B A N K 4 2 n
_____________________
ปีใหม่ไม่ได้ไปไหนเลยจย้าาาาาาา 55555555555 โอ้ยเซ็ง แต่ถ้าจะนับจริงๆก็ได้ไปวัดบางจาก
ข้ามแม่น้ำจากเกาะเกร็ดนนทบุรีไปก็เจอเลย และวันนี้คือเบื่อมากถึงมากที่สุด มันไม่รู้จะทไอะไรอ่ะ
เกมก็ไม่อยากเล่น ถึงจะเล่นแต่ก็อยากมีคนเล่นด้วยไรงี้ เรียกว่า เหงา + เบื่อ = เหบื่อ มั้ง .. ?
เออเนอะ แล้วก็ ครั้งนี้หนุ่มๆเรา ทั้ง 9 คน (จริงๆควรเป็น 10 แต่อายามิไปยืนทำวอฟเฟิลอยู่หลังฉาก - -*
เปิดความคิดอิสระจัดก็เงี้ย) คราวนี้ทุกไม่ได้แต่งตัวเต็มที่อะไรเลยเพราะไม่ได้ถ่ายแบบ ก็แค่นัดกันมา
ติวข้อสอบที่จะสอบหลังปีใหม่และก็เกิด Over Heat จน ต้องหยุดติวกลางคันและก็หันมากินเลี้ยงกัน
แทน พอจบงานเลี้ยงก็พากันเบื่อ
_____________________
ปีใหม่ไม่ได้ไปไหนเลยจย้าาาาาาา 55555555555 โอ้ยเซ็ง แต่ถ้าจะนับจริงๆก็ได้ไปวัดบางจาก
ข้ามแม่น้ำจากเกาะเกร็ดนนทบุรีไปก็เจอเลย และวันนี้คือเบื่อมากถึงมากที่สุด มันไม่รู้จะทไอะไรอ่ะ
เกมก็ไม่อยากเล่น ถึงจะเล่นแต่ก็อยากมีคนเล่นด้วยไรงี้ เรียกว่า เหงา + เบื่อ = เหบื่อ มั้ง .. ?
เออเนอะ แล้วก็ ครั้งนี้หนุ่มๆเรา ทั้ง 9 คน (จริงๆควรเป็น 10 แต่อายามิไปยืนทำวอฟเฟิลอยู่หลังฉาก - -*
เปิดความคิดอิสระจัดก็เงี้ย) คราวนี้ทุกไม่ได้แต่งตัวเต็มที่อะไรเลยเพราะไม่ได้ถ่ายแบบ ก็แค่นัดกันมา
ติวข้อสอบที่จะสอบหลังปีใหม่และก็เกิด Over Heat จน ต้องหยุดติวกลางคันและก็หันมากินเลี้ยงกัน
แทน พอจบงานเลี้ยงก็พากันเบื่อ
จุดนี้ไม่จต่างจากนิยายสั้นๆเลย ถ้าไม่สะดวกอ่านสามารถข้ามไปได้ครับ
.
.
.
.
" พี่เคลๆ ผมไม่เข้าใจข้อนี้ว่ะ " ธารสะกิดเรียกเคลวินที่ทำหน้าสะลึมสะลือเพื่อขอความช่วยเหลือกับวิชาอนิเมชั่น " เนี่ยๆ ที่เค้าสั่งว่า
ให้สลับโหมดการเรนเดอร์ปกติ ไปเป็น Blender Game สร้างวัตถุขึ้นมาหนึ่งชิ้น จัดการ Logic Editor ให้วัตถุสามารถควบคุมด้วย
คีย์บอร์ดได้ และกด Play "
" Blender ใช่ไหมน่ะ ? เอ่ออ " เคลวินทำหน้าครุ่นคิดพยายามเค้นเอาความรู้ที่เหมือนจะหายไปกับฝันเมื่อตะกี้นี้ " เอ่อ ... นั่นๆ ตรงข้างบน
ตรงแถบ Info อ่ะ เห็นคำว่า Blender Render ป้ะ "
" อ่า เห็นละๆ "
" นั่นแหละ กดไป มันจะมีตัวเลือกสามตัวคือ Blender Render , Blender Game , Cycles Render ให้เลือก Blender Game "
พออธิบายจบธารก็หันหน้ามามองกระพริบตาปริบๆ
" มองไร กดไปสิ " เคลวินจิ๊ปากและลากสายตาไปที่จอคอมพิวเตอร์
" ฮ่าๆ แล้วไงต่อ "
" แล้วสร้าง cube ก่อน สมมติให้มันเป็นตัวละครตัวนึง และก็เมนู Timeline ข้างล่างที่ไม่ได้ใช้อ่ะ เปลี่ยนเป็น Logic Editor และข้างหลังคำว่า Cube อ่ะ กดเพิ่ม Sensor ไปเป็น Keyboard ... "
ฟุบ!
" เฮ้ยย อย่าเพิ่งหลับบบบ!!! " พูดไม่จบประโยคเคลวินก็ผู้ช่วยติวก็หลับไปก่อนเสียแล้ว " งั้นก็พักก่อนแล้วกัน "
ว่าแล้วก็หยิบแอปเปิลที่อยู่บนโต๊ะกินกัดกินระหว่างกดปุ่ม save และ shut down
.
.
.
" นี่มาทำอะไรที่นี่เนี่ย ? " เออร์วินถามพร้อมเอาศอกเขี่ยๆไหล่ร่างสูงชุดแดงข้างๆตน (จริงๆจะวางศอกบนไหล่ แต่ส่วนสูงไม่มาก
พอทำให้วางไม่ได้ )
" หือ ? ข้าก็แค่มา อย่าถามเหตุผล "
" วิธีการพูดนี่นึกว่ามาจากยุคกลาง แล้วนี่ปกติใส่ชุดอลังขนาดนี้เลยหรอ แค่ชุดซานต้าใส่แบบปกติก็ได้มั้ง "
" นี่เจ้าหยุดหงิดอะไร มาลงที่เราทำไม ? " เฮิร์คขมวดคิ้วแล้วมองคนหงุดหงิดแบบงงๆ
" ชิชะ ได้ออกกล้องสามวัน BANK42n ลืมเดอะซิมส์ ควรหยุดหงิดไหม ถามใจตัวเองดิ "
" ฮ่าๆ เด็กขี้น้อยใ... อุ๊บ " ปากพูดไม่ได้จบประโยคดีก็ถูกนิ้วของเออร์วินเอื้อมมาปิดเอาไว้
" หุบปาก ห่างไม่กี่ปี " เออร์วินเลื่อนสายตาลงไปมองกล่องของขวัญสีขาวที่เฮิร์คมัดติดไว้ที่เอว " แล้วนั่นกล่องอะไร "
เฮิร์คก้มลงมองตามสายตาเออร์วินแล้วตอบ
" กล่องของขวัญ "
" เอ้อออ เอางี้ก็ได้!! "
แป๊ะ! เออร์วินตบเข้าที่แขนเฮิร์คอย่างหมั่นไส้
(2)
เนื่องจากเฮิร์คถูกโจมตี ค่าดาเมจสีแดงจึงขึ้นเป็นเรื่องปกติ
" ฮ่าๆๆๆๆๆ ไม่ต่างอะไรจากการสะกิด " เฮิร์คเอามือกุมท้องด้วยความขำ " น.. นี่มีแรงแค่นี้หรอ ฮ่าๆๆ ขอเช็ดน้ำตาแปป น้ำตามัน
ไหล .. พ เพราะหัวเราะมากไป ฮ่ะๆๆ "
ไม่อยากยุ่งละ เฮาะ!
.
.
.
" พี่ร็อค พี่ว่าถ้าลูฟี่มีตัวตนอยู่จริงเค้าจะเป็นยังไง " สายตาจ้องมองจอทีวีที่เปิดดูวันพีชและหันมาถามคำถามกับร็อคโค
" พี่ว่าน่าจะละลายหายไปกับความร้อนของแดดเมืองไทยนะ ตัวเป็นยางหนิ " ร็อคโคเอ่ยตอบ
" ฮ่าๆๆ นั่นดิ " ราฟาเอลหันลงไปมองดัสตินที่นอนหลับอยู่ที่พื้น
" แหม ~ หลับสบายเลยยยยย ไม่ช่วยเลยยยย " อีแวนส์เอ่ยขึ้นอย่างหมั่นไส้ แน่ล่ะ เพราะดัสตินเก่งสุดเมื่อเทียบกับคนที่เรียนคณะ
เดียวกัน 3 คนนี้ที่นั่งอยู่ด้วยกัน คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มีแค่ร็อคโคที่ไม่ได้เรียนคณะเดียวกัน แต่ก็มีวิชาบางวิขาที่เรียนด้วยกัน
" เอาหน่า คงจะเหนื่อย เพิ่งไปถ่ายแบบบนรถบรรทุกมาเลยนะ ฮ่ะฮ๋ะฮ่ะ ไม่ร่างตกรถมาก็ดีแค่ไหน " ร็อคโคพูดแก้ต่างให้ดัสติน
" ติวต่อไหมเราสองคน " อีแวนส์หันไปถามราฟาเอลและร็อคโค
" ไม่ไหวแล้วว่ะพี่ ตอนนี้สมองไม่ค่อยคอนเซนเทรตเท่าไหร่เลย " ร็อคโคตอบและก้มฟุบลงบนหัวของอีแวนส์
หนักเว้ยไอ้เด็กบ้า!!!
" ผมพยายามสตรองนะ แต่มันไม่ไหวว่ะ " ราฟาเอลเองก็ปล่อยตัวของตัวเองไปกับโซฟาตัวนุ่ม
" เฮ้อออออ " และทั้งราฟาเอล ร็อคโค และอีแวนส์ก็พากันถอนหายใจ
.
.
.
ท่ามกลางความมืดมิดของเมืองไหนสักแห่ง เสียงปืนและเสียงระเบิดดังระงมไปหมด ร่างของชายชุดดำที่ชุดขาดรุ่ยหมดแล้วกำลังวิ่ง
หนีความวุ่ยวายของสงครามโลกครั้งที่สองออกมาสุดชีวิต
ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ...
" บ้าเอ๊ย พวกของฉันต้องตายหมดเพราะแก ไอ้พวกบ้า สักวันฉันจะกลับมาล้างแค้นพวกแก " ชายที่กำลังวิ่งได้แต่พูดพึมพัมกับตัวเองแต่ก็ต้องผงะเมื่อได้ยินเสียงวัตถุขนาดใหญ่พุ่งลงมาหาจนจากเครื่องบินรบ
ลูกระเบิดหรอ ไม่!!
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! -------------
....
..
.
" อุย โทษพี่ ผมทำแอปเปิลหล่นใส่ ขอคืนหน่อยดิ " พูดจบก็ยื่นมือมาขอแอปเปิลของตนคืน
ดัสตินตื่นขึ้นจากฝันและมองหน้าราฟาเอลตาปริบๆ ...
" แอปเปิล ... ? อ่อ .. นี่ อ่ะ " ถึงจะงงแต่ก็หยิบแอปเปิลที่กัดกินไปแล้วหนึ่งคำคืนให้ราฟาเอล
เยี่ยมมากไอ้หนู แล้วอีแวนส์ก็ยิ้มสะใจและชูนิ้วโป้งให้กับราฟาเอล ซึ่งราฟาเอลก็ยิ้มสะใจตอบเช่นกัน
คนหัวเกรียนเจอคนที่หัวไม่เกรียนใส่ สะใจจริงงง สองคนบนโซฟาคิดแบบเดียวกัน
แถมภาพ Rocco
ขอบคุณที่รับชมครับ ^^