สวัสดีค่ะฉันเป็นคนนึงที่รอการกลับมาของคนคนหนึง แต่มันก็ไม่มีทางที่จะได้เขากลับคืนมาหรอก ฉันและเขาเป็นเพื่อนกัน แต่คงไม่คิดไม่ฝันที่เพื่อนจะมารักกันได้ ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเขารักฉันได้ยังไง หรือเพราะฉันน่าตาเหมือนคนรักเก่าของเขา :(

เขาทำให้ฉันตกหลุมรักเขา เขาคอยแทคแคร์ฉันตลอดไม่ว่าเรื่องอะไรเขาก็ทำให้ได้ทุกอย่าง เราตกลงเป็นแฟนกันเขาโทรหาฉันทุกคืน นอนดึกตลอด คุยอะไรก็ไม่เบื่อ มีเพื่อนของฉันคนหนึ่งเขาเป็นเพื่อนที่สนิทกับคนรักของฉันมาก!! เขาสนิทกันเกินไป จะทำไงได้ล่ะ คนเป็นแฟนกันมันก็ต้องมีอาการหึง หวง กันบ้าง ฉันแอบน้อยใจน่ะบางทีที่เขาคุยกัน โดยที่ฉันก็นั่งข้างคนรักของฉันตลอดเวลา :'( เหมือนกับเขาสองคนจะรักกัน...
วันหนึ่ง..ฉันทำใจและเดินเข้าไปถามเพื่อนของฉันว่า ''แกคิดอะไรกับแฟนของเราหรือป่าว'' ฉันถาม
เพื่อนของฉันตอบมาว่า ''ป่าวเลย ถ้าแกคิดว่าเราชอบแฟนมันเป็นไปไม่ได้หรอก ไม่มีทางเราไม่เเย่งของของเพื่อนหรอก''
ฉันนั่งตะลึงไปสักพัก แล้วก็เดินออกไปจากห้อง ไป...
บางทีฉันก็มีความแค้นน่ะ เขาเกือบจะทำให้ฉันทะเลาะกับคนรักของฉันได้ ฉันเคยคิดที่จะเลิกกับคนรักของฉันมาหลายครั้งแล้ว แต่ก็ทำใจไม่ได้ เพราะรักมาก จนลืมไม่ได้ ยิ่งอยู่ห้องเดียวกัน เรียนก็เรียนด้วยกัน ยิ่งทำให้ลืมอยากกว่าเดิม... ดูเหมือนว่าเขาจะสะใจน่ะที่เขาเห็นฉันกับคนรักทะเลาะกัน เขาพยายามกีดกันฉันกับคนรักไม่ให้คุยกัน หรือเพราะฉันคิดไปเอง ??

ใกล้ปิดเทอม ห้องของฉันต้องมาทำแปลงเกษตร เพราะอาจารย์จะให้ส่งก่อนปิดเทอม ฉันขับรถไปรับคนรักของฉัน แต่เพื่อนของฉันคนนั้นก็ขอไปด้วย ฉันไม่กล้าปฏิเสธ :( เขากระโดดขึ้นมาบนรถของฉัน ทำให้รถเกือบล้ม ''แต่ก็เอาเถอะจะไปด้วยก็ไป'' ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอ พอถึงหน้าบ้านคนรักของฉัน เขากับคนรักของเขาก็คุยกันตลอดทางเหมือนว่าฉันไม่อยู่บนรถนั้นเลย ฉันพยายามกลั้นน้ำตา แต่ก็กลั้นไม่ได้ รีบขับรถเร็วเท่าไหร่ น้ำตายิ่งไหลออกมามาเท่านั้น ฉันพยายามทำตัวให้เข้มแข็ง แต่ก็ทำไม่ได้ ต้องอ่อนแอให้เขาทั้ง2เห็นตลอด