ช่วยกดโหวตกระทู้หน่อยน้าาาา
เมื่อสักพักที่ผ่านมาผมโมโห(พวก)เขามาก
โดนต่อว่าจนหมดกำลังใจที่
จะสร้างผลงานอะไรอีกต่อไป
จู่ๆก็เหมือนสะดุดล้ม และรู้สึกโดดเดี่ยวขึ้นมาอย่างกระทันหัน
และเหมือนทุกสิ่งมันจะพังทลายลงไป
ทำไมผมรู้สึก .... นี่คือความรู้สึกที่ไร้รูปแบบงั้นหรือ ?
... อยากเอาสิ่งนี้ออกไป แต่ก็ควบคุมมันไม่ถูก ผมควบคุมมันไม่ได้
ผมลองหลับตา ไม่ให้เห็นสิ่งใดๆ
อยากยอมแพ้ให้กับความเมื่อยล้า
แต่ผมทำไม่ได้หรอก
ผมจะต้องพยายาม ผมต้องพยายาม ผมสัญญา
ผมจัดการความคิดตัวเอง ให้มัน
อยู่ภายในการควบคุมของผมให้ได้ดั่งใจ
เมื่อผมเปิดตาขึ้นอีกครั้ง ผมมองไปที่ดวงไฟ ผมก็ยังไม่ตาย
ออกไปใช้ชีวิตตามที่ต้องการเถอะ
เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว ผมคนเดียว ก็สามารถทำผลงานดีๆได้อยู่ ท้อไม่ได้...เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ดีหรอก ต้องไม่คิดมากเสียแล้ว
ผมเล่นกับเวลา บทเรียนอันเลวร้ายแบบนี้จะเจอบ้างก็ไม่แปลกอะไร
และไม่ว่าอย่างไรต่อไปนี้ผมจะไม่เคืองอะไรใครก็ตามที่ต่อว่าผม คนพวกนั้นก็แค่สัตว์ร้ายเท่านั้นเอง