____________
สวัสดีครับ แบงค์หายไปนานเลย ขอโทษที่หายไป โดนเฉพาะกับผู้ลงแข่ง HRT
ที่หายไปนี่แบงค์ไปทำร้านคาเฟ่มากับเพื่อนๆกับ ช่วยกันดูแลบริหาร ร้านเป็นร้าน
ชื่อ ตักนม หรือ TN-CAFE ครับ ถ้าใครเสิชเพจในเฟสบุคจะเจอร้าน (ช่วงนั้นผม
ออกแบบทุกอย่างในร้านเลยครับ ตั้งแต่เมนู โปรฯใหม่ โลโก้ ดีนะไม่ต้องออก-
แบบร้านด้วย) ร้านปิด 4 ทุ่ม กว่าจะเก็บร้านก็เกือบ 5 ทุ่มแล้วเลยไม่ได้มีเวลาเข้า
มาในบอร์ดเลย แบงค์มีลูกค้าประจำหลายคนนะครับ ที่จำได้ขึ้นใจเลยมี พี่โกโก้
เย็น คนนี้มาตอนที่ผมอยู่ร้านคนเดียว เปลี่ยวใจสุดอะ จำได้ว่าพี่แกขับรถมาจอด
ที่เซเว่นเดินเข้ามาในร้านแล้วสั่งนมโกโก้เย็นไปนั่งที่โต๊ะ 3 ความน่ารักของฮีคือ
ตอนมาจ่ายตังค์คือยื่นแบงค์ 1000 มาให้ แอบสตั๊นเล็กน้อย ตอนนั้นร้านเพิ่งเปิด
รวมเงินร้านกับเงินของผมเองยังทอนได้ไม่ถึงครึ่งเลย ผมเลยบอกกับเค้า " ขอโทษ
นะครับพี่ พี่มีแบงค์ที่เล็กกว่านั้นไหมอะครับ ผมไม่มีทอนเลยครับ " เค้าก็น่ารักนะ
พยายามหาเงินในกระเป๋าแล้วบอกว่าไม่มี ผมเลยบอกว่าเดี๋ยวผมไปแลกที่เซเว่นให้
นะครับ รอสักครู่ แต่ไม่ครับเค้าเสนอตัวบอกจะไปเองเลย แล้วกลับมาจ่ายแบบยิ้มๆ
พร้อมบอกว่าขอนั่งต่ออีกแปปได้ไหมครับ ผมก็ยินดีให้นั่งต่อ ไม่ใช่ปัญหา ฮ่าๆ
ตอนเค้าจะกลับผมจำได้ว่าผมกำลังเลือกเพลงที่จะเปิดเป็นรายการถัดไป (ร้านเปิดเพลง
ด้วยครับ ต้องเปิดตลอดเวลา) เค้าเดินมาที่เค้าเตอร์แล้วพูดบอกยิ้มว่า " ไปแล้วนะครับ "
ก็เปิดประตูออกไปแล้วกลับไปที่รถ ผมยังมีสังเกตุเห็นเป็นระยะว่าเค้าแอบมองกลับมา
อีกคนที่เป็นพี่ผู้หญิงน่ารักมากคือ พี่ชาเนส (พี่เค้าก็เรียกเราพี่ด้วย 555555)
ครั้งแรกที่ผมเจอเค้าที่ร้านคือสั่งลาวาภูเขาไฟนั่งกินคนเดียว ดูเหงามากมาย แล้วก็เจอ
กันข้างนอกอยู่บ่อยครั้ง ผมก็ทักทายประสาคนจำลูกค้าได้
และมีอีกหลายคนครับที่จำได้และน่ารักกันทุกคน มีคนนึงที่ทำให้เกิดกระทู้นี้ขึ้นมาคือ
นมสดเย็น นี่เป็นชื่อเมนูที่เค้าสั่งทุกครั้งที่มาที่ร้าน เค้าแทบไม่ได้มีอะไรพิเศษ
ให้น่าจดจำไปกว่าคนอื่น พี่โกโก้มาครั้งเดียวยังน่าจดจำได้มากกว่านมสดเย็นด้วยซ้ำ
แต่ผมรู้สึกถูกชะตาคนนี้มาก ครั้งแรกมาประมาณ 3 ทุ่ม ใส่ชุดเครื่องแบบคนเรียนสาย
การบิน(ปัญญาภิวัฒน์) มาถึงก็เอาเอกสารที่เป็นกระดาษ A4 หลายๆแผ่นมาเปิดดู ได้
นมสดเย็นมาแล้วก็ไป ครั้งที่สองก็เวลาประมาณนี้ ใส่เครื่องแบบมาเหมือนเดิม แค่ไม่
เต็มยศแบบคราวก่อน 55555 สั่งนมสดเย็นเหมือนเดิม พอได้แล้วก็ไปเหมือนเดิม ไม่
มีอะไรให้น่าจดจำจริงๆนะ แต่ไม่รู้ว่าทำตั้งแต่ครั้งที่สองนี้ผมต้องคอยมองหาหน้าร้าน
ว่าเค้าจะเดินผ่านตอนใหน ตอนนี้ไปเรียนรึยัง ลงจากหอมาเข้าเซเว่นบ้างไหม (เค้าอยู่
หอในซอยนี้ และตรงข้ามร้านผมก็เซเว่นพอดีเป๊ะ) เป็นแบบนี้อยู่นานมาก และอาการ
หนักกว่าเพื่่อนๆที่แอบชอบลูกค้าทุกคน (//อาย) จนสักพักเริ่มคิดละนะว่าเค้าปิดเทอม
ป่าววะ หรือเรียนจบไปแล้ว หรือกลับต่างจังหวัด จนครั้งที่สาม เป็นครั้งสุดท้ายที่เค้าเข้า
ร้านก่อนพวกผมจะเลิกบริหารร้านและปล่อยคือให้พี่ๆเจ้าของเดิมกลับมาทำต่อ คราวนี้
มาด้วยชุดลำลองธรรมดา เสื้อ T-Shirt สีขาวบางๆ กางเกงสามส่วนสูงกว่าเข่า ในมือถือ
ถุงเซเว่นมาด้วย เข้ามาในร้านสั่งนมสดเย็นเหมือนเดิม คราวนี้ผมไม่ได้เป็นคนปั่นให้ แค่
อยู่นอกร้านและกำลังเก็บร้าน (ร้านกำลังปิดตอนสามทุ่ม ซึ่งปิดเร็วกว่าทุกวันเพราะลูกค้า
มีน้อยมาก) ผมแอบมองอยู่อย่างงั้นตลอด แววตาเค้าอยู่เศร้า นิ่ง คิดอะไรอยู่ตลอด เค้า
อาจจะมีเรื่องไม่ดีมากมายในชีวิตเค้าซึ่งมันอาจจะคล้ายกับตัวผมเอง เมื่อจ่ายตังค์และได้
นมสดเย็นไปแล้ว เค้าก็เดินกลับเข้าไปในซอยเหมือนเดิม แม้แต่การเดินเค้าดูเศร้าๆเหงาๆ
ได้เลยครับ และจากนั้นผมก็ไม่ได้กลับไปเปิดร้านอีกแล้วด้วยปัญหาที่อาจจะอันตรายถึง
ชีวิตผมเอง (เข้าซอยก็ไม่ได้ครับ) ยังเก็บมาคิดถึงทุกวันนี้
ไม่นานมานี้ (29 ที่ผ่านมา) พี่เจ้าของร้านเก่าได้โดนว่าจ้างโดยสถาบันฯปัญญาภิวัฒน์
ให้ไปแจกน้ำแข็งใสและน้ำอัดลมที่สถาบันในงานอบรมอะไรสักอย่าง พี่เค้าก็มาจ้างผมและ
เพื่อนต่อีกทีให้ไปช่วยเค้า ผมตอบตกลงแบบแทบไม่ผ่านรอยหยักสมองเลย ซึ่งนั่นก็ทำให้
ผมได้เจอนมสดเย็นอีกครั้งนึง เค้าไม่ได้เป็นนักศึกษาที่มาอบรมหรกอครับ แค่เดินผ่านสอง
สามครั้งและเล่นปิงปองในฮอลล์อยู่แปปนึง
นั่นแหละครับ //ทำไมมันยาว นั่นอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆแล้วที่ผมได้เจอ ไม่รู้
ในอนาคตจะได้เจออีกไหม เอาจริงๆผมก็กะจะเรียนต่อที่ ปัญญาฯ เพราะตอนนี้ก็จบ ปวช
แล้ว แต่มันดูไม่แน่นอน แถมผมก็ไม่รู้จะเรียนสาขาอะไร แล้วจะสอบทุนได้ไหม จะกู้ยืม
เรียนได้รึเปล่า เพราะค่าเทอมแพงสำหรับผมครับ ดูบ่นมานานเนอะ ก็ขอบคุณสำหรับคน
ที่อ่านจบครับ เขียนงงๆไปบ้าง แต่ไม่ได้มีเนื้อหาสำคัญอะไรที่เกี่ยวผลงานซิมส์ ฮ่าๆ ไม่
จำเป็นต้องอ่านก็ได้นะครับ ขอบคุณที่รับชมนะครับ ขอบคุณครับ ^^