Luke Jarvisหนุ่มดอกไม้สี : ชมพู
AGE : 21
สวัสดีครับ ผม ' ลุค ' อายุ 21 ปี เติบโตอยู่ที่ประเทศอังกฤษ ผมเป็นคนอังกฤษครับ
แต่ครอบครัวทางแม่ผมมีเชื้อญี่ปุ่น ยินดีที่ได้รู้จักกับทุกคนด้วยนะครับ ฝากตัวด้วย
//โค้งส่วนที่มาลงประกวดครั้งนี้เพราะ ผมเองก็ทำงานในวงการนายแบบถึงจะหน้าใหม่ก็ตาม ผมอยากลงอะไรแปลกๆดูบ้าง
แล้วผมเองก็ชอบ ดอกซากุระ ที่สวยงามและที่แสนจะเปราะบางนั้นด้วย
//ทำหน้าตายต่อไป _______________________________________________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________________________________________
ผม ' ลุค ' เรื่องที่ผมจะเล่าเกี่ยวกับวันนึงที่ผมตัดสินใจลองคบกับเพื่อนคนญี่ปุ่นชื่อ ' คิโยโตะ '
//ขอย้อนไปก่อนผมรู้จักกับและสนิทหมอนี้เพราะเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนแล้วคิโยโตะก็ตัดสินใจเรื่องต่อที่นี้เลย
สิ่งที่ทำให้ผมกับหมอนี้เป็นเพื่อนกันได้อย่างรวดเร็ว (ถึงตอนแรกจะไม่ค่อยชอบเท่าไรก็เถอะพอเขาอารมณ์สดใสเกินไปจนน่าหมั่นไส้)
คงเพราะแม่ของผมเอง แม่มีเชือญี่ปุ่นแล้วรักประเทศนี้มากๆ ช่วงปิดภาคเรียน คิโยโตะก็กลับไปที่ญี่ปุ่นตลอด
ผมเองก็อยากลงไปบ้างนะ แม่ชอบโม้ว่าญี่ปุ่นสวยมาก แต่ก็ไม่ได้ไปสักที เพราะติดงาน (เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย)//เวลาผ่านไปผมสนิทกับหมอนั้นขึ้นเรื่อยๆ ต่างคนก็คงรับรู้ถึงความรู้สึกของตัวเองที่แปลกไปแล้วละ
แต่ทั้งผมก็ยังทำนิ่ง และยังคงทำตัวเป็นเพื่อนกันแบบปกติ จนปิดภาคเรียนปีที่แล้ว
ตอนอายุ 20 หมอนั้นก็กลับไปที่ญี่ปุ่นเหมือนเคย ผมได้เคียร์งานเสร็จทั้งหมดและมีไม่มีคิวงานต่อแล้ว
จึงตัดสินใจไปญี่ปุ่นดูสักครั้ง แต่เพราะขี้เกียจของผมจึงไปได้โทรไปบอก คิโยโตะก่อน ก็นะมันดูวุ่นวาย
พอถึงญี่ปุ่น ผมต่อรถประจำทางเพื่อจะหาคิโยโตะ ....
" อ๊ะ นั้นฉากที่มีอยู่ในการ์ตูนญี่ปุ่นบ่อยๆนี่ สวยจังนะ ...... ลงไปดูหน่อยละกัน ยังสายๆอยู่เลย "ผมลงจากรถแล้วลงไปนั้งดูวิวตรงข้างทาง โดยลืมกระเป๋ากระเป๋าที่เอามาด้วยไว้บนรถ .... เอ่อ
" ชั่งมันเถอะ "ผมพูดกับตัวเองเบาๆ แล้วนั้งดูวิวตอนไป จนท้องฟ้าเริ่มค่อยๆมืดลงและอากาศเริ่มเย็น
.
.
" หาเจอจนได้มานั้งทำอะไรอยู่ตรงเนี๊ย! "ผมหันหน้าขึ้นมองไปทางต้นเสียง อาหื คิโยโตะนี่เองเขาดูหนื่อยหอบมาเลยละคงจะเหนื่อยน่าดู
" ลุกขึ้นเร็ว ฝนเหมือนจะตกด้วย "หมอนั้นยื้นมือมา ผมจับมือคิโยโตะแล้วค่อยๆลุกขึ้นแต่แอบทรงตัวยากนิดนึงเพราะนั้งนานไปหน่อย ...
" ฉันรู้อยู่แล้วละว่านายต้องมาช่วย พ่อฮีโร่ของฉัน ".. " ไม่ต้องมาพูดเลย !! "ผมพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย ส่วนคิโยโตะ ตวาดออกมาเสียงดังแถมยังมาขำอีก หมอนี้...เป็นอะไรมากรึป่าว .... (เดี๋ยวโกรธเดี๋ยวหัวเราะ)
ถึงเค้าจะหลุดขำออกมาแต่ก็ยังบ่นนู่บ่นนี่ไม่หยุดตอนกำลังจะกลับไปที่บ้าน ละแล้วฝนก็ตกลงมาจนได้
พอกลับถึงบ้าน ตัวฉันกับเขาก็เปียกไปหมด เขาให้ผมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน แล้วเค้าจะเตรียม ของกินไว้ให้
' หมอนี้รู้ใจดีจริงๆว่ากำลังหิว ' อาผมตกใจนิดหน่อยที่ ชุดที่หมอนั้นเตรียมไว้เป็นยูกาตะ ผมเลยตะโกนถามว่าจะให้ใส่ไอนี้จริงหรอ
ไม่เคยใส่ใส่ไม่เป็น แต่สุดท้ายก็ต้องยอมเพราะมานั้นแกล้งบอกว่าจะมาช่วยใส่ให้ ส่วนเสื้อตัวอื่นๆก็มีแต่เสื้อตัวใหญ่ ของเจ้าตัวเทานั้น
.........
หลังผมกินข้าวเสร็จก็มานั้งชมวิวที่หลังบ้านกับคิโยโตะ เราสองคนคุยเล่นอะไรกันเรื่องเปื่อยกินของว่างไปเรื่อย
ฝนก็หยุดตกแล้ว อากาศนี้จังนะ ผมสัมผัสได้ว่าคิโยโตะกำลังจ้องมองอยุ่ก็เลยหันตัวไปทางเขาและเขาก็กำลังจ้องมองผมอยู่จริงๆ
" นี่เป็นอะไรจ้องอยู่นั้นแหละ " .... เขาคงเงียบไม่ตอบกลับผมจึงจะหันหลังกลับ แต่จู่ๆก็
ตัวของผมโดนดึงมาอย่างร็วดเร็ว เราทั้งสองตัวใกล้กันมาก เค้าค่อยๆพูดบางอย่างออกมาเบาๆ
" วันนี้... นายทำอะไรทำไมไม่คิด " ฉันฟังเสียงและเผลอไปสบตากับคิโยโตะเข้าให้
สายตาที่ดูจริงจังที่จ้องมองผมอยู่ผมรีบหลบสายตานั้น มันทำเอาหัวใจเต้นค่อยๆเร็วขึ้นจนเสียงหัวใจมันก้องหู
" รู้ไหมแม่นายเป็นห่วงแค่ไหน ".... อ๊ะ แม่จริงสิแม่รู้เรื่องแล้วสินะกลับไปต้องโดนทำโทษแน่เลย ...
" ฉันเองก็เป็นห่วงนายนะ " อ๊ะ(2)
" ถ้านายเป็นอะไรไปฉันคงไม่ยกโทษให้ตัวเองแน่ "คิโยโตะขยับหน้าเข้ามาใกล้ มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่ มันอึดอัดหัวใจมันเต้นดังไปหมดแล้ว
" นายคงรู้ว่าฉันคิดกับนายยังไง "คิโยโตะเข้ามาใกล้อีกและใกล้ขึ้นอีก ผมพูดอะไรไม่ออกเลยปล่อยให้กำแพงที่สร้างมาพังลง
เขาค่อยๆจูบปากผม .. ผมค่อยๆหลับตาลง ผมไม่อย่างเห็นสิ่งต้องหน้าแล้ว แค่นี้มันก็น่าอายจะแย่
ไม่รู้ว่าผมกำลังทำหน้าอะไรตลกๆต่อหน้าเขาอยู่รึป่าว ... ผมรู้แค่ว่าผมรู้สึกดีและมีความสุขมากเลยตอนนี้
.
.
.
.
" คืนนี้นายพักที่บ้านฉันนะ ".
.
" อื้อ "