ในเช้าวันอังคารฉันได้รับจดหมาย จาก IM school เป็นจดหมายที่เขาระบุรายละเอียดทุกอย่างแต่ที่ฉันดีใจที่สุดคือ ฉันสามารถสอบชิงทุนเข้าศึกษาต่อที่นั้นได้ ในซองจดหมาย ระบุรายละเอียดทุกอย่าง พร้อมกับตั๋วเครื่องบิน

'' กรี๊ดดดดดด ฉันสามารถเข้าได้แล้ว เย้ ^^ '' ฉันตะโกนเสียงดังพร้อมกับคำอุทาน

'' นาบี กรี๊ดกร๊าดอะไรแต่เช้าหรอลูก ซีวอน SJ ส่งจดหมายมาหาหรอ ? '' แม่ฉันถาม

'' พี่ซีวอน ไม่ส่งมาหรอกค่ะแม่ นาบีได้รับจดหมาย ที่นาบีไปสอบชิงทุนไปเรียนเมืองไทยคะ '' ฉันตอบแม่พร้อมอมยิ้มเล็กที่มุมปาก ถ้าพี่ซีวอน SJ ส่งมาฉันต้องกรี๊ด บ้านแตกแน่ ๆ 555 ^^

'' อะไรนะ !! ลูกสอบติดหรอ '' แม่ฉันทำห้าตกใจนิด ๆ พร้อมกับรอยยิ้มดีใจ

'' แน่น่ะสิคะ ลูกสาวของแม่ก็เก่งอย่างนี้แหละ '' ^^ ฉันพูดพร้อมกลับยิ้มกว้าง และเข้าไปกอดที่เอว

'' จร้าา ลูกสาวคนเก่งของแม่ '' แม่ฉันตอบกับพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น



วันขึ้นเครื่อง ที่ airport

'' แม่จ๋า นาบีจะไปแล้วนะ นาบีคงต้องคิดถึงแม่มาก ๆ แน่เลย ''

'' คิดถึงได้แต่ลูกต้อง ตั้งใจเรียนนะ เพราะโอกาสแบบนี้หากันไม่ได้ง่าย ๆ เมืองไทยเป็นเมืองที่สวยมากเป็นบ้านเกิดของแม่ด้วยคนไทยเขามีนิสัยเรียบร้อยและมีน้ำใจ แต่ก็ไม่ทุกคนเสมอไป ลูกต้องระวังตัวดี ๆ ด้วยนะ ^^ ''

''ค่ะแม่ หนูจะโทรมาหาแม่ทุกคืน นะคะ'' ฉันตอบแม่ไปพร้อมกับยิ้มเศร้า

'เครื่องบินสายการบินไทย จะออก เวลา 11:30 น. ขอให้ผู้โดยสารสายการบินไทยทุกท่านเตรียมตัวขึ้นเครื่องด้วนนะคะ ขอบคุณคะ'
เสียงประชาสัมพันธ์บอกให้นักเดินทางทุกคนเตรียมตัว

'' ลูกรีบไปเถอะ เดี๋ยวไม่ทันเครื่อง '' แม่ฉันพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม แต่รอยยิ้มที่ฉันเห็นนั้น มันแฝงความเศร้าเอาไว้
ฉันกอดแม่พร้อมน้ำตาแล้วก็เดินไปขึ้นเครื่อง

ตอนนี้ฉันรู้สึกตื่นเต้นพร้อมกับความสุข โอ้วว พระเจ้าอีกแค่ 5 ชั่วโมงฉันก็ถึงที่เมืองไทย >,,<
ตอนฉันขึ้นเครื่อง แอร์โฮสเตส มีแต่คนไทย // พระเจ้ามีแต่คนสวย ๆ ขาว สูง ยิ้มเก่ง
มีแอร์โฮสเตสคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายฉันด้วยภาษาเกาหลีว่า '' สวัสดีคะ ต้องการรับอะไรเพิ่มไหมคะ ''

ฉันเลยตอบไปว่า '' ฉันสามารถพูดไทยได้ค่ะ '' แอร์โฮสเตสคนนั้นทำหน้าตกใจเล็กน้อยพร้อมพูดว่า

''โอ้ว คุณเป็นคนเกาหลีที่เก่งที่สุดเลยคะ ''พร้อมกับยิ้มกว้าง ๆ
ฉันเลยยิ้มตอบกลับเธอคนนั้นไป :D // ฉันคิดในใจ โห คนไทยน่ารักจังเลย เป็นมิตรด้วย >//<

14:30 เครื่องลงจอด (เวลาประเทศไทยช้ากว่าเกาหลี 2 ชั่วโมง )

ตอนนี้ฉันรู้สึกกลัวนิด ๆ แต่ตื่นเต้นมากกว่า ฉันมองหาป้ายที่มีชื่อของฉัน เอ๊ะ !! นั่นไง ชื่อของฉัน
ฉันเดินตรงเข้าไปหาป้ายนั่น พร้อมบอกว่า '' สวัสดีคะ ฉันนาบีค่ะ ''

คนที่ถือป้ายนั่น นั่นเป็นผู้หญิงสองคน หน้าตาน่ารักมาก ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า '' สวัสดีจร้า นาบี เราชื่อละมุด ส่วนนั้นชื่อลิ้นจี่นะจ๊ะ ''
ผู้หญิงคนที่ชื่อ ละมุด เธอสวย ผมยาว แต่งตัวเปรี้ยว ตามสไตล์ ของวัยรุ่นเกาหลี
ส่วนคนที่ชื่อ ลิ้นจี่ ดูเนิร์ทๆ ใส่แว่น แต่งตัวน่ารัก ๆ เสื้อสีชมพู กระโปรงสีขาวออกครีม สองคนนี้ดูน่ารักอะไรขนาดนี้ ><

ลิ้นจี่กับละมุดพูดพร้อมกันว่า '' เราไปขึ้นรถกันเถอะ นาบี '' พูดไม่ทันขาดคำ สองคนนี้ก็จูงแขนฉันคนละข้าง พร้อมกับลากฉันไป
ฉันยิ้มแถมทำหน้า งง นิด ๆ ^^?

ถึงรถทั้งสองคนก็ผลักฉันขึ้นรถ (รุนแรงไปป่าว)

ทั้งสองคนไม่ถามอะไรฉันเลยนอกจากเรื่องของศิลปินเกาหลี วง 2pm (เป็นเจ้ เจ้ก็ไม่พลาดนะจ๊ะ >< )

ฉันสะดุดตากับสถานที่ ที่หนึ่ง ชั่งงดงามอะไรอย่างนี้

ฉันเอ่ยปากถาม ลิ้นจี่ว่า '' ที่นี่คืออะไรหรอลิ้นจี่ ''

ลิ้นจี่ตอบว่า '' ว่าสถานที่นั้นคือ วัดพระแก้ว หรือ วัดพระศรีรัตนศาสดาราม นั้นเองจร้า ''

'' ว้าวว วัดพระแก้ว สวยงามอะไรอย่าวนี้ '' ฉันพลางพูดขึ้น ทั้งสองคนนั้นมาหน้าฉันแล้วก็ยิ้ม แบบเป็นมิตร



โรงเรียน IM school

ว้าว โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนนานาชาติ แต่ต้องแต่งการด้วยชุดเรียนไทย โห ฉันอยากใส่เสื้อตัวนั้นเร็วจังเลย แต่ทางโรงเรียนให้ฉันบินมาก่อน หนึ่งอาทิตย์ มาทำความรู้จักประเทศไทยก่อน ^^

ละมุดพูดขึ้นว่า '' เป็นยังไงบ้างนาบี ? โรงเรียนของเรา ''

'' ฉันอยากใส่ชุดนักเรียนไทยเร็วจัง เสื้อสีขาว กระโปรงสีกรมทา ใส่แล้วดูหน้าภูมิใจ จังเลย ''

'' เธอนี่พูดจาน่าฟังจิง ๆ 55 '' ละมุดพูด

ตอนนี้ คุณครูประจำฉันเรียกฉันมาพบที่ห้องพักครูเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ คุณครูพูดขึ้นมาว่า

'' สวัสดีจ้า หนูนาบี ห้องพักของหนูคือห้อง E260 นะจ๊ะ'' คุณครูพูดพร้อมยิ้มกว้าง

'' ขอบคุณคะ คุณครู '' ฉันพูดพร้อมเดินออกไปพร้อมกับกุญแจห้อง

ตอนนี้ลิ้นจี่กับละมุดเดินมาส่งฉันที่หน้าห้อง

'' ขอบใจละมุดกับลิ้นจี่มากนะจ๊ะ ที่เดินมาส่งถึงหน้าห้อง'' ฉันกล่าวขอบคุณ

'' ไม่เป็นไรหรอกนาบี ห้องเรากับนาบีติดตรงข้ามกันเอง '' ละมุดพูดพร้อมยักคิ้ว

'' หะ !! เราดีใจจังเลยได้อยู่ห้องอยู่ห้องตรงข้ามกัน >< '' ฉันรู้สึกดีใจจังเลยที่ สองคนนี้อยู่ห้องข้างฉัน ^^

'' งั้นเราเข้าห้องก่อนนะ นาบี มีอะไรก็เดินมาหาเราที่ห้องนะ '' พูดจบ ทั้งสองคนนั้นก็เดินเข้าห้องไป

ตอนนี้ฉันหยิบกุญแจในมือขึ้นมาดูพร้อมกับ ไข มันเข้าไป
ว้าวห้องฉันนี่ดูสะอาดดีจิง ๆ มีเตียงเดี่ยว สองเตียง ติดผนังทั้งสองข้าง เตียงนั้นใหญ่พอสมควร
เอ๊ะ !! เตียงรูมเมทฉันมีกีต้าร์ สีน้ำตาล โต๊ะคอม ชั้นวางหนังสือตู้เสื้อผ้า ที่ดูเป็นระเบียบ เรียบร้อย ต้องเป็นผู้หญิงที่ละเอียดอ่อนมากแน่ ๆ ^^


ฉันกระโดด หงายหลังลงไปในเตียงที่แสนนุ่ม ฉันหลับตาไป 1 นาที ฉันรู้สึกได้กลิ่นหอมโชยเข้ามาในจมูก โอ๊ยกลิ่นนั้นเหมือนกลิ่นแชมพูสมุนไพร แล้วก็มีน้ำหยดใส่จมูกฉัน หนึ่งหยด น้ำหยดทำนั้นทำให้ฉันรีบลืมตา
นั้นผู้ชายหน้าตาหล่อ (โคตร ๆ ) คนนั้นหน้าติดกับฉันเพียงแค่คืบ จมูกอีกนิดเดียวก็ติดกันแล้ว >////<

'' ยัยทึ่มม เธอเป็นใครมิทราบ ? -___- '' เขาพูดทั้ง ๆ ที่หน้าเกือบติดกัน !!

'' กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ไอ้โรคจิต '' ฉันพูดพร้อมกับถีบเขาไปเกือบติดบานประตูกระจกตรงระเบียง

''ยัยทึ่ม เธออยาตายใช่มั้ยยยยยยยยย'' เขาพูดพร้อมจับหน้าผาก

ติดตามคะ