ความเป็นเพื่อนไม่ลบเลือนไปจากจิต
ความเป็นมิตรจะสถิตในใจฉัน
หากวันใดเพื่อนคนใกล้ต้องไกลกัน
ความผูกพันเรามีกันทุกเวลา

ลาแล้วห้องเรียนเก่าที่เคยอยู่
ลาแล้วคุณครูที่เคยสอน
ลาแล้วเพื่อนรักที่จากจร
ลาแล้วกลอนข้างฝาห้องที่เขียนไว้
ลาแล้วโต๊ะที่รกไปด้วยกาพย์
ลาแล้วภาพที่วานเขียนติดโต๊ะไว้
ลาแล้วม่านที่ปลิวพลิ้วไสว
ลาแล้วไง ......ห้องของพวกเรา



ไม่มีแล้วเข้าแถวหน้าเสาธง
ไม่มีแล้ว แถวตรง พนมมือไหว้
ไม่มีแล้วขาสั้นตัวคู่ใจ
กระโปรงจีบรอบกายก็ไม่มี



มีแต่เพียงภาพเก่าเราร่วมสร้าง
ภาพที่เพื่อนเคียงข้างไปทุกที่
แต่ภาพเก่าจะลับไกลไปทุกที
เพราะวันนี้กล่าวคำว่าอำลา


ใครเล่าเคยร่วมเรียนร่วมเขียนอ่าน
ร่วมกันลอกการบ้านร่วมกัน ซ่า
ร่วมร้องเพลง โดดเต้น เล่นกีฬา
แถมยังแอบนินทา ครูอาจารย์





เคยอยู่ค่ายพักแรมกลางป่าเขา
เพลงใหม่เก่าร้องรับร่วมขับขาน
ยังจำได้ทุกเมื่อเหมือนเมื่อวาน
แม้ล้มลุกคลุกคลานก็มันดี





ถึงวันนี้ดีใจที่ได้จบ
แต่เสียใจไม่ได้พบกับเพื่อนซี้
จากกันไปโชคใครจะร้ายดี
เมื่อถึงวันพรุ่งนี้ไม่มีนาย

ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ ค่ะ ไว้แปะเฟส เวลา จาก กัน ฮิฮิ

ถึงจะเคยทะเลาะเบาะแว้ง
ถึงจะเคยแย้งเรื่องต่างๆ
ถึงจะทะเลาะกันทุกวันก็ตาม
แต่เธอก็คือเพื่อน....ตลอดไป

เราแต่งเอง ไม่รู้เป็นไง มั่ง อาจห่วยขั้นเทพเลยล่ะ 555

ดัน