ลืมเฉลย
จุดประสงหลักในการประดิษฐ์เครื่องล้างจานคือ
ลดจำนวนจานแตกอันเกิดจากฝีมือของคนล้าง ไม่ใช่เครื่องมือผ่อนแรงแต่อย่างที่คิด
เครื่องจานเครื่องแรกที่ใช้งานได้จริงนั้นถูกประดิษฐ์ขึ้นในปี 1886 โดยโจเซฟีน การิส คอคราน แห่งเมือง เชลบี้วิล รัฐอิลลินอยส์ สหรัฐอเมริกา
พ่อของเธอเป็นวิศวกรโยธา ส่วนทางฝั่งแม่ เธอเป็นเหลนของจอห์น ฟิทช์ ผู้ประดิษฐ์เรือไอน้ำ เธอเป็นคนที่โดดเด่นในแวดวงสังคมทีเดียว
โดยแต่งงานกับพ่อค้าและนักการเมือง ปัญหาสำคัญในชีวิตของเธอคือ การต้องกังวลว่าสาวใช้จะทำถ้วยชามอันล้ำค่าของเธอแตก
(ซึ่งเป็นสมบัติของวงศ์กระกูลที่ตกทอดกันมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 17) นั่นทำให้เธอแทบคลั่งเลยก็ว่าได้ และแล้วคืนหนึ่งเธอก็ไล่คนรับใช้ออกไปหมด จากนั้นจึงหันมาล้างจานด้วยตัวเอง เธอจึงเริ่มมองเห็นว่ามันเป็นงานที่ไม่มีทางทำสำเร็จได้เลย และสาบานว่า ถ้าไม่มีใครยอมประดิษฐ์เครื่องนี้ เธอจะเป็นคนทำเอง เมื่อวิลเลียม สามีของเธอเสียชีวิตลงในปี 1883
ทิ้งเธอไว้กับหนี้ก้อนโต เธอจึงเริ่มจริงจังกับความคิดนี้
ด้วยความช่วยเหลือเพื่อนที่เป็นวิศวกร เธอออกแบบเครื่องจักรต้นแบบในโรงงานเก็บฝืนของเธอเอง มันถูกสร้างขึ้นมาแบบอยาบๆ และเทอะทะ แต่ก็มีประสิทธิภาพมาก มันมีทั้งรุ่น
ใช้เท้าถีบขนาดเล็ก และรุ่นใช้พลังไอน้ำขนาดใหญ่ เครื่องรุ่นใช้พลังไอน้ำสามารถล้างและทำจานให้แห้งได้ถึง
200 จานในเวลาแค่ 2 นาที ซึ่งกลายเป็นจุดสนใจในงานเวิลด์แฟร์ที่คาโก เมื่อปี 1893
และยังได้
รับรางวัลที่หนึ่งสาขา "โครงสร้างจักรกลที่ยอดเยี่ยมที่สุดในด้านความทนทานและการนำมาปรับใช้งาน" อย่างไรก็ตาม ด้วย
ราคาเครื่องละ 250 ดอลลาร์ เครื่องล้านจานดังกล่าวนับว่าแพงเกินไปที่จะใช้ในครัวเรือน แต่ก็ขายให้โรงแรมและร้านอาหารได้มากพอที่บริษัทของโจเซฟีนจะอยู่ได้ จนกระทั่งเธอเสียชีวิตในปี 1913