เเม่:สายแล้วๆต้องรีบๆ
เเม่:อุย! สายแล้วเหรอเนี่ย ช่างมันเถอะ(เพราะว่าช้านใส่ไว้ดูว่าสายกี่โมง)
เเม่:โฮะๆ สายประจำคืองานของเรา โวะโฮะๆๆๆ
พี่สาว:ว้ายๆ สายแล้วๆ ตายจริงพื้นดินมันต้อนรับฉันจนลงไปเลยเรอะ
พี่สาว:เฮ้ยยยยย มีคนไข้ฉุกเฉินต้องรึบ~ การสายคืองานของพยาบาลคนสวย~ โฮะๆ(ติดเชื้อมาจากเเม่เห็นๆ)
อีกด้านหนึ่ง ณ รถโรงเรียน
ตึง!!!
คนขัยรถ:เป็นอะไรรึเปล่าเด็กๆ
ลูกชาย:ไม่ครับว่าแต่....เกิดไรขึ้นอะ
ลูกสาว:ถ้าเป็นแล้วจะยังพูดได้อยู่ไหมล่ะ= =
คนขับรถ:คร้าบบบบTT^TT(เด็กไรฟ่ะดุจังเฮ้ย)
ลูกสาว/ลูกชาย:ว่าแต่เกิดอะไีรขึ้น!!!!!!
คนขับรถ:รถชนคร้าบบบ
ลูกสาว:เฮ้ยยย!!!!!!! แล้วฉันจะกลับบ้านยังไงห๊า!!!!!!!!
ลูกชาย:ลืมอะไรอ๊ะเปล่าว่านี้มันถึงบ้านเราแล้วนะ
ลูกสาว:เหรอ!!!!!!!!! แล้วไปกันเถอะ!!!!!!!!!!
คนขับรถ:แล้วผมล๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา
ลูกสาว:เรื่องของแกเซ่
ลูกสาว:ยังหลับเป็นตายเหมือนตอนเช้าเลยแฮะ ท่าเดิมด้วย มันตายยังหว่า
ลูกชาย:ไม่รู้เดี๋ยวมานะ
อีกด้านหนึ่ง ณ รถของอาจาร์ย
อาจาร์ย:ไปเยี่ยมลูกศิษย์ดีกว่า โอ๊ย! ปวดหลังประสาคนแก่
ณ บ้านอันแสนหรูหราของลูกศิษย์
ลูกชาย:ชีวิตมันเศร้า.... ตายดีกว่าเรา ลาก่อนโลก~ หวัดดีทางช้างเผือกT^T
ลูกชาย:ช้านร๊ากกกกกเธอออออออออออออออ โกโบริที่ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกTTOTT(ขอวิบัติเพื่อทำให้มันตลกหน่อยๆ= =)
ลูกชาย:บุ๋มๆๆๆ(แปลได้ว่า:ไอเลิฟยู จ๊วบๆ โกโบริคุง)
ทันใดนั้นเองอาจาร์ยก็ได้มาเจอกับลูกศิษย์ในสภาพ...!!!!!!!!
อาจาร์ย:กรื๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ลูกศิษย์ ไม่....ไม่....ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ลูกสาว:ใครกรื๊ดแถวนี้ฟ่ะ น่ารำคาญ!!!!!!!(ยัยนี่ยังจะ....= =)
จบแล้วค่ะ!!!!!! แล้วพบกันใหม่ในเรื่องรักใสๆของยัยจอมบ๊องนะค่ะ
ขอโปรโมทหน่อยล่ะกันน๊าาา คือเรากำลังทำละครเรื่องรักใสๆของยัยจอมบ๊องจ้า
ทำร่วมกับน้ำหอมค่ะ ตามแผ่นป้ายด้านล่างเลยนะค่ะ อย่าลืมแวะมาน๊าาา
ช่วยอ่านป้ายข้างล่างด้วยนะค่ะ
นักอ่านเอย....นักอ่านเงา...
เลิกส่องกระทู้แล้วเม้นเสียถอะท่าน....