หากวันหนึ่งที่ต้องจากกันไป
จะยังคงคิดถึงความรู้สึกเดิมๆแบบนี้หรือเปล่า
.
.
.
.
.
.
จั่วหัวซะเหมือนลาตาย ถถถ
สวัสดีค่ะ
ไม่รู้ว่ามีคนจำได้หรือเปล่า แต่ว่าเราจำใครไม่ค่อยได้เลยค่ะ ฮา
ห่างหายจากการตั้งกระทู้ไปนานมาก
ไม่ใช่มากธรรมดา
มากชิหัย
กลับมาคราวนี้ เพราะมือลั่นมาเข้าเว็บนี้อีกครั้ง
เลยเกิดอาการคิดถึงค่ะ ไม่รู้ทำไม
ทั้งคิดถึงแล้วก็ชอบ
ชอบความรู้สึกเวลาที่ได้เข้ามาในเว็บเเต่ละวันในเมื่อก่อน
มันน่าแปลกดีที่ว่าเมื่อก่อนนั้นที่ยังคงเล่นซิมส์อย่างบ้าคลั่งไม่ค่อยจะสนใจอะไรเท่าไหร่
จนมาตอนนี้ที่หายไปนานแล้วกลับมาอีกที ไล่อ่านคอมเม้นต์ในกระทู้เก่าๆ หรืออ่านข้อความหน้าโปรไฟล์
กลับรู้สึกดีแบบแปลกๆ
ความรู้สึกเดิมๆเมื่อครั้งยังเด็กไม่กร้านโลกมันกลับมาอีกครั้ง
มันทำให้ยิ้มได้ทั้งวันเวลาที่นึกถึงวันที่นั่งปั่นภาพเพื่อส่งเข้าประกวดจนดึกดื่น
ไหนจะเพื่อนที่เเสนดีถึงจะมีไม่มากแต่ก็คุยกันอย่างถูกคอเหมือนเคยเจอกันมาก่อนเเล้ว
ไหนจะรุ่นพี่ที่แสนดีที่มีสารพัดวิธีแนะนำในการแต่งรูป
เอาง่ายๆคือใช้ Photoshop เป็นเพราะการเล่นซิมส์ และการเข้าเว็บนี้
จากนี้ก็คงต้องขอกล่าวคำว่าลาก่อนอย่างจริงจังแบบมิอาจหวนกลับมา
ไม่ได้ว่าหายจากโลกหรือไปไหน แต่เพราะว่าเมื่อโตขึ้นบางสิ่งที่ควรลดได้ก็ต้องลด
บางสิ่งที่ทำให้จดจ่อกับมันมากจนเกินไปก็ต้องละ
แต่ว่านะ
ทุกสิ่งทุกอย่างทุกความรู้สึกที่ได้จากเว็บนี้้
เป็นสิ่งที่ดีงามจนไม่น่าเชื่อเลยว่าจะได้เจอบนโลกโซเชียล
อาจจะมีบางครั้งที่มีดราม่า(มันส์ๆ) เเต่มันก็ถือว่าเป็นอีกสีสันหนึ่งของชีวิตเเล้วกัน
สุดท้ายจริงๆแล้วอยากจะบอกว่า
รูปในวันนี้อาจจะไม่ได้ดีมากเลิศเลอฝีมือเหมือเทพจุติ เพราะจากการที่ห่างหายจากการจับเม้าส์ไปนานแสนนาน
ไหนจะเทคนิคต่างๆที่ยังคงใช้เเต่วิธีเดิมของตน ไม่มีการปรับปรุงหรือพัฒนาใดๆ เพราะเน้นทำตามใจและตามสไตล์ที่ตนถนัด
แต่ถึงอย่างนั้นอยากจะตะโกนดังๆให้ทั่วโลกได้รับรู้
ขอบคุณนะคะ สำหรับทุกคอมเม้นต์ ทุกคำติ ทุกคำพูดคุย และทุกมิตรภาพที่ดีงาม
มันคงจะดีถ้าเราได้พบกันอีกครั้ง