กรกฎาคมดึกแล้ว…ฉันยังคงเล่นsmsไม่เลิกข้อความเย้ยเยาะยังคงส่งต่อเนื่องมาเรื่อยๆจากแดนไกลโทรกลับมาเล่าบรรยากาศบ้างพอให้อิจฉาเบียร์เย็นๆยามบ่ายณ เชิงดอยสูงในเชียงใหม่ฝนโปรยปรายเป็นละอองฝอย หลังม่านหมอกเบาบางเป็นขุนเขาเขียวขจีพระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า“เขาคงเหงา อยากจะคุยกับใครสักคนเงียบๆ”ฉันบอกกับตัวเองได้แค่นั้นสิงหาคมเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นกลางดึก“ไปดูฝนดาวตกกันไหม”ฉันเห็นเขาเอาจริงเอาจังกับการอธิฐานหลายครั้งจนอดขำไม่ได้“ขำอะไรเหรอ รู้หรอกว่าดาวช่วยอะไรเราไม่ได้แต่อย่างน้อย ดาวก็ช่วยให้เราจัดเรียงความฝันนะความฝันอันไหนที่เราอยากให้มันเป็นจริงมากที่สุด เราก็จะรีบอธิฐานก่อน”เขาหันมาบอกยิ้มๆฉันไม่รู้ว่าฝันของเขาเป็นจริงบ้างไหมแต่คืนนั้นเหมือนเขานั่งอยู่ในความฝันตัวเองกันยายนฉันตื่นแต่เช้าทั้งที่เป็นเช้าวันหยุดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหลังจากที่ฉันแต่งตัวเสร็จพอดี“ราชรถพร้อมแล้วครับคุณผู้หญิง”ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ เขาส่ง sms เข้ามากลางดึกว่าต้องไปโคราชด่วนพรุ่งนี้เช้าทว่าตี2กว่าแล้วเขายังไม่นอน“I can’t sleep. It’s not my bed time”สุดท้ายลงเอยที่ฉันต้องตกกระไดพลอยโจรนั่งรถไปเป็นเพื่อนเขาฉันนั่งไปบนรถทั้งๆที่ไม่รู้จริงๆว่าเขากำลังไปงานแต่งงานญาติผู้น้องดูเขาพออกพอใจที่ได้เห็นท่าทางประหม่าของฉันที่ต้องเป็นเป้าสายตาจากญาติๆของเขาเพราะเขาไม่เคยพาเพื่อนผู้หญิงไปให้ญาติพี่น้องรู้จักเลยสักคนนึกเคืองในใจทุกครั้งที่หันไปเห็นคนเจ้าเล่ห์นั่งอมยิ้มอยู่ข้างๆขากลับเขาเลี้ยวเข้าเขาใหญ่“แวะหน่อยนะ ไม่ได้มาตั้งนานแล้ว”เรานั่งฟังเสียงน้ำตกนกร้องกันอยู่นานเท่าไหร่ไม่รู้ต่างคนต่างเงียบฉันเริ่มตอบตัวเองไม่ได้เขาทำอย่างนี้เพื่ออะไรเขาจูงมือฉันเข้ามาในความฝันคล้ายจะเป็นฝันของเขานานวันฉันเริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่เขาเดินเข้ามาในความฝันฉันต่างหากฝนตกเตือนให้เรากลับบ้านเสียงเพลงเพลงหนึ่งดังขึ้นพอดีที่รถจอดหน้าบ้านฉัน“นั่งฟังเพลงกันก่อนเถอะ”หากคืนนี้ มีดาวอยู่ล้านดวง ฉันขอได้ไหมสักดวงหนึ่ง ช่วยฟังฉันทีเพราะว่าคืนนี้ ฉันมีเรื่องร้อนใจ อยากอธิษฐานและขอดวงดาวให้ช่วยฉันซักทีเนื่องจากตอนนี้ฉันรู้สึกจิตใจมันอ่อนไหว อยากจะรู้ว่าเขาเป็นยังไงจากคำพูดวันนี้……………………………ฉันกลับเข้าบ้านเขา…ที่เพิ่งจากกันไม่กี่นาทีmassage เข้ามา“Today is very wonderful, isn’t it? It’s my unpackage present”Happy Birthday