วันครูปีนี้ มีบุคคล2ท่าน ที่ผมอยากจะเอ่ยถึง
ขอพูดรวมๆนะครับ
ครูสอนภาษาไทยคนแรก แน่นอนที่พ่อกับแม่ สอนให้เราพูด
จากไม่รู้ภาษาอะไรเลย จนเริ่มเป็นคำ และสามารถฟัง
จนตอบโต้กับท่านได้ แต่เป็นเรื่องที่น่าเสียใจ
ที่บางครั้ง เราเอาสิ่งที่ท่านสอนให้เราตั้งแต่เกิด
มาเถียง หรือ ต่อว่าท่าน ท่านสอนให้เราพูดเป็นเพื่อมาเถียง???
ผมขอโทษพ่อกับแม่ มากๆเลยนะครับ....
ครู ภาษาอังกฤษคนแรก ของผม คือพ่อกับแม่ ที่ซื้อโปสเตอร์
A-Z สีสันสดใส พร้อมกับรูปสัตว์สิ่งของที่น่ารัก
ตั้งแต่ยังไม่เข้าอนุบาล พ่อกับแม่ สอนให้รู้จักสิ่งของรอบตัว
ผ่านตัวอักษร A-Z เหล่านี้ เท่าที่ท่านสามารถจะทำได้
ครูสอนศิลปะคนแรก .... พ่อกับแม่สอนให้เราแยกแยะสี
ตั้งแต่เกิด ท่านคอยสอนตลอด ว่านี่คือสีดำนะ นี่สีขาว......
ซื้อสมุดระบายสี มาให้เราระบายเล่น สอนวาดรูป บ้าน
รูปปลา รูปคนเป็นตัวก้างๆ อย่างน้อยก็เท่าที่ท่านจะทำได้
ท่านไม่ได้สอนองค์ประกอบ การจัดวาง
แต่ยิ่งกว่านั้นคือท่านเป็นคนแรก ที่ทำให้ผมได้จับดินสอ....
ครูสอนเลขคนแรก .... พอเราเริ่มเข้าอนุบาลก็มี โปสเตอร์
การ บวกลบคูณหาร ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจหรอก สนแต่ว่า
มันคือของใหม่ และ มีตัวการ์ตูนน่ารัก ท่านก็สอนเพียง
การบวกลบง่ายๆ สอนให้เรานับนิ้ว สอนว่านี่คือ
เลข1 2 3 4....... สอนดูนาฬืกาให้เป็นว่ากี่โมงแล้ว
พอโตมาทั้งที่รู้ๆว่า บอกท่านจะกลับ 2 ทุ่ม ก็เที่ยงคืนทุกที....
ครูสอนวิทย์คนแรก......ถึงพ่อกับแม่จะไม่ได้สอนสูตรในการคำนวน
หรือสูตรเคมี แต่ท่านก็ทำให้เรารู้ว่า อะไรกินได้ อะไรกินไม่ได้
อันไหนแข็ง อันไหนอ่อน แถมยังเป็นหมดคนแรก
ที่คอนทำแผลให้ตอนเราหกล้ม....
พอโตมาเราเริ่มแยกแยะได้ ว่าแต่.....
เหล้าที่ผมดื่มและบุหรี่ที่ผมสูบอยู่ทุกวันหล่ะ....
ครูสอนสังคมคนแรก..... พ่อกับแม่สอนให้เรารู้ว่า
คนไหนคือผู้ใหญ่ คนไหนคือเด็ก เราควรให้ความเคารพใคร
หรือบางครั้งพอมีเวลาจากการทำงาน 7 วันในหนึงอาทิตย์ ของท่าน
ท่านยอมหยุดเพื่อ พาเราไป พิพิธภัณฑ์บ้าง หรือถ้าไม่มีเวลา
ก็สอนเราจาก โทรทัศน์ ว่าดูแล้วได้อะไร หรือเค้าทำอะไรกัน.....
ครูสอนพละคนแรก...... พ่อกับแม่สอนให้เราคลาน จนเดินเป็น
สอนให้เราขี่จักรยาน ต่อให้ล้มกี่ครั้ง ท่านก็อยู่ข้างๆเราเสมอ
ทุกวันนี้ตั้งแต่เดินได้ เรากลับไม่ค่อยจะอยู่บ้าน.......
ครูสอนถ่ายรูปคนกแรก..... พอเราโตขึ้นในระดับหนึ่ง
พ่อกับแม่มีเพียงกล้องฟิล์มเก่าๆตั้งแต่สมัยเป็นวัยรุ่น
พอเราเริ่มรู้เรื่อง ก็งอแง อยากเป็นคนถ่ายบ้าง
มือคู่นั้น ที่ประคอง นิ้วชี้ข้างขวาเรา ไปกดที่ปุ่มชัตเตอร์
รูปแรกที่ถ่าย มันเป็นรูปแห่งประวัติศาสตร์
ไม่ใช่เพราะตัวภาพ แต่เพราะ มีคนทำให้เรารู้ว่า
ภาพทุกภาพที่ถูกถ่ายนั้น มาจากปุ่มนี้............
จนถึงทุกวันนี้ผมเป็นช่างภาพ แต่แทบไม่มีเวลา
ถ่ายรูปครอบครัวตัวเองเลย.......................
ขอบคุณครับ คูณครูสองคนแรกของผม.....
Monkeynuzz
ขอพูดรวมๆนะครับ
ครูสอนภาษาไทยคนแรก แน่นอนที่พ่อกับแม่ สอนให้เราพูด
จากไม่รู้ภาษาอะไรเลย จนเริ่มเป็นคำ และสามารถฟัง
จนตอบโต้กับท่านได้ แต่เป็นเรื่องที่น่าเสียใจ
ที่บางครั้ง เราเอาสิ่งที่ท่านสอนให้เราตั้งแต่เกิด
มาเถียง หรือ ต่อว่าท่าน ท่านสอนให้เราพูดเป็นเพื่อมาเถียง???
ผมขอโทษพ่อกับแม่ มากๆเลยนะครับ....
ครู ภาษาอังกฤษคนแรก ของผม คือพ่อกับแม่ ที่ซื้อโปสเตอร์
A-Z สีสันสดใส พร้อมกับรูปสัตว์สิ่งของที่น่ารัก
ตั้งแต่ยังไม่เข้าอนุบาล พ่อกับแม่ สอนให้รู้จักสิ่งของรอบตัว
ผ่านตัวอักษร A-Z เหล่านี้ เท่าที่ท่านสามารถจะทำได้
ครูสอนศิลปะคนแรก .... พ่อกับแม่สอนให้เราแยกแยะสี
ตั้งแต่เกิด ท่านคอยสอนตลอด ว่านี่คือสีดำนะ นี่สีขาว......
ซื้อสมุดระบายสี มาให้เราระบายเล่น สอนวาดรูป บ้าน
รูปปลา รูปคนเป็นตัวก้างๆ อย่างน้อยก็เท่าที่ท่านจะทำได้
ท่านไม่ได้สอนองค์ประกอบ การจัดวาง
แต่ยิ่งกว่านั้นคือท่านเป็นคนแรก ที่ทำให้ผมได้จับดินสอ....
ครูสอนเลขคนแรก .... พอเราเริ่มเข้าอนุบาลก็มี โปสเตอร์
การ บวกลบคูณหาร ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจหรอก สนแต่ว่า
มันคือของใหม่ และ มีตัวการ์ตูนน่ารัก ท่านก็สอนเพียง
การบวกลบง่ายๆ สอนให้เรานับนิ้ว สอนว่านี่คือ
เลข1 2 3 4....... สอนดูนาฬืกาให้เป็นว่ากี่โมงแล้ว
พอโตมาทั้งที่รู้ๆว่า บอกท่านจะกลับ 2 ทุ่ม ก็เที่ยงคืนทุกที....
ครูสอนวิทย์คนแรก......ถึงพ่อกับแม่จะไม่ได้สอนสูตรในการคำนวน
หรือสูตรเคมี แต่ท่านก็ทำให้เรารู้ว่า อะไรกินได้ อะไรกินไม่ได้
อันไหนแข็ง อันไหนอ่อน แถมยังเป็นหมดคนแรก
ที่คอนทำแผลให้ตอนเราหกล้ม....
พอโตมาเราเริ่มแยกแยะได้ ว่าแต่.....
เหล้าที่ผมดื่มและบุหรี่ที่ผมสูบอยู่ทุกวันหล่ะ....
ครูสอนสังคมคนแรก..... พ่อกับแม่สอนให้เรารู้ว่า
คนไหนคือผู้ใหญ่ คนไหนคือเด็ก เราควรให้ความเคารพใคร
หรือบางครั้งพอมีเวลาจากการทำงาน 7 วันในหนึงอาทิตย์ ของท่าน
ท่านยอมหยุดเพื่อ พาเราไป พิพิธภัณฑ์บ้าง หรือถ้าไม่มีเวลา
ก็สอนเราจาก โทรทัศน์ ว่าดูแล้วได้อะไร หรือเค้าทำอะไรกัน.....
ครูสอนพละคนแรก...... พ่อกับแม่สอนให้เราคลาน จนเดินเป็น
สอนให้เราขี่จักรยาน ต่อให้ล้มกี่ครั้ง ท่านก็อยู่ข้างๆเราเสมอ
ทุกวันนี้ตั้งแต่เดินได้ เรากลับไม่ค่อยจะอยู่บ้าน.......
ครูสอนถ่ายรูปคนกแรก..... พอเราโตขึ้นในระดับหนึ่ง
พ่อกับแม่มีเพียงกล้องฟิล์มเก่าๆตั้งแต่สมัยเป็นวัยรุ่น
พอเราเริ่มรู้เรื่อง ก็งอแง อยากเป็นคนถ่ายบ้าง
มือคู่นั้น ที่ประคอง นิ้วชี้ข้างขวาเรา ไปกดที่ปุ่มชัตเตอร์
รูปแรกที่ถ่าย มันเป็นรูปแห่งประวัติศาสตร์
ไม่ใช่เพราะตัวภาพ แต่เพราะ มีคนทำให้เรารู้ว่า
ภาพทุกภาพที่ถูกถ่ายนั้น มาจากปุ่มนี้............
จนถึงทุกวันนี้ผมเป็นช่างภาพ แต่แทบไม่มีเวลา
ถ่ายรูปครอบครัวตัวเองเลย.......................
ขอบคุณครับ คูณครูสองคนแรกของผม.....
Monkeynuzz