กติกาเหมือนเดิม 3 คนแรกของทุก ๆ ตอน 1 ดาว
เรื่องโดย
Tanmhs
แด่เพื่อนผู้ร่วมตายในเกมส์นี้
Tanmhs
แด่เพื่อนผู้ร่วมตายในเกมส์นี้
บทที่ 1 เรป 1 ค่ะ
บทที่ 2 เรป 13 ค่ะ
บทที่ 1
เพื่อนใหม่ที่แสนดี รึเปล่านะ
เพื่อนใหม่ที่แสนดี รึเปล่านะ
quote :
ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่รู้เพียงว่าพอลืมตาขึ้นมาแล้ว ทุก ๆ อย่างมันก็น่ากลัวที่นี่ราวกับ นรก ดีดีนี่เอง
“นี่เธอนะ อย่าเดินชักช้านักซิ เธอจะทำให้พวกเราลำบากนะรู้ไหม”
“ขอโทษค่ะ”
ดิฉันมีนามว่า เอริ เป็นนักโทษหมายเลข 253 อยู่ ๆ ก็มีเหตุที่ทำให้ฉันต้องมาอาศัยอยู่ในคุกนี้ ย้อนไปเมื่อ 4 วันที่แล้ว ใจกลางเมืองนิวยอร์ก ฉันเป็นเพียงนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นตัวเล็ก ๆ คนนึง ที่กำลัง ช๊อบเสื้อผ้ากระจายอยู่ในร้านค้าแห่งหนึ่งจู่ ๆ ก็มีเสียงดังเข้ามาในหู บึ้ม เพียงบึ้มเดียวเท่านั้นร้านหลังนั้นก็กระจุยพร้อมกับร่างของฉันที่กระเด็นออกมานอกร้าน เลยไม่บาดเจ็บเท่าไร จู่ ๆ ตำรวจก็วิ่งแห่กันมาที่ร้านแล้วจับตัวฉันทันที ฉันแทบบ้าคลั่งด้วยความตกใจนี่มันอะไรกันจู่ ๆ ฉันก็ถูกจับทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแม้แต่น้อย ขณะที่พวกเขาจับตัวฉันขึ้นรถนั้น บนรถกลับมีชายหนุ่มหน้าขาวซีดนั่งอยู่บนรถ เขาหันหน้ามามองฉันแล้วพูด
“ชู่ว อย่าเอะอะเสียงดังน่า”
พอสิ้นสุดเสียงรถตำรวจก็ระเบิดต่อหน้าต่อตา จากนั้นฉันก็สลบไม่รู้เรื่องอะไรอีก พอรู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ที่นี่แล้ว
“เธอ เธอ”
ขณะที่เหล่านักโทษนับพัน ๆ คนกำลังเดินลากโซ่ของตัวเองไปยังห้องประชุมนั้นหญิงสาวคนนึงก็วิ่งมาหาฉัน
“เธอเป็นเด็กใหม่รึเปล่า ฟังฉันรู้เรื่องไหม”
“ฟังรู้เรื่องสิ”
“เธอคงยังไม่รู้อะไรมากมายเกี่ยวกับที่นี่คงต้องการเพื่อนด้วยฉันจะเป็นเพื่อนเธอเอง เอาละที่นี่เริ่มแรกทุก ๆ คนจะใช้ภาษากลางคือภาษาอังกฤษคุยกัน ฉันชื่อ แจสมิน เธอละ”
“สวัสดีแจสมิน ฉัน เอริ ค่ะเป็นคนญี่ปุ่น”
“ว๊าว เพื่อนต่างชาติหรอเนี่ยเหมือนเรากำลังแลกเปลี่ยนนักศึกษาอยู่เลย หิหิ”
“นี่พวกเราจะไปทำอะไรที่ห้องประชุมหรอค่ะ”
“งั้นฉันจะอธิบายให้เธอระหว่างไปนะ ที่นี่มีกฎเยอะแยะเลย ตอนฉันมาอยู่ครั้งแรก ก็งง เหมือนกัน ว่าแต่เธอโดนคดีอะไรนะทำไมมาอยู่ที่นี่ได้”
“ฉันโดนคดีระเบิดค่ะ เขาบอกแค่นี้ละแต่ฉันไม่ได้ทำนะค่ะ แล้วเธอละแจสมิน”
“ฉันหรอ ฉันก็แค่ฆ่าคน 200 คนในเวลา 5 นาทีนะซิ หึหึ”
“o[]o”
“นี่เธอนะ อย่าเดินชักช้านักซิ เธอจะทำให้พวกเราลำบากนะรู้ไหม”
“ขอโทษค่ะ”
ดิฉันมีนามว่า เอริ เป็นนักโทษหมายเลข 253 อยู่ ๆ ก็มีเหตุที่ทำให้ฉันต้องมาอาศัยอยู่ในคุกนี้ ย้อนไปเมื่อ 4 วันที่แล้ว ใจกลางเมืองนิวยอร์ก ฉันเป็นเพียงนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นตัวเล็ก ๆ คนนึง ที่กำลัง ช๊อบเสื้อผ้ากระจายอยู่ในร้านค้าแห่งหนึ่งจู่ ๆ ก็มีเสียงดังเข้ามาในหู บึ้ม เพียงบึ้มเดียวเท่านั้นร้านหลังนั้นก็กระจุยพร้อมกับร่างของฉันที่กระเด็นออกมานอกร้าน เลยไม่บาดเจ็บเท่าไร จู่ ๆ ตำรวจก็วิ่งแห่กันมาที่ร้านแล้วจับตัวฉันทันที ฉันแทบบ้าคลั่งด้วยความตกใจนี่มันอะไรกันจู่ ๆ ฉันก็ถูกจับทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแม้แต่น้อย ขณะที่พวกเขาจับตัวฉันขึ้นรถนั้น บนรถกลับมีชายหนุ่มหน้าขาวซีดนั่งอยู่บนรถ เขาหันหน้ามามองฉันแล้วพูด
“ชู่ว อย่าเอะอะเสียงดังน่า”
พอสิ้นสุดเสียงรถตำรวจก็ระเบิดต่อหน้าต่อตา จากนั้นฉันก็สลบไม่รู้เรื่องอะไรอีก พอรู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ที่นี่แล้ว
“เธอ เธอ”
ขณะที่เหล่านักโทษนับพัน ๆ คนกำลังเดินลากโซ่ของตัวเองไปยังห้องประชุมนั้นหญิงสาวคนนึงก็วิ่งมาหาฉัน
“เธอเป็นเด็กใหม่รึเปล่า ฟังฉันรู้เรื่องไหม”
“ฟังรู้เรื่องสิ”
“เธอคงยังไม่รู้อะไรมากมายเกี่ยวกับที่นี่คงต้องการเพื่อนด้วยฉันจะเป็นเพื่อนเธอเอง เอาละที่นี่เริ่มแรกทุก ๆ คนจะใช้ภาษากลางคือภาษาอังกฤษคุยกัน ฉันชื่อ แจสมิน เธอละ”
“สวัสดีแจสมิน ฉัน เอริ ค่ะเป็นคนญี่ปุ่น”
“ว๊าว เพื่อนต่างชาติหรอเนี่ยเหมือนเรากำลังแลกเปลี่ยนนักศึกษาอยู่เลย หิหิ”
“นี่พวกเราจะไปทำอะไรที่ห้องประชุมหรอค่ะ”
“งั้นฉันจะอธิบายให้เธอระหว่างไปนะ ที่นี่มีกฎเยอะแยะเลย ตอนฉันมาอยู่ครั้งแรก ก็งง เหมือนกัน ว่าแต่เธอโดนคดีอะไรนะทำไมมาอยู่ที่นี่ได้”
“ฉันโดนคดีระเบิดค่ะ เขาบอกแค่นี้ละแต่ฉันไม่ได้ทำนะค่ะ แล้วเธอละแจสมิน”
“ฉันหรอ ฉันก็แค่ฆ่าคน 200 คนในเวลา 5 นาทีนะซิ หึหึ”
“o[]o”