บทที่ 1 มิสิกิ:วันนี้เป็นวันเปิดเทอมแรกของฉันแต่ทำไมมันกลับทำให้ฉันเย็นชาและไร้ความสุขขนาดนี้
ตุ้บ!!
เฟอร์เซส:ขอโทษครับ
มิสิกะ:พี่เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ
มิสิกิ:มะ..ไม่เป็นไรหรอกจ้า
เฟอร์เซส:ขอโทษอีกครั้งนะครับ แล้วผมหวังว่าจะได้พบกันอีก
มิสิกะ:อะไรของเขา
มิสิกิ:ไปเถอะ
มิสิกะ:อะ...อื้ม
ฝาแฝดจอมจุ้น:พี่ๆทั้งสอง
มิสิกิ:เอ๊ะ...ไอโกะกับไอกิ เรียนอยู่ที่นี่ด้วยหรอจ๊ะ
ไอโกะ:พี่มิสิกิอย่าฝืนยิ้มสิค่ะ
ไอกิ:ถ้าเศร้าก็เศร้าไปเลย พวกเราเข้าใจ
มิสิกะ:เข้าใจอะไร พวกเธอรู้เรื่องด้วยหรอ
ไอยานะ:เพราะฉันเป็นคนบอกสองคนนี้ไงล่ะ
มิสิกะ:อย่ามาเข้าใกล้พวกเรานะ!!
ไอยานะ:ฉันไม่ทำร้ายพวกเธอหรอก เพียงจะบอกว่าการที่เธอติดยึดเรื่องร้ายๆพวกนี้มันทำให้เธอเหนื่อยใจและเก็บเป็นปมได้นะ
ไอโกะ:เชื่อพี่ไอยานะเถอะค่ะ พ่ดกับแม่พวกหนูก็โดนฆ่า หนูก็ไม่เข้าใจว่าจะฆ่าทำไม แต่พอเราไม่คิดมาก มันก็จะทำให้เรามีความสุขนะค่ะ
มิสิกะ:มันอาจจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกคุณแต่มันเป็นเรื่องยากที่จะลืมความเจ็บและความแค้นนี้ได้
มิสิกิ:ขอโทษนะค่ะ ลาก่อนค่ะ
ฮิบากิ:หวัดดี
มิสิกิ:อย่ามาเตะตัวฉัน
ไอยานะ:อย่าทำร้ายเขาเลยค่ะ เขาแค่จะมาขอโทษ
มิสิกะ:ถ้าเขาขอโทษแล้วพ่อแม่เรากลับมาได้ก็คงจะดี
ไอกิ:พอเถอะค่ะ เลิกเกลียดกันเถอะค่ะ
ไอโกะ:พอเถอะ ฉันว่าเราไปหาอะไรทำดีกว่า
มิสิกิ:เดี๊ยวก่อน!!!
โปรดติดตามตอนต่อไป
กระทู้ล็อคอยู่ 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก