เป็นเรื่องของเกมส์ออนไลน์เกมส์หนึ่งที่ไม่เคยอยู่ในสายตาชาวโลกเพราะเกมส์ๆนี้มันจะเลือกคนมาเล่นแล้วถ้าคนๆนั้นไม่เล่นก็จะถูกผู้เล่นคนอื่นไล่ฆ่าในโลกความจิงตัวเอกชิน ชินเป็นเด็กหนุ่มธรรมดาคนนึงที่มีความสามารถในกานเล่นเกมส์สูงมากได้ชื่อว่าเป็นเซียนเกมส์เลยแล้วอยู่ๆวันหนึ่งชินได้รับอีเมลให้ร่วมเล่นเกมส์ออนไลน์แต่หารู้ได้ว่า้้้เกมส์นี้ไ่ม่ได้ธรรมดาเหมื่อนที่คิด

ตอน1
เช้าวันหนึ่งชินได้ตื่นขึ้นมาแล้วปิดเสียงนาฬิกาปุกที่หน้ารำคาญแล้วลงไปข้างล่าง "สวัดดีครับผมชื่อชินครับ"(พูดกับไครฟร่ะ)"เวรละอัก5นาทีก็สายละ" ณ โรงเรียน ชินกำลังจะเข้าห้องแต่อยู่ดีๆก็มีเสียงๆหนึ่งพูดแทรกก่อนที่ชินจะเข้าห้อง"นายชินรู้ไหมนี้มันกี่โมงแล้ว" "รู้ครับ"ชินตอบพลางเช็ดเหงื่อด้วยแขนเสื้อของเขาแต่พอที่เงยหน้าขึ้นก็โดนก้อนช๊อกลอยมาโดนหน้าจนเขาหน้าหงายไปเลย"นายชินไปยืนหน้าห้องซะ!!"ครูพูดพลางหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านต่อแล้วเริ่มสอนต่อ ในระหว่างที่ยืนหน้าห้องชินได้หยิบโทรศัพออกมาฟังเพลงเล่นฆ่าเวลาแต่โทรศัพของเขาตอนนี้มีข้อความมา1ข้อความชินพยายามจะลบทิ้งไปแต่ก็ลบไม่ได้จึงเปิดอ่าน
ในข้อความ
ข้อเรียกให้ทราบว่าท่านเป็นหนึ่งในผู้ถูกเรื่องเล่นเกมส์Blck Fantasyโดยที่คุณห้ามปฏิเสธเด็ดขาดโดยผู้ชนะจะได้เงินราควัลที่ยากจะหามูลค่าได้
จบข้อความ
"นายชิน!!!"
"คะ คะ ครับ อาจารย์"ซินตกใจจนเกือบทำโทรศัพตก
"ครูให้เธอยื่นหน้าห้องแต่เทอกลับเล่นโทรศัพเนี้ยนะ"
"ทำไมหรอครับ"
"ไป!!ไปนั้งที่เลย"
หลังจากอาจารย์บอกให้ชินไปนั้งที่เพื่อนๆของชินก็พากันหัวเราะเยาะครูที่ไม่สามารถทำอะไรชินได้เลยชินก็ไปนั้งที่แล้วถามกับเพื่อนที่เล่นเกมส์ด้วยกันว่า"เห้ยๆไอ้ไอช์มึงรู้จักเกมส์Blck Fantasyป่าวว๊ะ" "ไม่รู้จักวะทำไมมึงจะเล่นไง"ไอช์ตอบแบบเซ็งๆที่เพื่อนไปปลุกมันตอนที่กำลังแอบหลังอยู่"เออดิว๊ะแมร๊งได้เงินด้วยว๊ะ"
"เออๆเรื่องของเอ็ง" หลังเลิกเรียน
"ไอช์กูกลับบ้านละ" ไอช์ไม่ตอบอะไรแต่ทำเพียงขยักหน้า
ระหว่างกลับบ้านเพื่อนสาวของชินที่กลับทางเดียวกันแอบย่องมาข้างหลังชินแล้วบอกกัลชินว่า"เมื่อคืนทำไรเล่นเกมส์มากหรอ"
"อื้มเราเล่นเกมส์ทั้งคืนเลย" "เล่นเกมส์มากไม่ดีน๊า"
"จ้าๆบ๊ายบายนะ""บายจ้า" ณบ้านของชิน
ตอนนี้ชินกำลังหาเกมส์นี้จากในเน็ตแต่ไม่เจอเลยจึงจะเปิดเกมส์ของเขาแต่เขาเจอโพนเดอร์ประหลาดที่ไม่เคยเห็นพอเขาไปก็เจอไฟล์เกมส์
Blck Fantasyชินจึงสถบเบาๆว่า "มันมายังไงฟร่ะ"
ชินจึงหาทางเข้าเว็บไซต์แต่ไม่มีเลยจึงกดเปิดเกมส์หลังจากเปิดเกมส์ชินก็หมดสติไป...แล้วพอตื่นขึ่้นมาก็พบว่าที่ๆเขาอยู่ไม่ใช่ห้องของเขาแต่กลับเป็นทุ่งหญ้าเขียวขจีแล้วก็เห็นเหล่าภูติน้อยกำลังเล่นกันอยู่
จบตอน1

ลืมบอกเพือนๆสามารถร่วมเล่นได้นะคือแบบเอาชื่อตัวละครของเราเข้าไปร่วมเล่นด้วย

เงียบจิงๆ

คิดให้ตัวนึงละกัน ชื่อ ซากิ 555

เอ่อ อ่านอยู่ดันมี sms มา ตกใจหมดเลย

อีกตัว เชอเบท

ตอน2
ชินได้เห็นเหล่าภูติน้อยเล็กไหญ่วิ่งเล่นกันเต็มทุงหญ่าแต่เขากลับไม่ดีใจหรือแสดงอาการอะไรเลยเพียงแต่คิดอยู่อย่างเดียวว่า ชั่นมาที่นี้ใด้ยังไง ในขณะที่เขากำลังคิดอยู่นั้นก็ได้มีผู้หญิงคนหนึ่งแต่ใช่ผู้หญิงธรรมดาซะเมื่อไรเพราะผู้หญิงคนนั้นมีหูกับหางเดินตรงมาที่ชินแต่ชินกับไม่รู้สึกตัวเลยจนกระทักผู้หญิงคนนั้นพูดว่า
"ท่านพรึ่งเคยมาที่นี้งั้นหรอ"กายที่ได้ยินเสียงจึงตกใจและหันหลังมามองผู้หญิงคนนั้นพูดต่อว่า"ท่านอยู่ฝังไหน" กายที่พรึ่งเคยมาจึงไม่รู้ว่าจะพูดยังไงจึงตอบไปว่า "ชั่นไม่รู้ชั่นพรึ่งเคยมาที่นี้เป็นครั้งแรก"
"อ่อมนุษย์นี้เอง...งั้นข้าจะบอกอะไรให้เวลาที่นี้นะช้ากว่าของโลกของท่าน9000เท่า" "9000เท่านั้นมันหมายความว่ายังไง"
"ก็หมายความว่า1ปีของที่นี้เท่ากับ1นาทีของโลกท่านยังไงละแล้วถ้าอยากกลับที่บ้านของท่านเพียงแค่ท่านร่ายคาถา..." "คาถา คาถาอะไรหรอบอกชั่นมา" "เดฟีลานอล แต่ถ้าท่านไม่กลับมาที่นี้เป็นเวลาอย่างมาก7วันท่านก็จะถูกฆ่าตายในโลกของท่าน" ชินทำได้แต่เพียงตกใจและผว่า "งั้นเทอชื่ออะไร" "เราหรอซากิเป็นนักรบหญิงของหมู่บ้านภูติแล้วเจ้าสนใจเป็นอะไรละ" "จอมเวทย์"
"จอมเวทย์งั้นหรอ งั้นตามเรามา"
ณ ใจกลางหมู่บ้านภูติ
"ท่านตา ข้าพาคนมาหา"
"ไครละที่เจ้าพามา" "หมอนี้ไงละ" "เจ้าสนใจเป็นอะไรหล่ะ"
ผู้เฒ่าที่มีอายุหน้าจะมากกว่า1000ปีพูดขึ้น
"จอมเวทย์ ชั่นสนใจเป็นจอมเวทย์"
"ได้เลยจอมเวทย์หนุ่มแห่งแสงสว่างและความมืด เจ้าได้เป็นอย่างที่หวังแล้ว"หลังจากที่ผู้เฒ่าพูดเสร็จก็ได้มีแสงรอบตัวชินเสื้อผ้าของชินก็เปลี่ยนเป็นเสื้อคลุมมีตราพระจันท์อยู่ข้างหลังพระอาทิตย์อยู่ข้างหน้า
ชินได้รู้สึกชื่นชอบที่นี้มาก "จอมเวทย์น้อยเจ้ากลับไปโลกของเจ้าก่อนแล้วกันแล้วถ้าอยากมาต่อก้รายเวทย์อีกครั้ง"กายจึงได้รองใช่เวทย์มนต์คาถาแรกของเขาดู
"เดฟีลานอล"5.00น.วันจันท์
"ฝันหรอเป็นฝันที่แปลกจังไม่สิไม่น่าจะเป็นฝัน"
จบตอน2

ตอน3
บ้าน5.00น.
"เป็นความฝันดีแปลกดีแฮะตอนเย็นลองท่องคาถาดูดีกว่า"
ณ บ้าน15.30น.
ตอนนี้ชินกำลังรวบรวมสติของเขาให้มั่นแล้วท่องคาถา
"เดฟีลานอล"ในขณะที่ชินหลับตาอยู่ชินรู้สึกได้ถึงกระแสลมอ่อนๆมากระทบตัวเขาเบาๆชินดีใจมาก ชินลืมตาขึ้นก็เห็นซากิกำลังเดินมาที่เขาพลางถือไม้เท้ากับหนังสือเล่มไหญ่มากมาพลางพูดว่า
"ชินนี้ของๆเจ้าตำราเวทย์มนต์กับไม้เท้าเอาไปสิ"
"แล้วชั่นจะได้ใช้เวทย์มนแล้วใช่ไหม"
"ใช่แต่เจ้าต้องเรียนมันก่อนแล้วเข้าใจในหลักการของมันไม่งั้นเจ้าก็ไม่สามารถใช้ได้...ชินเจ้าเห็นต้นไม่ไหญ้ตรงนั้นไหมให้เจ้าไปเรียนเวทย์มนตร์ที่นั้นซะ"ชินไม่ได้พูดอะไรแต่เดินไปด้วยท่าทางดีใจอย่างมาก
"ชินเจ้ามาแล้วหรอข้าชื่อเบทเป็นจอมเวทย์อัคคี"
"ชั่นชื่อชินเป็นจอมเวทย์แห่งแสงและความมืด"เบทไม่ได้สนใจในคำพูดของชินแต่กับร่ายคาถาเวทย์บทนึงออกมา
"เดชิออลเซเฟส ข้าขอปลดผนึก"
หลังจากที่เบทร่ายคาถาเสร็จก็เกิดลูกไฟรอบๆพื้นที่นั้นขึ้นแล้วปรากฏร่างของแมวตัวหนึ่งที่ยืนสองขาแล้วมันพูดกับเบทว่า "มาสเตอร์เรียกข้ามามีธุระอันใด"
"ที่ข้าเรียกเจ้ามาเพราะอยากให้เจ้าเป็นคู่ต่อสู้ให้กับหมอนี้"เบทพูดพลางชี่นิ้วมาที่ชิน ชินสึกงงอยู่ว่าเขาสามารถทำแบบนั้นได้ไหมก็บอกว่า
"ข้ายังไม่รู้เกียวกับเวทย์มนตร์เลยนะ"
"งั้นหรอข้าให้เวลาเจ้า10นาทีในการอ่านบทเวทย์"ชินสึ่งเป็นคนอ่านเร็วจึงดีใจแต่ก็ตกใจเมื่อบทเวทย์นั้นมีแต่อันนั้นน่าสนใจจึงอ่านได้เพียง5คาถา
"พร้อมแล้วใช่ไหม"เบทพูดพร้องหันมามองชิน"พร้อมแล้ว"
"งั้นเริมได้!!"
ชินรีบร่ายคาถาป้องกันการโจมตีมาก่อนเลย "มิ๊ฮากุเรย์ซันโวว์"
ชินร่ายคาถาเสร็จก็เกิดบาเรียขึ้นมาชินไม่รอช้าร่ายคาถาโจมตีที่แรงที่สุดไปต่อ "ฮอพโนเฮซาตร์"เกิดก้อนน้ำแข๊งพุ่งไปที่แมวของเบทแต่ยังไม่ถึงตัวมันมันก็บัดกระเด็ดไปที่อื่น"คิดหรอว่าเวทย์มนตร์แค่นี้จะทำอะไรเราได้"ชินซึ่งได้ยินนั้นก็ใช้ความมืดของเขาสร้างเป็นเคียวขึ้นมาแล้วพยายามที่จะฟันให้ถูกตัวแมวเลยแต่แมวนั้นซึ่งเริมหมดอารมณ์จึงได้ร่ายคาถาขจัดมารใส่"เอ็กโพร์ชั่น"ร่างของชินนั้นกระเด็ดไปโดนต้นไม้จึงหมดสติไป
จบตอน3

อีกชื่อนึง ชื่อว่า เอพดิพ

ตอน4
ผ่านไป3วันในมิติอื่น
"ชินตอนนี้เจ้าก็เริมใช้เวทย์คล่องแล้วสินะ"อือแต่ชั่นยังไม่ค่อยถนัดเรื่องเวทย์น้ำแข๊งนะ" ชินพูดพลางเตะดินที่พื้น "งั้นหรองั้นข้าจะพาเจ้าไปสนามประลองหน่อยนะว่าเจ้าแข่งเกรงขึ้นไหม
ณ สนามประลอง
ที่สนามประลองได้มีคนหลายคนกำลังต้อสู้กันอยู่แต่ก็มีบางคนเชียร์มั่งในระหว่างที่ชินกำลังประทับใจกับสนามประลองก็ได้มีเหล่าอัศวิน
จำนวน20กว่าคนเดินตรงแล้วก็ตะโกนว่า"ไอ้จอมเวทย์กระจอกๆตรงนั้นมาสู้กันป่าว" ชินเมื่อได้ยินจึงบอกว่า "ถ้าอยากเจ็บตัวก็เข้ามาเลยแต่เดียวก่อนทีละคนมันช้าว๊ะเข้ามาหมดเลย" เมื่อเหล่าอัศวินได้ยินก็วิ่งเข้าไปทั้ง20คนพร้อมๆกันแต่ก่อนที่จะเข้ามาถึงก็มีเงาจำมารัดตัวพวกอัศวินไว่ หนึ่งในอัศวินบอกกับซินว่า"นั้นมันเวทย์อะไรของเจ้า" ชินเมื่อได้ยินก็ยิ้มที่มุมปากแล้วบอกกลับไปว่า "จอมเวทย์ห้ามบอกคาถาที่ตัวเองใช้เด็ดขาด.."หลังจากที่ได้ยินหนึ่งในอัศวินก็บอกไปว่า "ข้าชื่อแอพดิพ.." หลังจากที่แอพดิพก็ชักดาบพลางร่ายเวทย์มนตร์ของตน "ดาบของข้าข้าของปลดผนึก"หลังจากนั้นทั่วร่างของแอพดิพก็เปล่งแสงออกมาผ่านไป3วันในมิติอื่น
"ชินตอนนี้เจ้าก็เริมใช้เวทย์คล่องแล้วสินะ"อือแต่ชั่นยังไม่ค่อยถนัดเรื่องเวทย์น้ำแข๊งนะ" ชินพูดพลางเตะดินที่พื้น "งั้นหรองั้นข้าจะพาเจ้าไปสนามประลองหน่อยนะว่าเจ้าแข่งเกรงขึ้นไหม
ณ สนามประลอง
ที่สนามประลองได้มีคนหลายคนกำลังต้อสู้กันอยู่แต่ก็มีบางคนเชียร์มั่งในระหว่างที่ชินกำลังประทับใจกับสนามประลองก็ได้มีเหล่าอัศวิน
จำนวน20กว่าคนเดินตรงแล้วก็ตะโกนว่า"ไอ้จอมเวทย์กระจอกๆตรงนั้นมาสู้กันป่าว" ชินเมื่อได้ยินจึงบอกว่า "ถ้าอยากเจ็บตัวก็เข้ามาเลยแต่เดียวก่อนทีละคนมันช้าว๊ะเข้ามาหมดเลย" เมื่อเหล่าอัศวินได้ยินก็วิ่งเข้าไปทั้ง20คนพร้อมๆกันแต่ก่อนที่จะเข้ามาถึงก็มีเงาจำมารัดตัวพวกอัศวินไว่ หนึ่งในอัศวินบอกกับซินว่า"นั้นมันเวทย์อะไรของเจ้า" ชินเมื่อได้ยินก็ยิ้มที่มุมปากแล้วบอกกลับไปว่า "จอมเวทย์ห้ามบอกคาถาที่ตัวเองใช้เด็ดขาด.."หลังจากที่ได้ยินหนึ่งในอัศวินก็บอกไปว่า "ข้าชื่อแอพดิพ.." หลังจากที่แอพดิพก็ชักดาบพลางร่ายเวทย์มนตร์ของตน "ดาบของข้าข้าของปลดผนึก"หลังจากนั้นทั่วร่างกายของแอพดิพก็เต็มไปด้วยแสงสว่างจนทำให้เงาที่รัดตัวเขาอยู่ขาดแต่หารู้ไม่ว่าคนอื่นได้หมดสติไปหมดแล้ว "ซินเจ้าเก่งขึ้นมากใช้เวลาไป10วินาทีในการจัดการคน20คน" แอพดิพชักดาบออกมาอีกครั้งที่ครั้งที่นี้ดาบของเขาเปลี่ยนสภาพไป "นั้นมันดาบอะไรน่ะ"
"นี้คือดาบล่าอสูร ดาบแห่งแสงสว่าง" แอพดิพว่าพลางทั้งท่าสู้รบ
ซินไม่รอช้ารวมความมืดเข้าด้วยกันจนเป็นเคียวแต่ครั้งที่เคียวของเขาไม่เหมื่อนเมื่อ3วันก่อนตอนนี้เคียวของเขามีความชัดเจดมากขึ้น
"แอพดิพถ้าข้าชนะเจ้าเจ้าต้องมาเข้าร่วมทีมกับข้า"
"ได้ แต่ถ้าข้าชนะเจ้าห้ามเหยียบเมื่องนี้อีก" แอพดิพตอบด้วยสีหน้าดีใจ
งั้นมาเริมกันเลย แต่ก่อนดีจะสู้กันก็มีเสียงของคนๆหนึ่งที่คุ้นสุดๆโผล่ขึ้นมา "ชอบไครรักไครเลือกแทงได้เลย" ใช่เสียงนั้นมันซากิ
"เริ่ม!!" ซากิร่ายเวทย์ความมืดพุ่งไปที่แอพดิพแต่แอพดิพตวัดดาบเพียงครั้งเดียวความมืดก็หายไปแล้วแอพดิพก็พุ่งมาที่ซิมหมายจะฟันจุดตายแต่ที่ฟันไปกับเป็นเงาที่ซินสร้างขึ้นมาแล้วตอนนี้ซินก็ได้อยู่ข้างหลังแอพดิพซินยืดเคียวมาทาบที่คอของแอพดิพพลางพูดว่า
"เจ้าแพ้แล้ว...แล้วตามสัญญาเจ้าต้องมาเป็นพวกกับข้า"
จบตอน4

สนุกจ้า
5555 มีเอพดิพด้วย
แอร็ยยย ภูมิใจ

เอาอีกชื่อนะจ็ะ ชื่อว่า มิคาเอล

จอง เดี๋ยวทำข้อมูล เชอเบท กับ อะโครเบท

พระเอกเราผ่านไป4วันเก่งขึ่นเยอะเน๊อะ แต่ตอนนี้ยังไม่มีนางเอง

เชอเบท จอมเวท์สาวผู้ถนัดธาตุน้ำแข็ง



ตัวอย่างเวทย์



อะโครเบท นักธนูสาวกับศิลปะป้องกันตัว

เกมส์นี้เอ่ะชั่นเคยเล่นแล้วนิ

ตอนที่5
ณ ใจกลางเมื่องลีออล
ตอนนี้แอพดิพกับซินสร้างกิลด์กันอยู่ซึ่งเรื่องเงินทองนั้นพวกของแอพดิพออกให้หมดเพราะแอพดิพเป็นคนสั่ง ตอนนี้กิลด์ก็สร้างเสร็จแล้ว
โดยใช้ชื่อกิลด์ว่า D.GraY manหรือดี.เกรย์แมน
ดี.เกรย์แมนงั้นหรอ ชื่อใช้ได้นิ พวกเจ้าต้องการสมาชิกเพิมกับที่ตั้งกิลด์ด้วยนะไม่งั้นภาพใน2เดือนกิลด์พวกเจ้าจะถูกยุบทิ้ง
ณ เมื่องแห่งความเมื่อง
"เหล่าสมุนของข้า"ราชาปีศาจผู้ปกครองเมื่องพูดขึ้น
"นานแล้วที่พวกมนุษย์ดูถูกพวกเรา พวกเจ้าจงไปอาละวาดให้เละเลย!!" หลังจากราชาปีศาจพูดเสร็จดเหล่าอสูรเล็กไหญ่ก็ออกอาละวาด
ณ เมื่องลีออล
"ชินพวกเราจะทำยังไงดี"แอพดิพพูดพลางมองไปที่ซิน
"อย่างแรกพวกเราหาภารกิจทำดีกว่า" ชินว่าพลางดูที่บอดท์ภารกิจตรงข้างทางในระหว่างที่ซินพูดอยู่ก็เกิดไฟไหม้ตรงที่ทุ่งหญ้าหน้าเมืองแอพดิพและซินจึงวิ่งไปดู พอมาถึงตรงหน้าของพวกเขาคือเหล่าอสูรร้าย ถึงซินจะเก่งกาจเพียงไหนแต่ก็ไม่เคยเห็นอสูรเลยซักครั้ง
แต่แอพดิพกับถามคนข้างๆว่า "ไอ้นั้นมันตัวอะไร"
ชายหนุ่มผู้ถูกถามจึงตอบว่า"กากอยย์ไง ข้าชื่อ มิคาเอว"
"ข้าชื่อ แอพดิพ และนี้หัวหน้ากิลด์ ซิน" ซินเมื่อได้ยินจึงได้แต่พยักหน้าตอบรับแล้วร่ายรวมความมืดสร้างเป็นเคียวแล้วบอกว่า "ลุยกันเลยไหม" "ลุยดิ!!!" 2คนตอบพร้อมกันกากอย์ที่มัวแต่ทำลายบ้านเรือนก็ได้ยินเสียงของ2คนนั้น(อยู่มานานแล้วนะเว้ยพรึ่งเห็นหรอ= =) แอพดิพจึงร่ายคาถาปลดผนึกดาบ ส่วนมิคาเอวร่ายเวทย์ลมแล้วเรียกดาบออกมาทั้งมิคาเอวบอกกับซินว่า"มันมีทั้งหมดราวๆ30กว่าตัวได้มั้ง" "งั้นหรอคนละ10เลยละกัน" "อื้ม"
ซินร่ายคาถาเวทย์เพลิงออกมา "เดชิออนเบลเต้" เป็นเวทย์ที่ผสมระหว่างลมกับไฟ ทำให้เกิดแรงระเบิดขนาดไหญ่ผ่านไป10นาทีพวกของซินก็สู้เสร็จแต่ความพยายามก็สูญเปล่าเพราะพวกมันกลับมามีชีวิต
อีกครั้ง แต่อยู่ดีๆก็มีลูกธนูกับเหล่าน้ำแข๊งตงลงมาจากฟ้า
"ไงหนุ่มๆ สู้กันเหนือยไหม" ตอนนี้อสูรทั้งหลายก็ตายไปหมดแล้วพระราชาส่งให้ราควัลเป็นคฤหาสขนาดไหญ่ไว่สำหรับตั้งกิลด์
ซินเห็นว่าทั้ง มิคาเอล เซอเบท อะโครเบท ก็แข๊งแกร่งและเป็นพวกพ้องที่ไว้ใจได้จึงชวนเข้ากิลด์ด้วย และทั้งหมดก็ตอบตกลง
๊3วันต่อมา
ณกิลด์ของซิน
ที่นี้ตอนนี้กำลังฉลองกันที่สร้างกิลด์สำเร็จและได้เข้าเฝ่าพระราชา
"นี้ซินนายเป็นนักเวทย์ใช่ป่ะ"เซอเบทถามด้วยท่าทางสงสัย
"ใช่สิทำไมหรอ" "ถ้าใช่แล้วชั่นอยากเห็นซัมมอลของนายหน่อยอะ"
"ชั่นไม่มีหรอกซัมมอล"
"แล้วอยากมีป่ะหละ"
"ไม่ละชั่นไม่ชอบ"
"อ่ออื้มตามใจนายนะ"
ณ โลกแห่งเืทพ
"มิคาเอลบุดของท่านมหาเทพได้หนีไปยังโลกของมนุษย์แล้วครับ"
"ว่ายังไงนะ ส่งทหารเทพไปตามหาเดียวนี้!!!"
จบตอน5
จากใจคนแต่ง ดีใจมีคนติดตามด้วยเพราะผมพรึ่งเริมแต่งได้ไม่กี่วันเองความจิงแล้วมีอีกผลงานหนึงยังไม่เสร็จแต่เห็นกระแสของเรื่องนี้เลยทำเรื่องนี้ก่อนแต่แอบเสียใจนิดนึงที่คนอ่าน150กว่าๆแต่คนโพสยังไม่เกิน30เลยง่ะไปละ

ตอน6
ณ ดินแดนแห่งเทพ
"ทำไมกันนะลูกของข้าจึงต้องหนีออกไปจากปราศาตด้วยนะ ทำไม"
พระราชาพูดพลางกำมือไว่ที่ขมับพลางส่ายหัว"พระราชาครับเราทราบแล้วครับว่าท่านมิคาเอลอยู่ที่ไหนแล้วครับ" หลังจากที่เสนาธิการพูดเสร็จพระราชาก็ได้เงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า "ส่งคนไปพาด้วยลูกข้ามาเดี่ยวนี้"
"ขอรับ" ตอนนี้เสนาธิการได้เดินหายไปแล้วพระราชาก็ได้แต่คิดว่าทำไมโอรสของตนจึงต้องหนีไปจากปราศาตด้วยนะในเมื่ออยู่ที่นี้ก็สบายดีอยู่แล้วนิตอนนี้หน่วยอัศวินมังกรได้ไปถึงดินแดนของเหล่ามนุษย์แล้ว
ณหมู่บ้านโอดิน(พวกพระเอกไม่ได้อยู่ที่นี้นะครับพระเอกอยู่ลีออล)
"ราฟาเอลเจ้าคิดว่ามาถูกแล้วใช่ไหมทำไมเราไม่เห็นท่านมิคาเอลเลย" หนึ่งในหน่วยอัศวินมังกรพูดพล่างพยายามส่องหามิคาเอล
"ท่านมิคาเอลจะอยู่แถวนี้ได้ยังไงหล่ะกว่าจะเจอเราต้องเดินทางอีกตั้ง3วัน " พูดแบบเหนือยใจที่พวกของตนไม่มีความฉลาดเลยแม้แต่น้อย "ข้าเริ่มเบื่อแล้วสิทำลายหมู่บ้านนี้ทิ้งไหม"
"หยุดเลยนะเดเฟสถ้าพระราชาโกรธละ" "ก็บอกไปสิว่ามันพยายามจะใช้ปืนไหญ่ยิงเรา" "โอเครๆเจ้าจะทำอะไรก็เรื่องของเจ้า"
เดเฟสจึงได้เรียกลูกไฟขนาดไหญ่พุ่งตรงไปยังหมู่บ้านแแต่กลับมีคลื้นน้ำแต่ไม่น่าจะใช่ทั้งเวทย์มนตร์แต่เป็นพลังของ ภูติ "ราฟาเอลนั้นมันอะไรน่ะ" "น่าจะเป็นพลังของภูติ" "ผิดแล้ว...นี้คือพลังของดาบวิญญาณดาบพี่ปกป้องพื้นดินยังไงหล่ะ" หลังจากที่เสียงปริศนาพูดขึ้นก็ปรากฏร่างของหญิงสาวผมสีน้ำตาลเข้มนัยต์ตาสีทองเงินดั่งราชสี แล้วร่างของหญิงสาวก็พูดต่อ "ชาวสวรรค์มาที่โลกมนุษย์ทำไม" "พวกเรามาตามเจ้าชายมิคาเอลยังไงหล่ะ"
"งั้นหรอเราคงทำอย่างงั้นไม่ได้เพราะเมื่อกี้ที่ข้าเห็นเจ้าจะทำลายบ้านของชาวบ้านที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย " หลังจากนี้นางพูดเสร็จอัศวินมังกรทุกคนก็ระดมยิงเวทย์ใส่นางไปหมด แต่ก็ไม่โดนนางเลยและตอนนี้นางกำลังร่ายเวทย์ปลดผนึกอยู่ "ข้า พาทริเซียขอปลดผนึกดาบภูติ" หลังจากที่พาทริเซียร่ายเวทย์เสร็จก็เกิจดาบที่มีรูปร่างเหมื่อนเดิมแต่มีอ่อร่าสีขาวบริสุทธ์นางจึงตวัดดาบเป็นตัวไปด้านที่มีอัศวินเยอะที่สุดแล้วก็ฆ่าอัศวินมั้งไปได้6คนแต่....เวทย์ของพาทริเซียดันมาหมดซะเนี้ยคนแล้วก็ตัวราฟาเอลใช้เวทย์ลมพัดไปจนถึงเมื่องนีออล
พาทริเซีย:คนแต่งทำตัวชั่นอ่อนจัง-*-
คนแต่ง:อ่าวก็msepmesaบอกข้อมูลพาจังมาแบปนี้อะ
msepmesa: ชั่นเกียวหรอ -*-
ณ เมื่องลีออล
"ซินมีอะไรมาจากทางใต้นะ"
"เซอเบท อะโครเบทช้วยไปดูให้หน่อยสิ" "ได้"
ณ พูเขาทางใต้
เซอเบทและอะโครเบทได้เดินดูตามพูเขาได้ยังไม่เจออะไรเลยพวกนางเดินอยู่ที่นั้นอยู่นานอะโครเบทจึงเริ่มหมดความอดทน "พี่เซอเบท
เดียวชั่นจะใช้ลมหาดูนะ" "อื้มพี่ขอพักสักหน่อยนะ"ผ่านไป3นาทีอะโครเบทก็เจอร่างของพาทริเซียที่อยู่ในสภาพบานตาย "พี่ พี่!! "
เซอเบทที่ได้ยินเสียงน้องสาวจึงตกใจมากจึงวิ่งไปที่ต้นตอของเสียง
"อะโครมีอะไรหรอ" อะโครยังไม่ได้ตอบเซอเบทก็พบร่างของพาทริเซีย จึงได้พาไปที่กิลด์
ณ กิลด์
"ซิน ซิน ซิน!!" เซอเบทกับอะโครเบทพูดพลางอุ้มพาทริเซียไปที่ใจกลางห้อง
"มีอะไรเกิดอะไรขึ้น
จบตอน6

มีชื่อเราอยู่ในนั้นด้วย -*- 5555
พาทริเซียเวทดันหมด
อย่าลืมน้า เจอหน้าพระเอกต้องแบบเย็นชามากๆนะ
อย่ามาดหลุดบ่อยนักละ 55555

คิดชื่อให้อีกชื่อนะ ชื่อว่า อารากอร์น

เมือยมาก