Part 1 >
Part 2 > http://www.thaithesims3.com/topic.php?topic=46913&cmode=1&page=2#post786818
Part 3 > http://www.thaithesims3.com/topic.php?topic=46913&cmode=1&page=2#post793503
Part 4 > http://www.thaithesims3.com/topic.php?topic=46913&cmode=1&page=2#post800907
Part 5 > http://www.thaithesims3.com/topic.php?topic=46913&cmode=1&page=3#post824310
จริงๆเรื่องนี้เป็นละครซิมเรื่องแรกที่เคยทำไว้ ตั้งกะ 2009
แต่ลงในบอร์ด Simsworld เพราะตอนนั้นยังไม่เคยมาเล่นบอร์ดนี้
แต่บังเอิญ ระหว่างทำก็เซฟหายบ้าง ไรบ้าง จนสุดท้ายเกมมันเจ๊ง
เลยค้างอยู่ที่ตอนที่ 7 มานึกถึงขึ้นได้ก็เสียดายเพราะจริงๆมันก็จะจบแล้วเลยว่าจะทำต่อ
ถึงหน้าตาตัวละครจะต่างจากเดิมมาเพราะมันคนละยุคกันสักนิดก็ตาม

ริเจย์ "สมัยยังเอ๊าะเลย เขินอะ


เอาเป็นว่านี่คือยุคเริ่มแรกๆของริเจยืเค้าเลยล่ะ
อย่าเอาไปรวมกับอีกเรื่องแล้วกันเนอะ
เรื่อง ขอโทษครับผมรักคุณก็กำลังจะจบแล้ว
คิดว่าคงไม่มีปัญหาถ้าจะทำเรื่องนี้ต่อ

ละครเรื่องนี้ไม่ใส่บทคำพูดในลูกโป่งนะค้า ออกแนวประโยคประกอบรูป
แนะนำตัวละคร
ริเจย์(สุดที่รักของแม่ฮ่าๆ หน้าตาโบราญมากยุคนั้น)
เด็กหนุ่มที่สอบเข้าโรงเรียนชื่อดังแห่งเมือง sunset ได้
เลยย้ายมาพักอยู่กับลูกพี่ลูกน้องที่สนิทสนมกันดี
เป็นคนเฉื่อยๆนิดหน่อย ชิวได้ตลอดวัน

โซล
ลูกพี่ลูกน้องของริเจย์ที่รักกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ
ค่อนข้างไฮเปอร์บ้าบอไปวันๆแต่ก็ดูแลน้องชายได้ดีผิดคาด

PART 1
ณ สถานีรถไฟเมืองซันเซท
(ขอเนียนที่ว่าการกลายเป็นสถานีไปละเน้อ)

ริเจย์ "ไม่ได้ว่าเมืองนี้ตั้งนานอะไรๆยังเหมือนเดิมเลยนะ"

ริเจย์ "พี่บอกจะมารับตอนบ่ายโมง เกินมาครึ่งชั่วโมงแล้วนี่นา"

*ปิ๊นๆ*
โซล"เฮ้ ริเจย์ ทางนี้ๆ"

โซล "ขอโทษทีนะ พี่ตื่นสาย"

ริเจย์คิด 'โห พี่ ตื่นบ่ายโมงนี่เค้าไม่เรียกว่าสายแล้วมั้ง...'

ริเจย์ "ไม่เป็นไรฮะ ผมก็พึ่งมาถึงเหมือนกัน"

โซล "ปะ เอากระเป๋าขึ้นรถ เดี๋ยวจะได้ไปเก็บของให้เรียบร้อย"
.
.
.
.

ริเจย์ "เป็นเมืองที่สวยจริงๆเลย"

โซล "ใช่ไหมล่ะ นายต้องชอบแน่ๆ สงบสุข ไม่มีมลภาวะด้วย ถึงที่เทียวจะน้อยไปหน่อยก็เหอะ"

ริเจย์ "ห้องพี่โซลนี่น่าอยู่เกินคาดนะเนี่ย"

โซล " อะแน่นอน ถึงมันจะแคบ รก ไกลเมือง ไฟไม่ค่อยติด (มีอะไรดีๆเหลือเนี่ย?) แต่ก็ซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงเลยนา"

ริเจย์ "จริงสิ ก่อนมาถึง ผมเห็นบ้านเก่าๆใหญ่ๆหลังนึง บ้านใครเหรอ"
โซล "บ้านผีสิงน่ะเหรอ??"

ริเจย์"ผีสิง?"

โซล "ก็ใช่น่ะสิ ทุกวันคนจะได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนออกมาจากบ้านนั้น..."
ริเจย์ "จริงเหรอ!"

โซล "ไม่จริง ฮ่าๆๆๆๆ ดูหน้านายซิ เหวอซะ ก็แค่บ้านร้างน่า"

ริเจย์ "เจ้าพี่บ้า แกล้งกันนี่"
.
.
.
.
คืนนั้น

ริเจย์ "อืม..."

ริเจย์ "เธอ เป็นใครน่ะ? เดี๋ยว อย่าพึ่งไป"

ริเจย์"ฝันแปลกจัง"
วันรุ่งขึ้นหลังเลิกเรียน


ริเจย์ "บ้านหลังนั้นนี่นา"

ริเจย์ "ขอเข้าไปดูหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง กลางวันแสกๆ"

ริเจย์ "!"

ริเจย์ "นั้นมันผู้หญิงคนนั้นนี่นา"
To Be Con