เรื่องย่อ
อารุกิ แพทติเซีย ลูกครึ่งญี่ปุ่นอเมริกา สาวสวย รวยเรียนไม่เก่งมาเรียนที่เกาหลี เพื่อหารัก และได้พบคิม โมริลูกครึ่ง(อีกแล้วหรอ)เกาหลี ญี่ปุ่น หล่อ เรียนเก่งจนเรียกว่าอัจฉริยะเลยก็ได้ แต่จน เพราะบริษัทของพ่อถูกโกงล้มละลาย แพทติเซียหลงรักโมริ นี้คือจุดเริ่มต้นของความรักแสนวุ่นวาย



ฉัน อารุกิ แพทติเซีย ลูกครึ่งญี่ปุ่นอเมริกา สวยรวยเริ่ด เสียอย่างเดียวเรียนไม่เก่ง ชีวิตฉันวุ่นวายมากก ต้องเรียนโน่นเรียนนี้วุ่นวาย ที่วุ่นวายที่สุดคือ โรงเรียน พ่อฉันให้เรียนที่ญี่ปุ่น,จีน แม่ฉันให้เรียนที่อเมริกา,รัสเซีย ฉันเลยมาเรียนที่เกาหลีไง คนละครึ่ง 555 วันนี้ฉันกำลังไปโรงเรียนสถานที่ฉันไม่ชอบเท่าไร ถึงเสียที
ฉันเดินจากรถอย่างสง่า
ตุบ
ไครชนฉัน อ๊ายยยย
โมริ:''ขอโทดนะครับ'' ชายคนที่ชนฉัน
เขาเอามือของเขาดึงตัวฉันขึ้น
ฉันพร้อมที่ะด่าและมองน่าเขา
แพท:''พระเจ้า''ฉันอุทานเพราะเขาหล่อโฮก
โมริ:''เป็นอะไรหรอป่าวครับ''
แพท:'' ไม่เป็นอะไรค่ะ อุ๊ย ล้มๆ'' อิอิ ต้องเจอมารยา
พ่อบ้าน:'' คุณหนูครับ เป็นอะไรเปล่าครับไปโรงพยาบาลหรอเปล่าครับ'' โอ๊ยยยยยยยย ไอพ่อบ้านจอม เ_ือก
แพท:'' ไม่ต้องหรอกค่ะ แหะ ''
โมริ:"คุณครับผมต้องไปแล้ว"
แพท:"ค่ะ แล้วเจอกันนะค่ะ"
ห้อง 6/A
ครู:"มีเด็กไหม่มานะ''
เด็ก:"ครับบบบบบบบบบบบ/ค่ะ"
แพ ท:''สวัสดีค่ะ ชื่อ อารุกิ แพทติเซียค่ะ '' อึ้งไปเลยไช่ไหม 555 เอ๊ะ !! คนนั้นอ๊ายยยได้อยู่ห้องเดี่ยวกันด้วยต้องหาที่นั่งใกล้เสียแล้ว
พักเที่ยง ไวเหมือนนิยาย
แพท:"สวัสดีค่ะ จำฉันได้ไหมค่ะ"
โมริ:"อ๋อ!!! จำได้สิครับคนที่หกล้มด้วยไช่ไหมครับ"
แพท:"ไช่ค่ะ ^ ^ '' " จะบอกทำไม อายนะ
แพท:"คุณชื่ออ...."
โมริ:"อ๋อ ผมชื่อ โมริ ครับ คิม โมริ"
แพท:"ค่ะ ฉันชื่อ อารุกิ แพทติเซียนะค่ะเรียกว่าแพทก็ได้"
โมริ:"เป็นลูกครึ่งหรอครับ" ถามได้แพทติเซียคงเป็นคนลาวมั่งถามได้ ตอบไปเถอะคนหล่อถาม
แพท:"ค่ะ ญี่ปุ่นอเมริกาค่ะ"
โมริ:"ครับ กินข้าวด้วยกันนะครับ"
แพท:"ค่ะ" อิอิ เราได้สนิทกับโมริแล้ว

ดัน

หนุกดีค่ะ แต่งได้สนุกมากเลยค่ะ

^
^
^
ขอบคุณค่ะ

แล้วจะติดตามไหม ห๊าาาา

ณ. บ้านหรือคฤหาสน์ หลังหนึ่งและห้องของแพทติเซีย

แพทติเซีย Say
21.50
ฮุ่ววววว เหนื่อย จริง ~~~~ แต่ก็นะได้เห็นโมริด้วย ดีใจที่สุดเลยยย อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วจังเลย รีบนอนดีฟ่าา <<วิบัติหน่อยเด้อ
กริ๊งง~~ ใครโทรมาฟ่ะนี่
"ฮัลโล "ใครโทรมานี่ คนกำลังจะนอน
โมริ"สวัสดีครับ ใช่แพทหรือเปล่าครับ"
"ใช่ " ก็ใช่นะซิจะให้เป็นใครล่ะ
โมริ"ผม โมริเองนะครับ ^^ "
"หะ 0o0 มีอะไรหรอค่ะ "หะ พระเจ้า โมริโทรมา แอ๊บแบ๊วก่อนๆ
งงนะซิให้เบอร์ตอนไหน
ตอนเย็น หลังเลิกเรียน
โมริ"แพทผมขอเบอร์หน่อยได้ไหมครับ"
"ได้ซิค่ะ"กริ๊ดดด เค้าขอเบอร์เรารีบๆให้ดีกว่า
เรื่องมันก็เป็นแบบนี้
ต่อๆ
โมริ"คือว่า แพททำการบ้านวิชาฟิสิกส์เสร็จยังครับ"
"เออ คือ ยังอ่ะค่ะ มันเพลียไปหน่อยอ่ะค่ะ ปวดหัวด้วย" เฮ้ย!!!เออใช่ลืม มารยาเข้าไว้ๆ
โมริ"หรอครับ แล้วพรุ่งนี้จะมาไหมครับ"
"มาซิค่ะ"
โมริ"อ้าวหายปวดหัวแล้วหรอครับ"
"ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ แล้วโมริถามทำไมหรอค่ะ" แหะๆ
โมริ"อ๋อ อาจาร์ยเค้าฝากมาอ่ะครับ เค้าบอกว่า คุณแพทตอนอยู่โรงเรียนที่อเมริกาไม่เคยทำการบ้านเลยอ่ะครับ "
"ค่ะ = = ''แหะๆ อาจาร์ยชื่ออะไรฟ่ะ ฉันจะไปฆ่ามัน
โมริ"ปวดหัวบ่อยหรอครับ"
"ก็นะค่ะ"มารยาๆ
โมริ"กินยายังครับ"
"ยังเลยค่ะ"โมริเป็นห่วงเราหรอกริ๊ดๆ
โมริ"กิยยาสิครับจะได้หายไวๆ"
"ค่ะ"
โมริ"แล่วพรุ่งนี้ล่ะครับ"
"อะไรหรอค่ะ"เอ๋
โมริ"การบ้านไงครับ"
"การบ้าน?"หะ!!!
โมริ"ลืมแล้วหรอวิชาฟิสิกส์ไง"
"อ๋อ ใช่ค่ะ ใช่"
โมริ"แล้วพรุ่งนี้จะเสร็จไหมครับ"
จะเสร็จได้ยังไงยังไม่ได้ทำเลย
"เออ คือ ไม่เสร็จอ่ะค่ะ TTแต่เอ๋ ฟิสิกส์ส่งวันศุกร์นะค่ะ"
โมริ"ก็ทำก่อนไงครับ งั้น พรุ่งนี้ผมสอนนะ"
"ค่ะ"ใจดีนะเนี่ย
โมริ ''พรุ่งนี้เจอกันนะครับ''
"ค่ะ" บายค่ะ จุ๊บๆ
ติ่ง
พรุ่งนี้ละนะฉันจะเอาหัวใจทั้งดวงของโมริมาให้ได้
_______________________________________________________________________________________

จบบทที่2
สั้นหนอเพราะกำลังใจไม่มี เลยเขียนได้แค่นี้

ติดตามก็ได้

อั๊ยย๊ะ อยากเห็นหน้าโมริจัง ว่าจะหล่อขนาดไหน

ว่าแต่ ฟิสิส์น่ะ จะเสร็จไม๊เนี่ย

โมจิก็ต้องน่ากินอยุ่แล้ว ฮ่าๆๆ

ตัวละคร อิอิๆ

คิม โมริ
อายุ 18
นิสัย เงียบๆ สุขุมนุ่มลึก ใจดี ชั้วร้ายนิดๆละมั้ง


อารุกิ แพทติเซีย
อายุ 18
นิสัย นิสัยคุณหนูตั้งแต่เกิด ร่าเริง อ่อนโยนลึก


อารุกิ โมโม่
อายุ 16
นิสัย ภายนอกดูอ่อนโยนแต่จิงๆแล้ว นี่แหละนางร้ายตัวจิง เป็นน้องสาวของแพทติเซีย

http://www.niyay.com/member/index.php

สมัครที่เว็บนี้ก็ได้นะคะ เราก็เล่นอยู่นะ ชอบแต่งนิยายใช่ไหมคะ

เราก็เเต่งนะ แต่ตอนนี้ไม่ได้อัพนิยายของตัวเองเลย (ขี้เกียจมาก -..-)

ฝากตินิยายเราหน่อยล่ะกันนะ

http://story.niyay.com/story-43057/

(ไม่สนุกหรอกแต่อยากให้ลองอ่านดู แหะๆ)

^
^
^
หนุกมากเลยค่ะ

________________

ดันๆเหนื่อย

ท้อมาก

^
^
^
ขอบคุณค่ะ

เดี๋ยวพรุ่งอัพแล้ว

โมริ Say

06.00 น.

ฮ้าวววว ง่วงจังแหะ ต้องตื่นเช้าทุกวันเลย อาบนํ้าดีกว่า

06.50

"โมริ ลงมากินข้าว" เสียงพ่อผมดังมาก

"วันนี้ข้าวเป็นอะไรล่ะพ่อ" ผมถามอย่างเบื่อ

"ก็โจ๊กไง " พ่อตอบใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

"อีกแล้วหรอพ่อ" พ่อและผมหน้าเริ่มเป็นเครียดเพราะคำพูดของผม

"ก็เออนะสิ แกก็รู้ว่า ว่าฐานะบ้านเราเป็นยังไง"

"ผมรู้ อีกไม่นานผมจะรวยให้ได้ ผมจะไม่เป็นแบบพ่อหรอก" ผมตะโกนใส่พ่อ

"ฉันผิดไช่ไหม"พ่อพูดโต้ผม

"ไช่พ่อผิด"ผมตะโกนอีกครั้ง

พ่อของผมเงียบและขอตัวไปห้องนํ้า ต่อมา1 นาที ผมได้ยินเสียงร้องไห้เบาๆ นํ้าตาเริ่มไหลแต่ก็ไม่ไหลเพราะผมเช็ดและทำจิตใจให้เข้มแข็ง
ผมจะเล่าเรื่องของผมให้ฟัง เรื่องมันมีอยู่ว่า

เมื่อผมยังเด็กๆอายุ8ขวบ บ้านของผมรวยมากแต่บ้านของผมโดนโกงจนล้มละลายเพราะตระกูลอารุกิ บ้านเราเลยจนไม่มากเท่าไรพอมีพอกินแต่เพราะพวกเราไม่เคยลำบาก พอเจอสถานการณ์แบบนี้มันก็เลยลำบากสุดๆ ต่อมาแม่ผมก็หนีไปแต่งงานใหม่กับคนรวย ผมก็เลยต้องอยู่กับพ่อมาตลอด10ปี ตลอด10ปีผมไม่เคยได้เห็นหน้าแม่เลย ผมเลยตั้งใจเรียนจนถูกเรียกว่าอัจฉริยะ เก่งทุกด้าน ฉันตั้งใจเรียนมากจนไม่มีเวลาคุยกับใคร คนอื่นจนเรียกผมว่า เจ้าชายนํ้าแข็งจอมอัจฉริยะ ทำไมต้องเรียกว่าเจ้าชายเพราะพวกผู้หญิงตั้งให้ผมไง ผู้หญิงบอกว่าผมหล่อ ผมไม่ได้หลงตัวเอง แต่มันเป็นเรื่องจริง ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมผมต้องยุ่งกับแพทเพราะ คนที่โกงตระกูลผมคือตระกูลของแพทไง ผมไม่ได้ชั้วร้ายแต่ผมแค่แก้แค้น

ผมเล่าให้ฟังจนเวลา 07.10น. มาถึงโรงเรียนพอดีเลย
"โมริคุง มาเที่ยวบ้านฉันสิ โมริคุง ไปทะเลดีกว่า โมริคุง กินช็อกแลตไหม โมริคุง เบลอๆๆ"

ทุกวันชีวิตของฉันจะเป็นแบบนี้ น่าเบื่อที่สุด

พอเถอะ ฉันจะเข้าห้องเรียนแล้ว

"สวัสดีจ๊ะ โมริคุง "
"สวัสดีครับ แพท "ผมต้องยิ้มเอาไว้

"ชิๆ ทีพวกเรานะทำเป็นเชอะใส่ ทีนังลูกคนรวยทำเป็นอารมณ์ดี"

"เราเข้าห้องเรียนกันเถอะ"

"จ๊ะ"
___________________________________________________________________________________________________
จบบท3 สั้นหน่อยนะค่ะปวดหัวอ่ะ

ง่ะ ไวจัง กำลังมันส์เลย แต่น่าสงสารพ่อของโมรินะ

ดันๆเดี๋ยวอัพ4แล้ว