บทนำ
“ที่นี่ที่ไหน ทำไมมันมืดจังมองไรไม่เห็นอะไรเลย เรามาอยู่ที่นี่ได้ไง” ชายหนุ่มสูงเกือบ2เมตร ผิวสีแทน ลืมตาขึ้นมาพบกับความว่างเปล่ามีแต่ความมืดรอบๆตัว “อะนั้น...แสงอะไร” ชายหนุ่มรีบนำมือมาปิดตาป้องกันแสง “สาเหตุที่เธอมาอยู่ที่นี่ เพราะ เธอตายแล้วไง” ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงออกมาจากแสงนั้น “ธะ......เธอเป็นใคร” แสงค่อยๆจางลงเห็นผู้หญิง สูงประมาณ160ซม. ผิวขาวตาโตๆเหมือนใส่บิ๊กอาย ผมสีดำยาวถึงหลัง “เธอเป็นใคร” “เราเป็นลูกสาวพญายมชื่อยูนิ” โอ้แม่เจ้า.......พึ่งรู้ว่าลูกพญายมจะน่ารักขนาดนี้ “นี่ เราตายแล้วหรอแล้วเราเป็นอะไรตาย?!” “เฮ้อ....นี้นายโง่หรือแกล้งโง่เนี้ย เอาเถอะ เราต้องเอาวิญญาณนายไปหาพ่อของเราก่อน เห็นพ่อเค้าเจาะจงนายเป็นพิเศษเลยนะ” นี้หมายความว่าท่านพญายมเจาะจงให้เราตายเป็นพิเศษเลยหรอเนี้ย!!! พระเจ้าโจ๊ก......ก!!!! OTZ

ตอนที่1

“มาถึงละ” ทั้งคู่มาหยุดอยู่ที่หน้าลิฟต์ “ไหน ไม่เห็นมีอะไรเลยนอกจากลิฟต์ตัวเดียว” บรรยากาศรอบๆออกจะมืด มีแค่ไฟส่องที่หน้าลิฟต์ ทันทีที่ลิฟต์เปิดก็มีผู้หญิงเดินออกมา “สวัสดีคะ ฉันเป็นเลขาของท่านพญายม ท่านบอกให้ฉันมาต้อนรับทั้งสองคนคะ” เลขา สวยในแบบผู้ใหญ่ๆ หลังจากที่คุยกันไปไม่นานก็เข้าไปในลิฟต์ สังเกตที่ไฟบอกตำแหน่งชั้นของลิฟต์รู้สึกว่าลิฟต์กำลังเลื่อนลงไปเรื่อยๆ ก็เรากำลังไปนรกนี้ จะให้เลื่อนขึ้นได้ไงละ หลังจากที่หายสงสัยได้ไม่นานลิฟต์กะเปิด “ท่านพ่อ หนูกลับมาแล้ว” พอเดินออกจากลิฟต์ก้าวแรกนึกว่าต้องร้อนมากแน่ๆแต่เกินคาดเย็นสบายเหมือนไม่ใช่นรก เอ๊ะ หรือว่า พอมองไปรอบๆห้องที่เหมือนห้องของประธานในบริษัทใหญ่ๆ ก็เจอกับสิ่งที่ไม่คิดว่าจะมีในนรกคือ.........แอร์!!! เปิด25อาศาซะด้วย “กลับมาแล้วหรอลูก พ่อรอซะนานเลย” พอหันกลับมาก็เจอกับสิ่งเหลือเชื่ออีกแล้ว ท่านผู้อ่านลองคิดตามนะ ท่านพญายมตามตำราต่างๆหน้าตาหน้ากลัวแล้วมีเขาด้วย แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้านี้ตรงกันข้ามเลย K-POPชัดๆหน้ายังวัยรุ่นอยู่เลย “พ่อ หนูพาคนที่พอต้องการพบมาแล้วนะ” ลูกสาวชี้มาทางผม “สวัสดีคุณนิว ในที่สุดก็ได้เจอกันนะ” นิว.....เอ๊ะ นี่ชื่อเราหรอ รู้สึกว่าตั้งแต่ตายมาความทรงจำบางส่วนก็หายไปดื่อๆ แม้แต่ชื่อตัวเองก็ลืม “คะ....ครับ ผมนิวครับ ว่าแต่ท่านมีธุระอะไรกับผมรึป่าวถึงให้ผมมาที่นี้หรือว่าผมต้องมาซดใช้กรรม ม่ายน้า......!!!!” “ธุระ หนะมีแน่ แต่ยังไม่ถึงเวลาที่ท่านจะรู้ แต่ท่านสบายใจได้เพราะเราไม่ได้เรียกตัวท่านมาซดใช้กรรมหรอกนะ ” “โล่งเลยนึกว่าจะต้องมาใช้กรรม” หลังจากที่พูดเสร็จลูกสาวของ่านยมก็หัวเราะนิดๆ ช่างเป็นเสียงหัวเราะที่น่ารักมาก “ยูนิเดี๋ยวลูกพานิวเค้าไปเดินเล่นในนรกก่อนนะ พึ่งมาใหม่คงยังจะไม่คุ้นเพระนิวเค้ายังต้องอยู่อีกนาน......เลย” อีกนาน!!!ไม่จริงใช่มั้ย นี้ผมต้องอยู่ในนรกอีกนานเลยหรอ ว่าแต่ให้พาไปเดินเล่นในนรกเนี้ยจะมีไรให้น่าเดินเล่นหรอท่านยม..... “ได้ค่ะ ปะไปกัน”ยังยืนงงไม่จบก็โดนดึงแขนลากเข้าไปในลิฟต์ละ “เธอ เธอว่าท่านยมมีธุระอะไรกับเราหรอ” “เรียกยูนิก็ได้ เรื่องที่พ่อเรียกมาเราเองก็ไม่รู้เหมือนกันนะ” “ว่าแต่ตะกี้ยูนิหัวเราะอะไรหรอ?” “ก็ตั้งแต่เราดูพ่อทำงานมา ทุกคนที่มาเจอพ่อจะพูดแบบเกร็งๆนะ แต่มีนิวคนแรกที่พูดคุยกับพ่อได้เป็นกันเองมากเลย” “จริงหรอก็อาจจะจริงนะเพราะเห็นหนังสือหลายๆเล่นเขียนเกี่ยวกับพญายมว่าท่านเป็นคนที่น่ากลัวนี้ แต่พอเรามาเห็นจริงๆ ดูแล้วท่านพญายมไม่น่ากลัวอย่างที่คิดนะ ดูเป็นคนใจดีเป็นกันเองมาก” “ก็จริงอยู่นะที่หลายๆคนคิดว่าพ่อเป็นคนน่ากลัว แต่พวกเค้าคิดผิดมาก พ่อเราเป็นคนใจดี นะถ้าไม่จำเป็นจริงๆก็ไม่อยากให้คนมาซดใช้กรรมในนรกหรอก พ่อเค้าจะส่งลูกน้องไปบนโลกมนุษย์ ปะบนกับคนปรกติ เพื่อพยายามส่งเสริมให้มนุษย์ทำดี เพราะทุกวันนี้มีคนตกนรกมาพอแล้ว” “งั้นหรอ เราก็ว่าอย่างนั้นนะเพราะทุกวันนี้มีคนทำชั่วเยอะมาก” หลังจากที่คุยกันได้สักพักประตูลิฟต์ก็เปิดออก ต้องเจอกับสิ่งที่ไม่น่าเชื่อเป็นครั้งที่เท่าไหรไม่รู้ในวันนี้ นี่มันกรุงเทพฯชัดๆ เป็นเมืองไม่ใหญ่มาก มีคนเดินไปมาเยอะมากแต่ละคนหน้าเหมือนปรกติ ไม่มีเขา ไม่ถือสามง่ามหรือแม้แต่อะไรที่น่ากลัวเลย “ที่นี้นรกจริงหรอเนี้ย” “ก็ใช่ไง แต่นี้เป็นส่วนของพนักงานและเป็นที่ท่องเที่ยวของคนบนสวรรค์ทั้งหลายที่อยากมาเที่ยว” “แล้วคนที่ซดใช้กรรมละ อยู่ตรงไหน” พอพูดจบยูนิก็ชี้ไปทางโรงงานใหญ่ๆที่อยู่นอกเมือง “ที่นั้นแหละที่พวกคนชั่วต้องไปซดใช่กรรม” “ก็เห็นในหนังสือบอกว่านรกจะแบ่งเป็นชั้นไม่ใช่หรอ?” “ก็นะ มีเป็นชั้นๆนั้นแหละ ก็จะมีห้องใต้ดินอีกไง” พอยูนิพูดจบ ก็ถึงบางออเลย หลังจากที่เดินไปคุยกันไปได้สักระยะ ก็เจอกับบางสิ่งที่อลังการตามาก มันเป็นตึกสูงๆ แล้วมีรูปปั้นบางอย่างอยู่หน้าตึก รูปปั้นนั้นมันคือ.........แอปเปิ้ลของบริษัทแอปเปิ้ล “ที่นี้คือสาขาของบริษัทแอปเปิ้ล ตั้งแต่มี่คนๆหนึ่งตายก็มีสำนักงานใหญ่อยู่บนสวรรค์ โทรศัพท์ที่บริษัทนี้สร้างกำลังดังมากในนรกเลย” คนๆนั้นที่ยูนิพูดเนี้ยผมรู้เลยว่าเป็นใคร ในขณะที่พูดกันก็มีเสียงโทรศัพท์เข้า
“พ่อโทรมา คะพ่อ มีไรหรอค่ะ?” นั้นไง ไอโฟนซะด้วย “ได้คะ หนูจะระวังตัวคะ แคนี้ก่อนนะ” “ท่านพญายมว่าไงหรอ” “พ่อบอกว่าระวังตัวด้วย ตะกี้มีพนักงานแจ้งมาว่ามีคนชั้วที่ซนใช้กรรมหลบหนีออกมา ตอนนี้คงจะเข้ามาในเมืองแล้ว ตอนนี้พนักงานก็ระดมช่วยกันหาตัวอยู่” “งานเข้าแล้วไง......!!!”