ขออนุญาตต่อเรปสองนะคะ กลัวไม่พอหรือโหลดโหดเอา
อ้อ แล้วก็คงต้องขอแจ้งให้ทราบกันอีกอย่าง
เรื่องๆนี้ไม่วายนะคะ(ฮา) ถึงตัวละครหลักจะเป็นตัวละครชาย แต่ก็มีตัวละครนางเอกนะ(แค่ว่ายังไม่ได้เอามาลง^^'') เป็นเรื่องราวของมิตรภาพค่ะ...แต่ถ้าคนไหนอยากจะจิ้น มันก็จิ้นได้นะคะ555
แนะนำตัวละคร
แยม คาซิเอล
เด็กหนุ่มเผ่าวิหคจากบ้านนอกที่ถูกอุปการะโดยเคาท์เตสแมรี่ ซู ผู้อุปถัมภ์โรงเรียนทหารรับจ้างเมอร์เซนนารี่สคูลแห่งอาณาจักรคาซิเมียร์ เขาจากบ้านมาตั้งแต่ยังเด็ก ตอนที่เคาท์เตสตัดสินใจอุปการะเขาและมอบโอกาสทางการศึกษาให้เป็นการตอบแทนที่พี่สาวของเขาทำงานเป็นสาวใช้ในคฤหาสน์ของนางมานาน พ่อแม่ของเขาเห็นว่านี่เป็นโอกาสทางด้านการศึกษาที่ดีจึงให้เขามา เขาเป็นเด็กฉลาดเฉลียว เรียนรู้ได้ไว...เสียแต่ขี้ขลาดไปหน่อย บางครั้งก็ทำเสียเรื่อง จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์เลวร้ายบางอย่างขึ้น และมันก็อาจจะเป็นความผิดของเขา ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา การใช้ชีวิตในคฤหาสน์ของเคาท์เตสแมรี่ ซูก็กลายเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบาก พี่สาวของเขาถูกไล่ออกไปจากคฤหาสน์ และเขาก็ไม่เคยได้จดหมายตอบรับจากพ่อแม่หรือคนที่บ้านคนอื่นๆอีกเลย ไม่ว่าจะเขียนไปหาพวกเขาสักกี่ฉบับก็ตาม
แยมมีภาพลักษณ์ที่ดูบริสุทธิ์ไร้เดียงสาเหมือนเทวดา คนส่วนมากมักจะนึกเอ็นดูเขาตั้งแต่แรกพบ
คาซิเอล อัลดีน
จอมป่วนประจำชั้นเรียนผู้มีชื่อเหมือนกับนามสกุลของแยม มีนิสัยซน ซ่า บ้าบอ ร่าเริง ชอบแกล้งเพื่อน แหย่ครู เช่นเดียวกับเด็กเกรียนทั่วไปที่ใครๆก็ทั้งอยากตบหัวแรงๆด้วยความหมั่นไส้ แล้วก็ตบหัวแรงๆด้วยความเอ็นดู
เป็นคู่หูดูโอกับโทมัส อาร์คไลท์ เรียกว่าคู่หูไอโบ...ที่แปลว่าคู่หูในภาษาของประเทศทางตะวันออกประเทศหนึ่ง ตั้งชื่อง่ายดีเนอะ แต่โรซาริโอหัวหน้าห้องสาวเรียกว่าคู่หูไอ่โบ้(เรียกเหมือนเป็นชื่อหมา) เอกลักษณ์ของคู่หูคู่นี้ก็คือเท้าต้องอยู่บนโต๊ะเรียนเสมอ เขาบังเอิญได้รู้ความจริงบางอย่างเกี่ยวกับแยมที่เพื่อนๆคนอื่นในห้องไม่รู้
ตัวละครที่น่าจะได้ออกในตอนต่อไป
พวกเธอทั้งสามคนเป็นลูกสาวของแกนนำทั้งสามคนของกลุ่มอิสตรีที่ออกมาเรียกร้องสิทธิสตรีหน้าโรงเรียนทหารรับจ้าง เพื่อเรียกร้องให้รับผู้หญิงเข้าเรียนได้
แนะนำตัวละครน่าจะออกมาตอนต่อตอน...เนื่องจากว่าเรายังสร้างไม่สมบูรณ์ค่ะ จึงนำออกมาเฉพาะตัวที่ได้เข้าฉากบางฉากของตอนต่อไปแล้ว
ศัพท์เฉพาะ
Marty sue หรือGary Stu ก็คือMary sue เวอร์ชั่นผู้ชายนั่นเอง...แล้วยัยแมรี่ซูนี่เป็นใคร หลายคนอาจยังสงสัย คนที่สามีมีชู้เป็นคนใช้ในเพลสเซนต์วิลล์รึเปล่า
ลิงค์เหล่านี้จะไขความข้องใจของท่านเองเจ้าค่ะ
แมรี่ซูตามหลักการของนักวิเคราะห์ท่านหนึ่ง
http://www.thaibiohazard.com/forum/viewtopic.php?f=30&t=16978&st=0&sk=t&sd=a&start=15แมรี่ซู ในความเข้าใจของชาวบอร์ดโรลเพลย์ท่านหนึ่ง
http://zea-ro.exteen.com/20111221/commuตัวอย่างแมรี่ซู...ตามความเข้าใจของนักวาดท่านหนึ่ง
http://windfalcon.deviantart.com/art/Mary-Sue-How-to-Tell-5470853ต่อไปนี้คือแมรี่ซูในความเข้าใจของเรานะคะ หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ^^
...ในความเข้าใจของเราแล้ว แมรี่ซูก็คือตัวละครที่มีความสมบูรณ์แบบมากเกินไปอย่างไม่สมเหตุสมผล ผิดธรรมชาติ ผิดหลักเหตุผล ภาพลักษณ์ดูดีเกินไป ดังนั้น คนแบบนั้นจึงมีอยู่แค่ในอุดมคติที่คนเรามักใฝ่ฝันถึง ไม่มีทางมีอยู่จริงได้ค่ะ
เช่นตัวละครบ้านรวย นิสัยดี ไม่มีข้อเสีย ไร้จุดอ่อน เป็นดาวเด่น ทั้งๆที่ความจริงเคยมีวัยเด็กที่เลวร้าย แต่โตมากลับไม่มีนิสัยเสียใดๆที่เป็น'ร่องรอย'อันเป็นหลักฐานของช่วงเวลาที่เลวร้ายในชีวิตติดมาเลย คงจะมีจริงได้ยากหรือเป็นไปไม่ได้ที่จะมีจริงใช่มั้ยคะ เพราะทุกคนต่างก็มีข้อดีข้อเสีย จุดดีจุดด้อยต่างกันไป ไม่ใช่ดีหมด เลิศเลอเพอร์เฟกต์ ทำอะไรก็เก่งทุกอย่าง ซึ่งสิ่งนั้นก็คือตัวตนของแต่ละคนที่หล่อหลอมมาจากประสบการณ์ชีวิตที่แตกต่างกันไปในชีวืตของแต่ละคน
แต่ว่าคนส่วนใหญ่มักจะใฝ่ฝันถึงคนในอุดมคติ ฝันถึงใครสักคนที่จะเข้ามาในชีวิตของเราแล้วทำให้ชีวิตของเราวิเศษขึ้นจนแทบเป็นบ้าไปเลยในเมื่อมีคนดีๆแบบนี้อยู่เคียงข้าง ผู้หญิงบางคนอาจเคยนึกอยากเป็นนางเอกผู้แสนเพอร์เฟกต์ สวย รวย เก่ง นิสัยดี น่ารัก วิเศษ ลฯ...ผู้ชายบางคนก็อาจจะอยากเป็นพระเอก เป็นเจ้าชายรูปหล่อสุดเพอร์เฟกต์เช่นกัน ซึ่งถ้าเป็นไม่มากก็ไม่มีผลเสียอะไร ออกจะเป็นเรื่องปกติเสียด้วยซ้ำ...แต่ว่าบางคนก็เป็นเอามากทีเดียว
...เราเคยทำจริงๆค่ะ เคยพยายามจะทำตัวเป็น'แมรี่ซูผู้ฉลาดเฉลียวแต่เย็นชา แต่ลึกๆลงไปก็เป็นคนใจดีและอบอุ่น'ทุกคนต้องเป็นฝ่ายเข้าหาฉัน ต้องมาแย่งกันเป็นเพื่อนชั้นราวกับแมลงวันตอม...เอ่อ เหมือนไฮยีน่าแย่งกระต่ายสีชมพู(ขอยืมคำพูดท่านZea-seaหน่อยนะ ฮิๆๆ) แล้วหลังจากนั้นฉันถึงจะมอบความไว้เนื้อเชื่อใจและมิตรภาพให้ ฝันว่าสักวันจะได้พบกับเจ้าชาย
...ตอนนั้นเพื่อนเลยไม่คบ 555 เพราะว่า สุดท้าย เราก็เป็นได้แค่คนน่าสงสารคนหนึ่งที่พยายามสร้างภาพให้ตัวเองดูดี ทั้งๆที่ความจริงแล้วพื้นฐานของตนเองไม่ได้เป็นแบบนั้น เรายังนิสัยไม่ดีเหมือนเดิม หน้าตาจืดๆเหมือนเดิม ไม่ใช่คนอัจฉริยะเหมือนเดิม แล้วเราก็ไม่ได้ลืมไปเลยว่าจริงๆแล้วเราเป็นใคร ความจริงยังคงบาดลึกอยู่ภายในใจที่ยอมรับ'ความไม่สมบูรณ์แบบ'ของตัวเราไม่ได้ เราไม่เคารพในตัวตนของตนเอง มักจะดูถูกตัวเองอยู่เสมอ เราถึงได้นึกอยากจะกลายเป็นคนอื่น...แต่เมื่อเรายอมรับความจริงของตนเองได้ ชีวิตของเราก็สบายขึ้น เรามีข้อเสีย บางครั้งก็รังเกียจตัวเอง แต่เอาเข้าจริงแล้วเราก็ยังคงรักตัวเอง ไม่ว่าเราจะเป็นคนแบบไหน แม้ว่าเราจะไม่สมบูรณ์แแบบเหมือนแมรี่ซู แล้วเราก็ยังมีข้อดี มีจุดเด่นอื่นๆที่ดึงดูดให้คนเข้าหาได้โดยไม่ต้องเป็นแม่รี่ซูคนนั้น เราก็มีเพื่อนที่ยอมรับข้อเสียของเราพร้อมๆกับที่ชอบเราเพราะข้อดีของเรา ความจริงไม่ใช่สิ่งที่เจ็บปวดอีกต่อไป มันจะไม่ใช่อะไรเลยนอกจากความเป็นตัวเราเอง
บทนำ
ละครซิมส์เรื่องนี้จะกล่าวถึงเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่ใช่ Marty sue (คำเรียกตัวละครแบบแมรี่ซูที่เป็นผู้ชาย)...เขาไม่ใช่ Marty sue แม้ว่าเขาจะพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะสร้างภาพ หรือทำตัวเป็นคนที่สมบูรณ์แบบแค่ไหนก็ตาม ก็ยังมีคนที่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขา รู้จักใบหน้าที่แท้จริงของเขา แล้วก็ชอบตัวตนที่แท้จริงของเขามากกว่าภาพลักษณ์ปลอมๆที่เขาสร้างขึ้น คนคนนั้นอยากเป็นเพื่อนกับใบหน้าที่หลบซ่อนอยู่หลังหน้ากากอันสวยงามแต่กีดกันคนอื่นออกไปจากตัวเขา แท้จริงแล้วหน้ากากใบนั้นป้องกันเขาจากความสุขที่แท้จริงของการมีเพื่อนแท้ที่เข้าใจกัน ยอมรับในตัวตนของกันและกันอย่างที่เป็น คนที่ชอบภาพลักษณ์อันสวยงามที่อุปโลกน์ขึ้นมานั้นเพียงแค่หลงใหลได้ปลื้มในความสวยงามของมันเท่านั้น หาได้เตรียมพร้อมที่จะยอมรับความจริงที่อยู่เบื้องหลังไม่
...ในที่สุด เขาก็ค้นพบว่าเขาไม่ได้เป็นใครทั้งนั้นนอกจากตัวเขาเอง และมันก็ไม่ได้แย่ แม้ว่าเขาจะไม่สมบูรณ์แบบ แต่ผู้คนก็ยอมรับว่าเขาเป็นคนดี การไม่สมบูรณ์แบบไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นคนไม่ดี...มันคงจะง่ายแบบนั้นล่ะ ถ้าไม่ใช่ว่าเขามีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนั้น
ในขณะที่คนๆหนึ่งยอมรับตัวตนที่แท้จริงของเขา...กลับมีอีกคนที่คาดหวังในตัวเขาสูงเหลือเกิน จนมันสร้างความลำบาก ความกดดันให้กับตัวเขาเป็นอย่างมาก เขาไม่สามารถที่จะซื่อสัตย์ต่อตนเองและยอมรับตัวตนที่แท้จริงของตนเองได้ถ้าหากคนๆนั้นยังไม่เลิกคาดหวังในตัวเขา
ลึกลงไปในจิตใต้สำนึก เขากำลังรอคอยให้ใครสักคนมาปลดปล่อยเขาจากพันธนาการแห่งการยึดติดอยู่กับความสมบูรณ์แบบ...ใครสักคนที่จะเรียกชื่อเขา แล้วพูดว่า อา...เรามาทำเรื่องไม่ดีกันเถอะ