ไม่เป็นไร แค่ปากแตกนะ นี่ กระเป๋าตังนาย"
"อ่ะ อืม ขอบคุณนะ วะ ว่าแต่ นายชื่อ อะไรหรอ"
"หื้ม เรย์นะ แล้วนายหล่ะ?"
"เรา ชื่อ คิจิ โอซาวะ คิจิ"
"อื้ม เรารู้จักกันแล้ว เผ็นเพื่อนกันได้แล้วนะ"
"อ่ะ อื้ม -///-" ทำไมต้องหน้าแดงด้วยว่ะ ช่างเหอะ
และแล้ว ทั้งสองก็ได้เป็นเพื่อนกัน ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันไป คนหนึ่งไปทำงาน คนหนึ่งกลับห้อง แต่ว่า อีกฝ่ายหนึ่งกลับเกิดความรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจ