เครดิต : Let's Love
อีกไม่กี่่ก็วันแม่เเล้วนะคะ จขกท. อยากบอกว่า "หนูรักแม่ค่ะ"
ถ้าตัวหนังสือใหญ่ไปก็ขอโทษด้วยนะคะ เพราะกลัวอ่านลำบากเลยปรับให้มันใหญ่
ข้อแนะนำ ควรอ่านข้างล่างนี้ให้หมดเพราะคุณอาจจะพลาดอะไรที่ดีๆไป
V
V
V
V
V
V
เมื่อคุณเกิดมาในโลกนี้ แม่อุ้มคุณไว้ในอ้อมอก คุณขอบคุณแม่ด้วยการเปล่งเสียงร้องไห้
เมื่อคุณอายุ 1 ขวบ แม่ป้อนข้าวและอาบน้ำให้คุณ คุณขอบคุณแม่โดยการร้องไห้งอแง
เมื่อคุณอายุ 2 ขวบ แม่สอนให้คุณหัดเดิน... คุณขอบคุณแม่ด้วยการวิ่งหนีทุกครั้งที่แม่เรียกหา
เมื่อคุณอายุ 3 ขวบ แม่ทำอาหารทุกอย่างให้คุณด้วยความรัก... คุณขอบคุณแม่ด้วยการโยนจานลงบนพื้น
เมื่อคุณอายุ 4 ขวบ แม่ให้ดินสิสีแก่คุณ... คุณขอบคุณเม่ด้วยการระบายสีเลอะเต็มพื้นบ้าน
เมื่อคุณอายุ 5 ขวบ แม่แต่งตัวชุดสวยๆ(หรือหล่อๆ)ให้คุณไปเที่ยว... คุณขอบคุณแม่ด้วยการทำชุดเลอะโคลน
เมื่อคุณอายุ 6 ขวบ แม่ไปส่งคุณที่โรงเรียน... คุณขอบคุณแม่ด้วยการร้องตะโกนว่า"ไม่ไป... ไม่ไป..."
เมื่อคุณอายุ 7 ขวบ แม่ซื้อไอศกรีมให้คุณ... คุณตอบแทนแม่ด้วยการทำมันหกเลอะไปทั่ว
เมื่อคุณอายุ 8 ขวบ แม่ซื้อลูกบอลให้คุณ... คุณขอบคุณแม่ด้วยการทำกระจกเพื่อนบ้านแตก
เมื่อคุณอายุ 9 ขวบ แม่สอนให้คุณเล่นเปียโน... คุณขอบคุณแม่ด้วยการไม่เคยแม้แต่จะซ้อม
เมื่อคุณอายุ 10 ขวบ แม่พาคุณไปเรียนพิเศษ และพาไปงานวันเกิดเพื่อน.. คุณขอบคุณแม่โดยการกระโดดลงจากรถโดยไม่คิดที่จะหันกลับมามอง
เมื่อคุณอายุ 11 ขวบ แม่พาคุณไปดูหนังกับเพื่อน... คุณขอบคุณแม่ด้วยการขอนั่งทีละแถว(หรือขอให้แม่ไม่ต้องดู)
เมื่อคุณอายุ 12 ขวบ แม่เตื่อนคุณว่าอย่าดูทีวี... คุณขอบคุณแม่ด้วยการรอให้แม่ออกไปข้างนอกก่อนแล้วค่อยดูต่อ
เมื่อคุณอายุ 13 ปี แม่บอกให้คุณตักผม... คุณขอบคุณแม่ด้วยการด่าเเม่ว่า "แม่นี่... ไม่มีรสนิยมเลยไม่ต้องมายุ่งกับหนู(ผม)หรอก"
เมื่อคุณอายุ 14 ปี แม่จ่ายเงินซัมเมอร์แคมป์ ที่แพงแสนแพง เพื่อให้คุณได้เรียนสิ่งที่ดีๆ... แต่คุณขอบคุณแม่ด้วยการไม่เขียนจดหมายหาแม่ซักฉบับ
เมื่อคุณอายุ 15 ปี แม่กลับบ้านหลังเลิกงานอยากกอดคุณสักกอด... คุณตอบแทนแม่ด้วยการขังตัวเองอยู่ในห้อง
เมื่อคุณอายุ 16 ปี แม่สอนคุณขับรถ... คุณขอบคุณแม่ด้วยการขับรถหนีแม่ไปเที่ยว
เมื่อคุณอายุ 17 ปี แม่จ่ายค่าเรียนกวดวิชา... คุณขอบคุณแม่ด้วยการให้แม่ส่งข้างนอกเพื่อจะได้ไม่อายเพื่อน
เมื่อคุณอายยุ 18 ปี แม่ร้องไห้ในวันที่คุณจบชั้นมัธยม... คุณขอบคุณแม่ด้วยการฉลองยันเช้า
เมื่อคุณอายุ 19 ปี แม่รอโทรศัพท์สายสำคัญ... คุณขอบคุณแม่ด้วยการใช้สายตลอดทั้งคืน
เมื่อคุณอายุ 20 ปี แม่ถามว่าคุณมีแฟนหรือยัง.. คุณขอบคุณแม่ด้วยการตอบว่า "แม่อย่ามายุ่งกะหนู(ผม)เลย"
เมื่อคุณอายุ 21 ปี แม่แนะนำอาชีพของแม่ให้คุณทำในอนาคตของคุณ... คุณขอบคุณแม่ด้วยการพูดว่า "หนู(ผม)ไม่อยากเป็นอย่างแม่"
เมื่อคุณอายุ 22 ปี แม่อยากกอดคุณในวันรับปริญญา... คุณขอบคุณแม่ด้วยการกอดกับเพศตรงข้ามกับคุณ
เมื่อคุณอายุ 23 ปี แม่ซื้ออพารฺตเมนต์และเฟอร์นิเจอร์ให้แก่คุณ... คุณขอบคุณแม่ด้วยการว่ากับเพื่อนๆลับหลังว่า "มันช่างเชยและน่าเกลียดเสียนี่กระไร"
เมื่อคุณอายุ 24 ปี แม่บอกให้คุณพาแฟนของคุณมาหาแม่ เมื่อคุณพามา แม่ถามว่าอนาคตวางแผนได้ว่าอย่างไร... คุณขอบคุณแม่ด้วยการจ้องเขม็งและพูดว่า "แม่จะมายุ่งอะไรกับหนูอีกเนี่ย"
เมื่อคุณอายุ 25 ปี (สำหรับผู้ชาย) แม่ช่วยออกค่าสินสอดให้กับคุณและบอกกับคุณว่าแม่รักคุณมากขนาดไหน... คุณขอบคุณแม่ด้วยการพูดว่า"อายคนอื่นเขาน่าแม่"
(สำหรับผู้หญิง) แม่ออกค่าใช้จ่ายในงานแต่งงานให้คุณ...คุณขอบคุณแม่ด้วยการพูดว่า"หนูอยากไปอยู่ต่างประเทศเพื่อจะได้สวีทกับแฟนโดยไม่มีแม่"
เมื่อคุณอายุ 30 ปี แม่โทร.มาหา และแนะนำวิธีเลี้ยงเด็ก... คุณขอบคุณแม่โดยการบอกว่า"สมัยนี้มันเปลี่ยนไปแล้วค่ะแม่"
เมื่อคุณอายุ 40 ปี แม่โทร.มาชวนคุณไปงานวันเกิดญาติ... คุณขอบคุณแม่ด้วยการบอกว่า"ตอนนี้ไม่ว่างเลย"
เมื่อคุณอายุ 50 ปี แม่ชราและไม่สบาย อยากให้คุณดูและ... คุณขอบคุณแม่ด้วยการบอกว่า "มันเป็นภาระนะแม่ หนูมีงานอีกเยอะแยะ"
และแล้ววันหนึ่ง แม่จากคุณไปอย่างสงบ และทุกอย่างที่คุณไม่เคยทำมาก่อน จะเหมือนฟ้าผ่าในใจคุณ โปรดใช้เวลาสีกนิดแสดงออกถึงความลึกซึ่งต่อแด่"แม่"
ไม่มีอะไรมาแทนแม่ได้ แม้ว่าบางคราวแม่อาจจะไม่ใช่คนที่เข้าใจคุณมากที่สุด หรือเห็นด้วยกับคุณทุกเรื่อง แต่เธอก็คือ "แม่" ของคุณ และเชื่อได้ว่าจะทำทุกอย่างเพื่อคุณรับฟังความกังวลของคุณ
ลองถามตัวเองดู คุณมีเวลาที่จะฟังความเศร้า ความกังวลใจไม่ว่าจากการงาน จากงานบ้าน หรือจากงานในครัวของแม่ไหม คุณเคยนึกถึงความทุกข์ของแม่ที่ทำทุกอย่างเพื่อคุณไหม
รักแม่ให้มาก แม้ว่าความคิดจะแตกต่างกัน เพราะ เมื่อแม่จากไป จะเหลือเพียงความเสียใจและความทรงจำเท่านั้น
อย่าเพิกเฉยกับคนที่ใกล้หัวใจคุณมากที่สุด "รักแม่" ให้มากกว่ารักตัวเอง แสดงความรู้ว่าคุณก็ "รัก" ก่อนที่จะทำได้เพียงบอกรักกับรูปของแม่เท่านั้น
________________________________________________________________________________
จะมีใครอ่านถึงตรงนี้ไหมหนอ นั่งพิมพ์จนเมื่อยมือเลยทีเดียวเชียว บางสิ่งที่เคยทำก็ย้อนนึกถึงน้ำตามันก็คลอเบ้าไม่รู้ว่ามาจากไหน แต่อยากจะบอกกับทุกคนว่ารักแม่มากนะคะ