ที่เอามาบอกไม่ได้มีเจตนาสร้างกระแสหรืออะไรนะคะ แค่อยากนำมาบอกเล่า
ว่าคนเกาหลีบางคนเค้าคิดยังไงกับคนไทย และเพราะอะไรเค้าถึงคิดอย่างนั้น ก็เท่านั้นเองนะคะ
และต้องขอโทษหากกระทู้นี้ยาวไปหน่อย เรื่องนี้เราได้มาจากการพูดคุยและสัมภาษณ์นิสิตแลกเปลี่ยนจากเกาหลี Hunkuk University ที่แลกเปลี่ยนมาเรียนที่มหาวิทยาลัยของเรานะคะ ผู้ที่เราสัมภาษณ์เป็นนิสิตชั้นปีที่ 3 แล้วค่ะ มี2 คน ชื่อ ยู พโย จิน(หญิง) และอีกคน พัก อิล กุ๊ก(ชาย)
2 คนนี้เค้าเป็นนิสิตแลกเปลี่ยนที่เรียนเอก ภาษาไทยที่มหาวิทยาลัยในเกาหลีของเค้า
จากคำพูดของเค้าคือ คนเกาหลีส่วนใหญ่ ที่ไม่เคยได้สัมผัสเมืองไทย หรือคนไทยเค้าไม่ค่อยชอบคนไทยค่ะ
นั่นเพราะเรื่องราวจากประวัติศาสตร์ และ(จากความคิดของเราเองที่คิดหลังจากสรุปรายงานแล้ว) คือคนเกาหลีค่อนข้างถือตัวและเป็นชาตินิยมค่ะ
บางคนอาจสงสัยว่าทำไมเพราะจากที่เราเคยเรียนประวัติศาสตร์ คือชาติไทยเราเคยไปช่วยเหลือเกาหลีรบใช่มั้ยค่ะ
เสบียง ทหาร ยารักษาโรค เราเป็นคนส่งไปให้เค้าได้ใช้ช่วยเหลือประเทศเค้าตอนสงคราม แล้วทำไมคนเกาหลีถึงได้ไม่ชอบคนไทยล่ะ จากที่เราได้สอบถาม เค้าบอกว่า คนเกาหลีถูกสอนให้จำช่วงเวลาอันน่าลำบากต่อสงครามนั้นเอาไว้ และสอนให้รักชาติ รักคนในประเทศตนเอง
และที่สำคัญจงอย่าลืมสิ่งที่ประเทศญี่ปุ่นและเกาหลีเหนือได้ทำไว้กับประเทศเกาหลีใต้
แต่ตอนที่ไทยไปช่วยนั้น คือสงครามระหว่างเกาหลีเหนือและใต้ ทั้งๆที่ตอนนั้นเกาหลียังบอบช้ำจากการรุกรานของญี่ปุ่น
คนเกาหลีตอนนั้นยังแค้นและไม่พอใจการกระทำของทหารญี่ปุ่นเป็นอย่างมาก และประวัติศาสตร์ประเทศไทย
ไทยเราเคยยอมให้ญี่ปุ่นตั้งฐานทัพในเมืองไทย และใช้เป็นทางเชื่อมไปรุกรานพม่า ลาว
คนเกาหลีเค้าก็เคยได้เรียนประวัติศาสตร์เหล่านี้เหมือนที่เราเรียน และอาจจะได้สอนมุมมองของเค้าลงไปในการเรียนการสอน
ว่าประเทศไทย เป็นประเทศที่อ่อนแอ ไม่รักศักดิ์ศรีของประเทศ และยังช่วยสนับสนุนญี่ปุ่นในการรุกรานประเทศอื่น(ความคิของเค้านะคะ ไม่ใช่ของเรา -*-)
(แต่ที่คนไทยได้รู้ต่อมาคือเรื่องนั้น เป็นการตัดสินใจของผู้นำที่ตอนนั้นออกไปทางระบบเผด็จการทางทหาร และคนไทยส่วนใหญ่ไม่ต้องการ แต่คนเกาหลีเค้าอาจจะไม่รู้ไงคะ)
นี่แหละค่ะ ที่ทำให้คนเกาหลีดูถูกและโกรธเคืองคนไทย ที่ไปให้การสนับสนุนญี่ปุ่น
อย่างนิสิต 2 คนที่เราไปสัมภาษณ์ ตอนแรก เค้าเองก็ค่อนข้างมีอคติกับเมืองไทยเช่นเดียวกัน
ยู พโย จิน บอกว่าตอนแรกเธอยอมรับว่าเสียใจและผิดหวังมาก เธอร้องไห้และออกไปดื่มกับเพื่อนๆอยู่หลายวัน เธอไม่อยากเรียนเอกไทย
แต่เมื่อเธอได้เรียนไปเรื่อยๆ เธอกลับชอบ และภูมิใจที่ได้เรียนเอกนี้ เพราะภาษาไทยเป็นภาษาที่ยากมากๆ การเขียน การออกเสียง ช่างลำบาก
อีกทั้งอาจารยืชาวไทยและรุ่นพี่ชาวไทยที่ไปเรียนแลกเปลี่ยนอยู่นั้นก็น่ารักมากๆ ทุกคนนิสัยดี ร่าเริง และอ่อนน้อม และการที่เธอได้เรียนเอกไทยและจากศิลปินนักร้องเกาหลีทำให้เธอรู้จักประเทศไทยมากขึ้น
รู้ว่าเป็นประเทศที่สวย อาหารอร่อย และอากาศอบอุ่น(เค้าว่างั้นนะคะ)
เธออยากมาเมืองไทยมากๆ ดังนั้นเธอจึงตั้งใจเรียน เผื่อให้ได้เป็นนิสิตแลกเปลี่ยนค่ะ เมื่อมาเมืองไทย วันแรกที่มามหาวิทยาลัยเธอเป็นกังวลมาก เพราะ กลัวจะเข้ากับเพื่อนที่นี้ไม่ได้
แต่ทุกคนที่นี้ ก็ตอนรับเธอเป็นอย่างนี้ พาไปกินข้าว พาไปเที่ยว และทุกคนเป็นคนอบอุ่น สนุกสนานและอ่อนโยน
อย่างเหตุการณ์ที่เบเกอรี่ของมหาวิทยาลัย วันนั้นเธอเดินชนนิสิตอีกคนจนเค้กที่อยู่บนจานผู้หญิงคนนั้นตกลง
แต่นิสิตคนั้นกลับบอกว่าไม่เป็นไรและยังเป็นคนเก็บเค้กที่ตกนั้นเอง เธอตกใจมาก เพราะถ้าเป็นที่เกาหลี
เรื่องที่เกิดขึ้นคงกลายเป็นเรื่องใหญ่ และเธอคงต้องเป็นคนเก็บ ตอนนั้นเธอบอกว่าเธออึ้งมากและตกใจ จนทำอะไรไม่ถูกเพราะคิดว่าต้องโดนด่าแน่ๆ
แต่นิสิตคนที่เธอเดินชน กลับยิ้ม "บอกว่าไม่เป็นไรค่ะ"
พอเจอปฏิกิริยาอย่างนั้นเธออึ้งจนไม่สามารถพูดว่าขอโทษออกไปได้ ทำให้ทุกวันนี้เธอยังรู้สึกผิดอยู่เลย
ทั้งนี้พวกเค้าเองก็อยากให้ชาวเกาหลีที่ยังมีอคติต่อเมืองไทยมาสัมผัสเมืองไทย
แล้วจะได้รู้ว่าทำไม พวกเค้าหรือชาวเกาหลีอีกหลายๆคน ถึงได้ชอบเมืองไทย
ชอบคนไทย ชอบภาษาไทย ชอบอาหารไทย แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ พัก อิล กุ๊ก บอกนะคะ
คือตอนแรกที่เค้ามาเมืองไทยเค้าชอบอากาศที่นนี่มากๆ แต่พออยู่ไปซักพักถึงได้เข้าใจ
ว่าทำไมเพื่อนชาวไทยของเค้าที่เกาหลี ถึงได้บอกเค้าว่า อยู่ไปนานๆเดี๋ยวจะรู้สึก (555+) นี่เเค่เล็กน้อยนะค่ะไปอ่านต่อได้ที่นี่
http://www.dek-d.com/board/view.php?id=1466338 เคดิต:dek-d